- کودکتان هیجان هایش را از شما پنهان نمی کند.
گاهی اوقات نظم بخشیدن به هیجان های شدید کودک، کار مشکلی است. ممکن است آرزو کنیم که چنین هیجان هایی را کمتر ببینیم اما توانایی کودک برای ابراز خشم، غم یا ترس در مقابل شما، علامت بسیار خوبی است که نشان می دهد او در برابر شما احساس امنیت می کند. وقتی کودکی احساس هایش را از والدینش پنهان می کند؛ یعنی مشکلی در روابط بین آنها وجود دارد.
- وقتی کودکتان با مشکلی مواجه می شود یا آسیبی می بیند با شما مطرح می کند.
این به معنای این است که شما چنان حریم امنی برای فرزندتان ساخته اید که هرگاه نیاز به کمک داشته باشد، از شما درخواست می کند. بهترین شیوۀ برخورد، آغوش باز شما و گوش کردن همدلانه تان به او است. این کار فضا را برای ارتباط فرزندتان در مواقع سخت زندگی اش با شما باز نگه می دارد.
- فرزندتان می تواند بدون ترس از واکنش شما، در مورد افکار و احساس های خود حرف بزند.
این نشانه ای قوی از پذیرش، انعطاف پذیری و ذهن باز در روابط والدین و فرزندان است. بعضی والدین این ارتباط را با رفتارهایشان محدود می کنند: مثل بروز واکنش های شدید به افکار و احساس های فرزند که نشان می دهد مایل نیستند در این مورد گفت و گویی داشته باشند؛ یا تمایلی به توضیح دربارۀ رفتارهای خودشان ندارند. برخی دیگر برعکس، خود را خیلی شکننده و آسیب پذیر نشان می دهند؛ به نوعی که مایل نیستند مسئولیت فرزندپروی خود را در زمینۀ افکار و احساس فرزندشان بپذیرند. این والدین معمولاً از فرزندانشان به عنوان ” صخره ای برای خودشان ” نام می برند که نگران کننده است.
شما می توانید با پذیرش احساس و افکار فرزندتان بدون ساختن برچسبی برای خودتان، آنها را حمایت کنید.
- بازخورد شما به رفتارهای کودک، به شیوۀ انتقادی و برچسب زدن نیست.
والدین موفق از بازخورد در مورد رفتار فرزندشان به شیوه ای غیر انتقادی استفاده می کنند و از برچسب هایی نظیر ” بچۀ بد“؛ “شیطان“؛ “تنبل“ و “شکمو” دوری می کنند.
اگر فرزند شما تمام بیسکویت های روی میز را قبل از این که کس دیگری آنها را بردارد، خورد؛ والدین فوق العاده روی رفتار تمرکز می کنند: تو تمام بیسکویت ها را بدون سهیم شدن با دیگران خوردی. در خانۀ ما سهیم شدن با بقیۀ افراد خانواده اهمیت دارد. تو در این باره چه فکری داری؟
این شیوۀ گفت و گو متفاوت با این جمله است: ” چقدر دختر شکمویی هستی. برو توی اتاقت! “
- فرزندتان را تشویق می کنید تا علاقه ها و استعدادهایش را دنبال کند.
دنبال کردن علاقه ها و استعدادها موجب می شود تا فرزندتان احساس موفقیت و قدرت کند. گاهی اوقات والدینی هستند که سعی می کنند علاقه های فرزندشان را به سمت آرزوهای محقق نشدۀ خود بکشانند. وقتی که شما فرزندتان را به دلایل شخصی، مجبور به کاری می کنید؛ حتی جایی که تصور می کنید همه چیز درست و عالی است؛ ولی همه چیز اشتباه پیش می رود. این کار سبب می شود تا فرزندان شما احساس شکست، فشار و کنترل داشته باشند.
- شما حدودی را برای رفتار فرزندتان تعیین می کنید تا او امن بماند.
والدین موفق برای رفتارهای فرزندانشان، قوانین و محدودیت های خاصی در نظر می گیرند. کودکان بدون قوانین و محدودیت، اغلب به دردسرهای زیادی می افتند. حدود، به فرزندان کمک می کند تا احساس محبت و ارزش کنند؛ حتی اگر محدودیت هایی مثل زمان را دوست نداشته باشند. برای مثال محدودیت های مفید، شامل زمان خواب منظم، کلمات با احترام برای اعضای خانواده و مراقبت از نوجوانان برای رفتن به میهمانی های شبانه است.
- شما اشتباهات خود را ترمیم می کنید.
اگر توانایی ترمیم اشتباه های خود با فرزندتان را دارید؛ این نشانۀ موفق بودن شما است. اگر فریاد کشیدید، یا به کودکتان برچسبی زدید؛ خیلی مهم است که این رفتار را با او ترمیم کنید. گفت وگو با کودکتان در مورد اینکه شما در موقعیت پیش آمده، چه آرزویی داشتید؛ یا توضیح هیجان های شدیدی که برایتان بالا آمده بودند، می تواند به شما کمک کند.
ترجمه و تلخیص : فاطمه عباسی سیر
ویراستار: ویدا ساعی
You must be logged in to leave a reply.