بیشتر کودکان مبتلا به صرع، دانش‌آموزان عادی هستند. آنها به خوبی از عهدۀ وظایف تحصیلی و اجتماعی خود برمی‌آیند. با این حال تعداد قابل توجهی از کودکان مبتلا به صرع، نسبت به مشکلات مدرسه، آسیب‌پذیر هستند.
دانش آموزانی که بیشتر دچار این مشکلات می‌شوند، به انواع شدید صرع مبتلا هستند. ممکن است مبتلا به سندرم‌های سخت صرعی باشند یا تشنج‌هایشان همراه سایر وضعیت‌های مغزی مثل آسیب تروماتیک مغزی، عفونت مغزی یا اختلال‌های عصبی تکاملی باشد. تشنج‌های این کودکان، به سختی کنترل می‌شود و معمولاً بیش از یک نوع دارو مصرف می‌کنند.
از طرف دیگر کودکان با صرع کنترل شده و بدون ضایعۀ مغزی، مشکلات یادگیری و اجتماعی – هیجانی کمتری دارند.
• تأثیر تشنج‌ها
تشنج‌های مکرر، در سال‌های پیش از مدرسه، می‌تواند روی مهارتهای بنیادی و شناخت کودک تأثیر بگذارد. بنابراین دانش‌آموز ممکن است مدرسه را آغاز کند، بدون اینکه آمادگی لازم برای کسب مهارتهای علمی را داشته باشد.
در سال‌های مدرسه، ممکن است روزهای زیادی، کلاس درس را به دلیل وقوع تشنج یا بررسی‌های دارویی از دست بدهد. بنابراین دانش‌آموز ممکن است فرصت‌های یادگیری و همچنین فرصت تعامل اجتماعی با همسالانش را از دست بدهد.
تشنج‌ها می‌توانند خیلی مشخص بوده، واکنش‌های حرکتی را درگیر کنند یا با رفتارهای پیچیده‌ای همراه شوند. همچنین تشنج‌ها می‌توانند کوتاه بوده، به ندرت جلب توجه کند و یا فقط تمرکز را از بین ببرد. با این همه، تمرکز و یادگیری می‌تواند قبل، هنگام و خیلی کوتاه بعد از تشنج مختل شود.
تشنج‌های شبانه می‌توانند منجر به خواب کم و خستگی روزانه شوند. تشنج‌های متعدد یا طولانی مدت هم می‌توانند با رخوت بعد از تشنج همراه شوند.
• تأثیر داروها
داروهای ضدصرع، به ویژه زمانی که دانش‌آموز بیش از یک دارو مصرف می‌کند؛ می‌تواند با روی یادگیری اثر جانبی داشته باشد. کاهش تمرکز و هوشیاری، کاهش سرعت واکنش مناسب و سرعت فرآیندهای ذهنی، تغییرپذیری در خلق‌وخو و رفتار، بعضی از این عوارض جانبی هستند که می‌توانند یادگیری را تحت‌تأثیر خود قرار دهند.
• جنبه‌های خاص اجتماعی – هیجانی در صرع
صرع همچنان وضعیتی است که سوءتعبیر دارد و با نگرش منفی همراه است. معلمان، اعضای خانواده و همسالان ممکن است نگرش‌های منفی داشته باشند . آنها ممکن است توانایی دانش‌آموز را کمتر از حد انتظار بدانند؛ یا ممکن است بدون ضرورت، او را بسیار محدود کنند و یا مراقبت بیش از حد اعمال کنند.
تشنج‌ها ممکن است منجر به اضطراب یا احساس شرم در دانش‌آموز شوند. دانش‌آموزان بزرگتر ممکن است نسبت به توانایی‌های خود در مورد استقلال فردی و کنترل زندگی‌شان دچار تردید شوند. اعتماد به نفس و اشتیاق به یادگیری ممکن است در دانش آموز کاهش یابد.