الگوهای خوب

با برنامه ریزی موفق و ایجاد الزامات قانونی مؤثر، هم به کارفرما و هم  به کارمند/کارگر کمک می‌شود تا بتوانند یک رابطۀ مثبت کاری  با هم داشته باشند. با برنامه‌ریزی موفق برای افراد مبتلا به صرع، سازمان می‌تواند از مهارت آنان، بیشترین منفعت را ببرد. همچنین استفاده از این الگو، کمک می‌کند تا از مشکلات احتمالی در آینده پیشگیری شود.

ارتباط

مهمترین عامل در یک برنامه‌ریزی موفق برای کارفرمایان، شنیدن مسائل کارمندان/کارگران مبتلا به صرع و ارتباط شفاف با آنان است. افراد مبتلا به صرع، بهترین اطلاعات را از پتانسیل‌ها و توانمندی‌های خود و همچنین از ماهیت صرع دارند. آنها بهتر از هر فرد دیگری می‌توانند بگویند که در کدام قسمت می‌توانند مفیدتر واقع شوند.

مرخصی استعلاجی

به عنوان یک کارفرما، تفکیک گزارش مرخصی‌های مرتبط با بیماری و  مرخصی‌های استحقاقی،  برای برنامه‌ریزی موفق اهمیت دارد. در افراد مبتلا به صرع، برخی از مرخصی‌ها ممکن است ارتباطی با صرع نداشته باشند مثل سردرد، خستگی، دردهای بدنی و …؛ ولی همین‌ها می‌توانند واقعاً مرتبط به صرع هم باشند.  بعد از تشنج در افراد مبتلا به صرع، همۀ این علامت‌ها می‌تواند اتفاق بیفتد و نیاز به زمانی برای استراحت دارند تا بهبود یابند. یک تنظیم کاری مناسب، می‌تواند به فرد مبتلا به صرع اجازه دهد تا از مرخصی‌های استعلاجی استفاده کند. البته پژوهش‌ها نشان داده‌اند که معمولاً افراد مبتلا به صرع در مقایسه با جامعۀ عادی، غیبت کاری بیشتری ندارند.

آگاهی از صرع در محیط کاری

در یک برنامه‌ریزی موفق، فرد مبتلا به صرع می تواند تشویق شود تا به مسئولین و سایر کارکنان مجموعه، در مورد صرع، آگاهی دهد. این اقدام همچنین می‌تواند نگرش مثبتی از سوی کارکنان دیگر برای او ایجاد کند؛ که کمک می کند تا تنظیم کاری مناسب‌تری داشته باشد. البته نکتۀ مهم این است که اطمینان پیدا کنیم که فرد مبتلا به صرع با این مسئله راحت است. گاهی بعضی از افراد مبتلا به صرع، مایلند تا وضعیت خود را برای همه آشکار نکنند. ممکن است در صورتی که تشنج‌ها کاملاً کنترل شده باشد، فرد مبتلا فکر کند این موضوع خیلی برایش مناسب نیست. بهترین راه، پرسیدن از خود فرد مبتلا است؛ که چه احساسی برای این اقدام دارد و چه چیزی بیشترین کمک را به او می‌کند.

افزایش آگاهی صرع در محیط کاری، لازم است موضوع‌های زیر را در برداشته باشد:

• صرع چیست؟
• انواع تشنج کدامند؟
• اقدامات اولیه هنگام تشنج چه هستند؟
• عوامل تشدید کننده تشنج ها کدام هستند؟

من همیشه موضوع صرع خودم را به همکارانم در محیط کار می گویم. دلیل های این کار :

• صرع چیزی نیست که از آن شرمنده باشم؛
• اگر در محل کار دچار تشنج شوم، آنها لازم است بدانند چه کاری برای کمک انجام دهند، چه کارهایی را بهتر است انجام ندهند و وحشت زده نشوند.
• از نظر دیدگاه سلامت و بهداشت، مهم است که همکاران من بدانند که در صورت وقوع تشنج، چه کارهایی انجام دهند.
• من نمی خواهم به دلیل تشنج، راهی بیمارستان شوم و مایل نیستم آنها مشکوک به یک وضعیت ” پنهانی” شوند.
• اگر یکی از همکاران من صرع داشته باشد و به من نگوید، من آشفته می شوم چون احساس می کنم به من اعتماد ندارد و همین مسئله کار گروهی را در محل کار به مخاطره می اندازد.

من همیشه برای گفت وگو دربارۀ صرعم راحت هستم چون :

• برخلاف آنچه در جامعه رواج دارد، اطلاعات کافی در این مورد دارم.
• با وجود صرع، مطلع هستم.
• من به صرع از دو دیدگاه همکار و کارفرما نگاه می کنم. آنها می خواهند چیزهای بیشتری را برای سلامت و امنیت بدانند و تعدیل های قابل قبولی به وجود بیاورند.

