بعضی از انوع صرع به دلیل اختلال ساختاری مغز مانند افزایش بیش از حد مایع مغزی نخاعی (هیدروسفالی)، جای زخم در بافت مغز یا پیچ خوردگی در عروق مغزی (ناهنجاری‌های عروقی) ایجاد می‌شوند.

تصویربرداری به آزمایش‌هایی گفته می‌شود که از مغز عکس می‌گیرند و به پزشکان امکان می‌دهد تا دربارۀ این وضعیت‌ها، اطلاعاتی به دست بیاورند. این آزمایش‌ها برای درک علت بروز تشنج‌ها و اطمینان از اینکه مشکل دیگری در ساختمان مغز وجود ندارد، انجام می‌شوند.

شایع‌ترین آزمایش‌های تصویربرداری، سی‌تی‌اسکن مغز ( CT Scan ) و ام‌آر‌آی ( MRI ) هستند. 

هر دوی این آزمایش‌ها، تصویری از ساختمان مغز می‌دهند؛ ولی در ام‌آر‌آی (MRI)  اطلاعات بیشتری از سی‌تی‌اسکن (CT Scan) به دست می‌آید. در واقع ام‌آر‌آی برای انتخاب نوع تصویربرداری توصیه می‌شود.

در بعضی از انواع صرع، ممکن است تصویربرداری از مغز خیلی ضروری نباشد. با این حال در بیشتر افرادی که به تازگی تشخیص صرع گرفته‌اند، تصویربرداری برای دقت تشخیص اهمیت دارد.

در صورتی که علت تشنج شما مواردی مانند تومور مغزی یا ناهنجاری‌های عروقی ( که ممکن است به خونریزی منجر شود) باشد، تصویربرداری از مغز حتماً باید انجام شود. در این موارد پزشک شما برای ادامۀ روند درمان، از اسکن‌های مجدد برای پیگیری موقعیت درمانی استفاده می‌کند.

بیشتر پزشکان برای صرع‌هایی با علت کاملاً مشخص، که اغلب منشأ ژنتیکی دارند ( مانند تشنج‌های ابسانس، صرع میوکلونیک جوانان یا صرع خوش‌خیم رولاندیک) سی‌‌تی‌اسکن یا ام‌آر‌آی تجویز نمی‌کنند. چون نتایج این تصویربرداری‌ها معمولاً طبیعی است یا مرتبط با صرع نیست.

در ام‌آرآی یا سی‌تی‌اسکن، تصویری از ساختمان مغز نمایش داده می‌شود؛ ولی بعضی از روش‌های تصویربرداری عملکرد یا چگونگی کارکرد آن را نشان می‌دهند. از این روش‌ها برای ارزیابی بیماران پیش از عمل جراحی یا کارهای پژوهشی استفاده می‌شود. این روش‌ها شامل موارد زیر هستند :

  • اسپکت ( SPECT) : جریان خون در بخش‌های مختلف مغز را نشان می‌دهد.
  • PET  : میزان قند (گلوکز) یا  اکسیژن استفاده شده در بخش‌های مختلف مغز را نشان می‌دهد.
  • MEG : فعالیت الکتریکی مغز را در مناطق مختلف آن اندازه می‌گیرد.
  • اولتراسوند : جریان مایع مغزی یا خون را در مغز نوزادان تازه به دنیا آمده نشان می‌دهد.