صرع واکنشی ( Reflex Epilepsy )، دسته‌ای از سندرم‌های صرعی است که در آن محرک خاصی سبب  تشنج می‌شود. محرک‌ها می‌توانند چیزی ساده در محیط یا کارهای پیچیده‌ای مثل خواندن، نوشتن، انجام کارهای ریاضی یا حتی فکر کردن دربارۀ مسائل خاص باشند.

85 درصد تشنج‌های منتشر تونیک – کلونیک، صرع واکنشی هستند. سایر انواع تشنج در صرع واکنشی می‌توانند تشنج‌های ابسانس ( خیرگی ) و تشنج‌های میوکلونیک ( پرش چشم، سر، دست و پاها ) باشند.

شایع‌ترین نوع  صرع‌های واکنشی، صرع حساس به نور است؛ که نورهای چشمک‌زن باعث تحریک تشنج می‌شوند. عوامل محیطی دیگر که می‌توانند  محرک صرع واکنشی باشند؛ صداها هستند؛ مثل موسیقی یک آهنگ یا صدای زنگ.  

مؤثرترین راه برای جلوگیری از تشنج‌های صرع رفلکسی، اجتناب از عوامل تحریک‌کننده است.  

بعضی از افراد  متوجه می‌شوند که تشنج هایشان در پاسخ به یک الگو یا در موقعیت‌های خاصی، بیشتر اتفاق می‌افتد.

افرادی که صرع واکنشی دارند؛ متوجه می‌شوند که تشنج‌هایشان در پاسخ به یک محرک خاص مثل نورهای چشمک‌زن یا صداها بیشتر تحریک می شود.

دانستن این که چه محرک‌هایی، تشنج‌های شما را تشدید می‌کنند؛ می‌تواند به شما کمک کند تا در صورت مواجه شدن با این محرک‌ها، برای پیشگیری از وقوع تشنج‌ها آماده باشید.

بعضی از افراد به راحتی متوجه یک یا دو محرک می‌شوند؛ مثلاً تشنج‌هایشان در هنگام خواب یا زمان بیداری اتفاق می‌افتد.

شایعترین عوامل محرک تشنج‌ها عبارتند از :

• کمبود خواب – خستگی مفرط، نداشتن خواب کافی
• فراموش کردن مصرف دارو
• تب یا سایر بیماری ها
• نورهای چشمک زن یا الگوهای بینایی خاص
• استرس
• تغییرهای هورمونی در زنان مرتبط با پریود ماهانه
• قند خون پایین، گرسنگی
• بعضی غذاهای خاص مثل کافئین زیاد یا مواد غذایی محرک ( ادویه‌جات تند )
• مصرف الکل و مواد مخدر
• استفاده از بعضی داروها