زندگی با یک بیماری مزمن، در حالی که بتوانی سایر نقش های زندگی ات را هم به خوبی اداره کنی، مثل یک شغل تمام وقت است. ممکن است شما همسر، دانش آموز، کارمند، والدین یا ترکیبی از همۀ این ها باشید. گاهی ما کوهی از مسئولیت داریم و لازم است احساس های ناخوشایند خود مانند آشفتگی، خشم، غم و یا حتی افسردگی را درک کنیم. آن چه که ما از نظر جسمی یا روانی برای خود انجام می دهیم می تواند سبب شود تا این سفر زندگی سختی کمتر و راحتی بیشتری داشته باشد. گاهی هم کارهایی که برای جسم و روان خود انجام نمی دهیم، می تواند سبب شود این سفر فوق العاده شود.
در زیر من 10 مورد را فهرست کرده ام که آنها را با صرع انجام نمی دهم :
- من خودم را بابت تشخیص صرع ، سرزنش نمی کنم .
- من خودم را از جهان بیرون، به دلیل صرع پنهان نمی کنم.
- من به دیگرانی که صرع ندارند، با سنگدلی نگاه نمی کنم.
- من از زندگی سرشار و کامل خویش، به دلیل صرع دست نمی کشم.
- من تشخیص صرع خود را مثل یک راز با خودم نگه نمی دارم.
- من اجازه نمی دهم گفت و گوهای منفی با خود در این سفر داشته باشم.
- من از سلامت جسم و روانم به دلیل صرع، غافل نمی شوم.
- من مسئولیت های خود را به دلیل صرع نادیده نمی گیرم.
- هرگاه نیاز به گریه داشته باشم، مانع گریه کردن خود نمی شوم.
- به دلیل تشخیص، ناامید نمی شوم.
صرع وضعیتی است که ما آن را نخواسته بودیم و برایش از قبل آماده نبودیم. بیایید همچنان که با آن زندگی می کنیم، این سفر زندگی را با کنار گذاشتن چیزهایی که به ما نگاه مثبتی نمی دهند، کمتر مشقت بار کنیم.
نوشتۀ : Tiffany Kairos
منبع : https://themighty.com/2018/09/epilepsy-what-not-to-do