دو دلیلی که شرایط خود را قبل از استخدام ابراز نمی کنم :

• نگران ورود تمایلات غیرعادلانه ( آگاهانه و ناآگاهانه ) از سوی دیگران هستم.
• صرع من اثرهای منفی در توانایی شغلی من نداشته است  و من برای شغل هایی که نتوانم در آنها اثربخش باشم، درخواست شغلی نمی دهم. ( مثلاً من درخواست شغل رانندگی نمی دهم. )

در عوض همیشه در اولین روز کاری ام و در جایگاه جدیدم، در مورد صرع گفت و گو می کنم. به همۀ سؤال ها با خوشحالی پاسخ می دهم و به سراغ کارم می روم.

هرگاه تشنج برایم اتفاق بیفتد، گروه همکاران درک فوق العاده ای دارند. حمایتگر و همدلانه. به دلیل آموزشی که از قبل به آنها داده ام، وحشت زده نمی شوند و می دانند چه کاری انجام دهند.

توری روبینسون

الگوهای خوب

با برنامه ریزی موفق و ایجاد الزامات قانونی مؤثر، هم به کارفرما و هم  به کارمند/کارگر کمک می شود تا بتوانند یک رابطۀ مثبت کاری را با هم داشته باشند. با برنامه ریزی موفق برای افراد مبتلا به صرع، سازمان شما می تواند از مهارت های آنان، بیشترین منفعت را  ببرد. همچنین استفاده از این الگو، کمک می کند تا از مشکلات احتمالی در آینده پیشگیری شود.

ارتباط

مهمترین عامل در یک برنامه ریزی موفق برای کارفرمایان، شنیدن مسائل کارمندان/کارگران مبتلا به صرع و ارتباط شفاف با آنان است. افراد مبتلا به صرع، بهترین اطلاعات را از پتانسیل ها و توانمندی های خود و همچنین از ماهیت صرع دارند. آنها بهتر از هر فرد دیگری می توانند به شما بگویند که – در صورت نیاز – در کدام قسمت می توانند مفیدتر واقع شوند.

مرخصی استعلاجی

به عنوان یک کارفرما، تفکیک گزارش مرخصی های مرتبط با بیماری و  مرخصی های استحقاقی،  برای یک برنامه ریزی موفق اهمیت دارد. در افراد مبتلا به صرع، برخی از مرخصی ها ممکن است ارتباطی با صرع نداشته باشند مثل سردرد، خستگی، دردهای بدنی و … ؛ ولی همین ها می توانند واقعاً مرتبط به صرع هم باشند.  بعد از تشنج در افراد مبتلا به صرع، همۀ این علامت ها می تواند اتفاق بیفتد و نیاز به زمانی برای استراحت دارند تا بهبود یابند. یک تنظیم کاری مناسب، می تواند به فرد مبتلا به صرع اجازه دهد تا از مرخصی های استعلاجی استفاده کند. البته پژوهش ها نشان داده اند که معمولاً افراد مبتلا به صرع در مقایسه با جامعۀ عادی، غیبت کاری بیشتری ندارند.

آگاهی از صرع در محیط کاری

در یک برنامه ریزی موفق، فرد مبتلا به صرع می تواند تشویق شود تا به مسئولین و سایر کارکنان مجموعه،  در مورد صرع، افزایش آگاهی بدهد. این اقدام همچنین می تواند نگرش مثبتی از سوی کارکنان دیگر برای او ایجاد کند؛ که کمک می کند تا بتواند تنظیم کاری مناسب تری داشته باشد. البته نکتۀ مهم این است که اطمینان پیدا کنیم که فرد مبتلا به صرع با این مسئله راحت است. گاهی بعضی از افراد مبتلا به صرع، مایلند تا وضعیت خود را برای همه آشکار نکنند. ممکن است در صورتی که تشنج ها کاملاً کنترل شده باشد، فرد مبتلا فکر کند این موضوع خیلی برایش مناسب نیست. بهترین راه، پرسیدن از خود فرد مبتلا است؛ که چه احساسی برای این اقدام دارد و چه چیزی بیشترین کمک را به او می کند.

افزایش آگاهی صرع در محیط کاری، لازم است موضوع های زیر را در بر داشته باشد:

• صرع چیست؟
• انواع تشنج کدامند؟
• اقدامات اولیه هنگام تشنج چه هستند؟
• عوامل تشدید کننده تشنج ها کدام هستند؟