صرع میوکلونیک جوانان یکی از شایعترین سندرم های صرع منتشر ایدیوپاتیک است که حدود 5 تا 10 درصد موارد صرع را شامل می شود. تظاهر بالینی این نوع صرع که معمولاً بین سنین 12 تا 18 سال شروع می شود؛ پرش های بی اختیار ماهیچه ها به ویژه در صبحگاه است.

دو عامل مهم تشدید کنندۀ این نوع تشنج ها عبارتند از :

1. خواب نامنظم و ناکافی
2. استرس و نگرانی

بعضی از افراد مبتلا به صرع میوکلونیک در می یابند که تشنج هایشان با نورهای چشمک زن مانند بازی های ویدئویی، انعکاس نور در امواج دریا یا نور آفتابی که از بین درختان می تابد؛ هم تحریک می شود. این نوع صرع را  “حساس به نور” هم می گویند.

این نوع صرع از انواعی است که زمینۀ ژنتیکی دارد. گزارش شده که حدود 50 تا 60 درصد افرادی که این نوع صرع را دارند؛ در خانوادۀ درجه یک یا دوی خویش، نمونه های مشابه را دارند.

معمولاً تشخیص این نوع صرع با نوار مغزی است و در ام آر آی، هیچ مشکلی وجود ندارد.

برای درمان این نوع صرع، اصلاح سبک زندگی و پرهیز از تشدید کننده های تشنج، توصیه می شود. دوری از بدخوابی و یا کم خوابی و همچنین مدیریت استرس و نگرانی می تواند امکان بروز تشنج ها را کم کند.