• سخنی با والدین:

این متن صرفاً برای کمک به کودکان طراحی شده است تا درک درستی نسبت به تشنج های خود داشته باشند و  خود را با آن سازگار کنند. هیچ توصیۀ پزشکی در این متن نیست و پزشک کودکتان در همه حال، بهترین راهنمای درمانی کودک شما است.

• به یاد داشته باشید:
• صرع مسری نیست. شما  صرع را از دیگری نگرفته اید و کسی هم نمی تواند صرع را از شما بگیرد.
• صرع به دلیل اینکه شما کار بدی انجام داده اید، اتفاق نیفتاده است و نه حتی به دلیل کار بد یک نفر از اعضای خانواده شما ! هیچ کس در این بیماری دخالتی ندارد. فقط یک پیشامد است.
• شما در هنگام تشنج، نمی توانید به دیگران آسیب برسانید.
• دیدن چیزهایی که وجود ندارند، یا شنیدن صداهایی که دیگران نمی شنوند؛ انجام دادن کارهایی که به نظر می رسد شما در حالت نیمه هوشیار انجام می دهید، هیچ کدام به معنی این نیست که شما دیوانه شده اید. این موارد به دلیل تشنج های مغزی اتفاق می افتند.
• داشتن تشنج به معنای این نیست که شما کم هوش تر یا کم دقت تر از دیگران هستید. حتی به این معنی هم نیست که شما در آینده، هوش کمتری خواهید داشت.
• در هنگام تشنج، شما نمی توانید زبان خود را قورت دهید. زبانتان به سمت ته دهان بر می گردد.
• هرگز  نباید چیزی در دهان کسی که تشنج دارد بگذارید. این کار ممکن است به فک او، آسیب وارد کند.
• داشتن یک زندگی طبیعی و فعال، بازی و ورزش و اوقات خوش، موجب تشنج های بیشتر برای شما نمی شود.

به یاد داشته باشید که شما تنها نیستید. خیلی از بچه های دیگر هم، صرع دارند. هزاران نفر از بزرگسالان، وقتی بچه بودند تشنج داشتند و حالا خودشان بچه دارند؛ به کار مورد علاقۀ خود مشغول هستند و یک زندگی شاد دارند. شما هم در آینده، همینطور خواهید بود.

******

اختلال تشنجی، نوعی بیماری است که تنها در بعضی موارد اتفاق می افتد. این بیماری باعث نمی شود که شما احساس مریضی داشته باشید. همینطور باعث نمی شود که سرفه یا عطسه کنید. به این معنی نیست که در تخت بخوابید و دمای بدنتان را اندازه بگیرند. کودکی که اختلال تشنجی دارد؛ همانقدر احساس سلامتی می کند که هرکس دیگری در بیشتر اوقات؛ اما گاهی اوقات ممکن است او یک حملۀ تشنجی داشته باشد. نام دیگر این بیماری، صرع است.

*****

صرع

اگر شما صرع دارید، هرچه بیشتر دربارۀ آن بدانید بهتر است. دربارۀ این که چگونه تشنج ها اتفاق می افتند، چگونه داروها عمل می کنند و چرا شما باید، هر روز داروها را مصرف کنید. شما می توانید همین اطلاعات را به دوستانی که مایلند در این باره بدانند، بگویید. اگر مطلبی را نمی فهمید، از مادر یا پدرتان بخواهید تا برایتان توضیح دهند. اگر سؤال خاصی در مورد تشنج خود دارید، وقتی برای ویزیت پیش دکتر می روید، از او  بپرسید.

******

چگونه تشنج ها اتفاق می افتند:

تشنج ها در یک شبکۀ خارق العاده از سلول های مغزی شروع می شوند. این سلول ها خیلی خیلی کوچک هستند، اما تمام کارهای مغز و بدن تو را انجام می دهند. آنها این کار را با فرستادن امواجی کوچک به یکدیگر، با سرعتی مافوق تصور انجام می دهند. این امواج در بدنت پخش می شوند و همین، سبب می شود که تو بتوانی بدوی، بپری و همه کارهایی را که مایلی در هر دقیقه از روز انجام  دهی. سلول های مغز تو حتی زمانی که در خواب هستی هم، سخت مشغول کارند.

لازم نیست دربارۀ کار آنها فکر کنی. آنها کارهایی را که باید؛ انجام می دهند. در  اکثر اوقات سلول های مغز تو، درست همان کاری را انجام می دهند که باید انجام دهند. اما زمانی که تشنج داری، یعنی برای مدت خیلی کوتاه ، این سلول ها نتوانسته اند کارشان را درست انجام دهند.

برای چند ثانیه یا یک تا دو دقیقه، سلول های مغزت، موج های درهمی را می فرستند. این امواج، عملکرد سلول های دیگر را هم متوقف کرده و بدن تو، پیام های نادرستی می گیرد.

• این باعث می شود که بازویت، بدون این که خودت بخواهی، شروع به لرزش کند.
• موجب می شود که تو چیزهای عجیبی را ببینی، بشنوی یا احساس عجیبی داشته باشی که فقط برای یک لحظه خواهد بود.
• ممکن است موجب شود که تو متوقف شده و به یک نقطه خیره شوی؛ بدون این که واقعاً چیزی را ببینی یا بشنوی. این نیز فقط برای یک لحظه یا کمی بیشتر طول خواهد کشید.
• گاهی اوقات این پیام های درهم و برهم از مغز تو ، باعث می شوند که تمام بدنت به یک روش درهم و برهم کار کند:ممکن است بیفتی، بدنت سفت شود و بعد برای یک یا دو دقیقه، تمام بدنت بلرزد.ممکن است در حالی که به نظر نیمه خواب می رسی، در اطراف حرکت کنی.