#شغل_و_صرع

اگر شما مبتلا به صرع هستید، آیا آن را به همکاران خود در محل کار می گویید؟

من همیشه موضوع صرع خودم را به همکارانم در محیط کار می گویم. دلیل های این کار :

  • صرع چیزی نیست که از آن شرمنده باشم؛
  • اگر در محل کار دچار تشنج شوم، آنها لازم است بدانند چه کاری برای کمک انجام دهند، چه کارهایی را بهتر است انجام ندهند و وحشت زده نشوند.
  • از نظر دیدگاه سلامت و بهداشت، مهم است که همکاران من بدانند که در صورت وقوع تشنج، چه کارهایی انجام دهند.
  • من نمی خواهم به دلیل تشنج، راهی بیمارستان شوم و مایل نیستم آنها مشکوک به یک وضعیت ” پنهانی” شوند.
  • اگر یکی از همکاران من صرع داشته باشد و به من نگوید، من آشفته می شوم چون احساس می کنم به من اعتماد ندارد و همین مسئله کار گروهی را در محل کار به مخاطره می اندازد.

من همیشه برای گفت وگو دربارۀ صرعم راحت هستم چون :

  • برخلاف آنچه در جامعه رواج دارد، اطلاعات کافی در این مورد دارم.
  • با وجود صرع، مطلع هستم.
  • من به صرع از دو دیدگاه همکار و کارفرما نگاه می کنم. آنها می خواهند چیزهای بیشتری را برای سلامت و امنیت بدانند و تعدیل های قابل قبولی به وجود بیاورند.

دو دلیلی که شرایط خود را قبل از استخدام ابراز نمی کنم :

  • نگران ورود تمایلات غیرعادلانه ( آگاهانه و ناآگاهانه ) از سوی دیگران هستم.
  • صرع من اثرهای منفی در توانایی شغلی من نداشته است  و من برای شغل هایی که نتوانم در آنها اثربخش باشم، درخواست شغلی نمی دهم. ( مثلاً من درخواست شغل رانندگی نمی دهم. )

در عوض همیشه در اولین روز کاری ام و در جایگاه جدیدم، در مورد صرع گفت و گو می کنم. به همۀ سؤال ها با خوشحالی پاسخ می دهم و به سراغ کارم می روم.

هرگاه تشنج برایم اتفاق بیفتد، گروه همکاران درک فوق العاده ای دارند. حمایتگر و همدلانه. به دلیل آموزشی که از قبل به آنها داده ام، وحشت زده نمی شوند و می دانند چه کاری انجام دهند.

توری روبینسون

بیشتر

برنامه‌ریزی موفق در استخدام افراد مبتلا به صرع

الگوهای خوب

با برنامه ریزی موفق و ایجاد الزامات قانونی مؤثر، هم به کارفرما و هم  به کارمند/کارگر کمک می‌شود تا بتوانند یک رابطۀ مثبت کاری  با هم داشته باشند. با برنامه‌ریزی موفق برای افراد مبتلا به صرع، سازمان می‌تواند از مهارت آنان، بیشترین منفعت را ببرد. همچنین استفاده از این الگو، کمک می‌کند تا از مشکلات احتمالی در آینده پیشگیری شود.

ارتباط

مهمترین عامل در یک برنامه‌ریزی موفق برای کارفرمایان، شنیدن مسائل کارمندان/کارگران مبتلا به صرع و ارتباط شفاف با آنان است. افراد مبتلا به صرع، بهترین اطلاعات را از پتانسیل‌ها و توانمندی‌های خود و همچنین از ماهیت صرع دارند. آنها بهتر از هر فرد دیگری می‌توانند بگویند که در کدام قسمت می‌توانند مفیدتر واقع شوند.

مرخصی استعلاجی

به عنوان یک کارفرما، تفکیک گزارش مرخصی‌های مرتبط با بیماری و  مرخصی‌های استحقاقی،  برای برنامه‌ریزی موفق اهمیت دارد. در افراد مبتلا به صرع، برخی از مرخصی‌ها ممکن است ارتباطی با صرع نداشته باشند مثل سردرد، خستگی، دردهای بدنی و …؛ ولی همین‌ها می‌توانند واقعاً مرتبط به صرع هم باشند.  بعد از تشنج در افراد مبتلا به صرع، همۀ این علامت‌ها می‌تواند اتفاق بیفتد و نیاز به زمانی برای استراحت دارند تا بهبود یابند. یک تنظیم کاری مناسب، می‌تواند به فرد مبتلا به صرع اجازه دهد تا از مرخصی‌های استعلاجی استفاده کند. البته پژوهش‌ها نشان داده‌اند که معمولاً افراد مبتلا به صرع در مقایسه با جامعۀ عادی، غیبت کاری بیشتری ندارند.

