• تشنج ( Seizure) :

سلول های عصبی مغز ( نورون ها)  نقش هماهنگی در حرکات، تفکر، قضاوت و فعالیت فیزیکی بدن را برعهده دارند. این سلول ها به وسیلۀ  تخلیۀ الکتریکی که منجر به فعل و انفعالات شیمیایی می شود با یکدیگر ارتباط دارند.  هرگاه تخلیۀ الکتریکی سلول های عصبی به صورت همزمان، ناگهانی و بیشتر از حد فیزیولوژیک اتفاق بیفتد و پاسخ سلول های عصبی مهارکننده آن را مهار نسازد، می تواند منجر به بروز پدیده ای غیرطبیعی شود، که به صورت اختلال حرکتی یا حسی اتفاق می افتد و “تشنج” نام دارد.

تشنج ها به خودی خود، بیماری نیستند. آنها فقط نشانه ای از بیماری هستند، که مغز را درگیر کرده است.

• تشنج های حرکتی ( Convulsion) :

تابلوی بالینی تشنج، چنانچه به صورت پدیده ای حرکتی باشد، تشنج حرکتی ( Convulsive Seizure ) گفته می شود و چنانچه جزء حرکتی نداشته باشد و به صورت احساس غیرطبیعی به دلیل درگیری حواس پنجگانه، اختلال در رفتار، اختلال در سطح هوشیاری یا از دست دادن تونوس بدن اتفاق بیفتد؛ به آن تشنج غیرحرکتی ( NonConvulsive Seizure )  گفته می شود.

• اجزاء تشنج :

زمانی را که تشنج در حال وقوع است فاز ایکتال ( Ictal Period ) می گویند. در مواردی که در شروع تشنج، بیمار با احساس آگاهی از نزدیک بودن حمله روبه رو می شود و چند لحظه بعد دچار تشنج می شود؛ این حالت زودگذر را اورا  (aura) می نامند. پس از بروز تشنج ، بیمار احساس خستگی و تمایل به خواب و استراحت دارد. این مرحله،  فاز  پست ایکتال ( Post Ictal )  نامیده می شود. فاصلۀ بین یک تشنج تا تشنج بعدی را، مرحلۀ اینترایکتال (Inter Ictal ) می نامند.

• تشنج های رآکتیو (Reactive Seizure)

چنانچه عامل بروز تشنج، موارد گذرا و موقت همچون تب، اختلالات الکترولیتی یا عفونت سیستم عصبی باشد به شرط  آن که این اختلال ها،  موجب ایجاد عارضۀ پایدار که خود اپی لپتوژن (ٍEpileptogen) باشد نشود؛ این تشنج ها را رآکتیو (Reactive ) می گویند.