آگاهی از صرع در محیط کاری

در یک برنامه‌ریزی موفق، فرد مبتلا به صرع می تواند تشویق شود تا به مسئولین و سایر کارکنان مجموعه، در مورد صرع، آگاهی دهد. این اقدام همچنین می‌تواند نگرش مثبتی از سوی کارکنان دیگر برای او ایجاد کند؛ که کمک می کند تا تنظیم کاری مناسب‌تری داشته باشد. البته نکتۀ مهم این است که اطمینان پیدا کنیم که فرد مبتلا به صرع با این مسئله راحت است. گاهی بعضی از افراد مبتلا به صرع، مایلند تا وضعیت خود را برای همه آشکار نکنند. ممکن است در صورتی که تشنج‌ها کاملاً کنترل شده باشد، فرد مبتلا فکر کند این موضوع خیلی برایش مناسب نیست. بهترین راه، پرسیدن از خود فرد مبتلا است؛ که چه احساسی برای این اقدام دارد و چه چیزی بیشترین کمک را به او می‌کند.

افزایش آگاهی صرع در محیط کاری، لازم است موضوع‌های زیر را در برداشته باشد:

  • صرع چیست؟
  • انواع تشنج کدامند؟
  • اقدامات اولیه هنگام تشنج چه هستند؟
  • عوامل تشدید کننده تشنج ها کدام هستند؟
بیشتر

شغل و زندگی سالم

ارتباط مهم و موثری بین کار و زندگی سالم شناخته شده است. در حال حاضر این مسئله چه برای افراد عادی و چه برای افراد دچار بیماری پذیرفته شده است. ورود به کار و حفظ شغل در موقعیت مناسب، نقش مهمی در چگونه بودن ما و همچنین چگونگی  نگاه دیگران به ما دارد. یک تجربۀ مثبت کاری می تواند به ارتقاء عملکرد هیجانی از طریق افزایش اعتماد به نفس و تحقق خود منجر شود. کارکرد فیزیکی بدن نیز به دلیل فعال بودن در کار می تواند بهتر شود.

در سال های اخیر تغییر عمیقی در این که ما چه رابطه ای بین کار و سلامت را در نظر می گیریم، ایجاد شده است. به طور خاص افراد مبتلا به بیماری و مشکلات سلامت، تشویق می شوند تا بهره وری و خلاقیت خود را نشان داده و به ارزش های سازمان بیفزایند. شواهد و مدارک  می گویند که این موقعیت در میان کشورهای مختلف خیلی با هم متفاوت است.  افراد مبتلا به صرع معمولاً به عنوان افرادی که سطح استخدامی کمتری  به نسبت جمعیت عمومی دارند شناخته شده اند که همین امر  موجب فقدان فرصت های بعدی پیشرفت در آنها می شود. علاوه بر این اعتماد به نفس پایین، که از عدم اشتغال به کار  به وجود می آید؛ می تواند با شانس کمتر آنان در به دست آوردن شغل و حفظ طولانی مدت آن ترکیب شود.

کارفرمایان با چالش های زیادی در محیط اقتصادی همیشه متغیر مواجه می شوند. آنها ممکن است درباره تاثیر به کارگیری افراد مبتلا به بیماری ها نگران شوند. در این پمفلت سعی می کنیم چهارچوبی تعیین کنیم تا کارفرمایان را در استخدام افراد مبتلا به صرع حمایت کند.

صرع یکی از شایعترین اختلال های عصبی جهان است که یک نفر از هر 130 نفر را متاثر می کند و اگر جمعیت در سن کار در ایران را 65.3 میلیون نفر محاسبه کنیم؛ تخمین زده می شود که جمعیت در سن کار مبتلا به صرع در ایران به رقمی برابر 653 هزار نفر برسد. با این محاسبه ، ممکن است کارفرمایان در حال حاضر با فرد مبتلا به صرعی در حال مصاحبه شغلی باشند یا فرد مبتلا به صرعی را استخدام کرده باشند.

یک میلیون نفر در ایران مبتلا به صرع هستند و روزانه حدود 8 نفر با تشخیص جدید صرع، به این تعداد اضافه می شوند.  تشخیص صرع به شکلی مداوم رو به افزایش است. به همین دلیل، تعداد افراد مبتلا به صرع شاغل در محل های کار هم افزایش می یابد. تعداد کثیری از افراد مبتلا به صرع مثل خیلی از افراد جامعه، مهارت ها و پتانسیل های زیادی دارند و بنابراین وضعیت بیماری آنها نمی تواند مانعی برای استخدام باشد.

هر کارفرمایی ممکن است در روند استخدام یا ارتقاء سازمانش با افراد مبتلا به صرع مواجه شود. به عنوان یک کارفرما خیلی مهم است که پیشفرضی درباره صرع فرد از قبل نداشته باشیم.  بیش از 40 نوع تشنج و سندرم صرعی وجود دارد و شرایط افراد با هم بسیار متفاوت است. 

در تعداد کمی از بیماران، تشنج ها در محل کار اتفاق افتاده یا روند انجام کار آنها با داروهای ضد صرع تحت تاثیر قرار می گیرد. با جمع آوری اطلاعات دقیق از تشنج های افراد و نگاه نزدیک به ماهیت شغل ایشان کمک می کند تا بهترین تصمیم برای هر فرد گرفته شود. بهداشت کار برای همین موضوع تعبیه شده است تا با نگاه به گواهی های پزشکی و بررسی خطرها بهترین تصمیم گرفته شود.

پیشنهادهای تطابق معقول برای افراد مبتلا به صرع در محل کار می تواند موارد زیر باشد:

  1. اجازه دادن به فردی که تشنج داشته است؛ دیرتر سرکار آمده و دیرتر هم بازگردد.
  2. تنظیم یک الگوی ثابت کاری برای افرادی که تشنج هایشان با شیفت های در گردش یا خستگی زیاد تشدید می شود.
  3. کمک کرفتن از همکار دیگر برای بخش هایی از کار که فرد مبتلا قادر به انجام آن نیست؛ مثل بالا رفتن از نردبان برای مرتب ساختن چیزی
  4. تغییر دادن ساعت و نوع کار برای فردی که گواهعینامه اش را به دلیل صرع از دست داده و نمی تواند در وسایل حمل و نقل عمومی موثر باشد.
  5. ترتیب دادن یک مکان آرام برای استراحت فردی که در محل کار دچار تشنج شده است.
بیشتر

برنامه ریزی موفق در به کارگیری افراد مبتلا به صرع

الگوهای خوب

با برنامه ریزی موفق و ایجاد الزامات قانونی مؤثر، هم به کارفرما و هم  به کارمند/کارگر کمک می شود تا بتوانند یک رابطۀ مثبت کاری را با هم داشته باشند. با برنامه ریزی موفق برای افراد مبتلا به صرع، سازمان شما می تواند از مهارت های آنان، بیشترین منفعت را  ببرد. همچنین استفاده از این الگو، کمک می کند تا از مشکلات احتمالی در آینده پیشگیری شود.

ارتباط

مهمترین عامل در یک برنامه ریزی موفق برای کارفرمایان، شنیدن مسائل کارمندان/کارگران مبتلا به صرع و ارتباط شفاف با آنان است. افراد مبتلا به صرع، بهترین اطلاعات را از پتانسیل ها و توانمندی های خود و همچنین از ماهیت صرع دارند. آنها بهتر از هر فرد دیگری می توانند به شما بگویند که – در صورت نیاز – در کدام قسمت می توانند مفیدتر واقع شوند.

مرخصی استعلاجی

به عنوان یک کارفرما، تفکیک گزارش مرخصی های مرتبط با بیماری و  مرخصی های استحقاقی،  برای یک برنامه ریزی موفق اهمیت دارد. در افراد مبتلا به صرع، برخی از مرخصی ها ممکن است ارتباطی با صرع نداشته باشند مثل سردرد، خستگی، دردهای بدنی و … ؛ ولی همین ها می توانند واقعاً مرتبط به صرع هم باشند.  بعد از تشنج در افراد مبتلا به صرع، همۀ این علامت ها می تواند اتفاق بیفتد و نیاز به زمانی برای استراحت دارند تا بهبود یابند. یک تنظیم کاری مناسب، می تواند به فرد مبتلا به صرع اجازه دهد تا از مرخصی های استعلاجی استفاده کند. البته پژوهش ها نشان داده اند که معمولاً افراد مبتلا به صرع در مقایسه با جامعۀ عادی، غیبت کاری بیشتری ندارند.

آگاهی از صرع در محیط کاری

در یک برنامه ریزی موفق، فرد مبتلا به صرع می تواند تشویق شود تا به مسئولین و سایر کارکنان مجموعه،  در مورد صرع، افزایش آگاهی بدهد. این اقدام همچنین می تواند نگرش مثبتی از سوی کارکنان دیگر برای او ایجاد کند؛ که کمک می کند تا بتواند تنظیم کاری مناسب تری داشته باشد. البته نکتۀ مهم این است که اطمینان پیدا کنیم که فرد مبتلا به صرع با این مسئله راحت است. گاهی بعضی از افراد مبتلا به صرع، مایلند تا وضعیت خود را برای همه آشکار نکنند. ممکن است در صورتی که تشنج ها کاملاً کنترل شده باشد، فرد مبتلا فکر کند این موضوع خیلی برایش مناسب نیست. بهترین راه، پرسیدن از خود فرد مبتلا است؛ که چه احساسی برای این اقدام دارد و چه چیزی بیشترین کمک را به او می کند.

افزایش آگاهی صرع در محیط کاری، لازم است موضوع های زیر را در بر داشته باشد:

  • صرع چیست؟
  • انواع تشنج کدامند؟
  • اقدامات اولیه هنگام تشنج چه هستند؟
  • عوامل تشدید کننده تشنج ها کدام هستند؟
بیشتر