از آنجایی که عفونت ویروس کرونا تمام جهان را درگیر کرده است؛ مهم است بدانیم هنوز هیچ شواهد بالینی مبنی بر این که این عفونت، تشنج ها را در افراد مبتلا به صرع بیشتر می کند، به دست نیامده است. با این حال خوب است بدانیم که عفونت های ویروسی مانند کووید 19، پتانسیل عفونی کردن سلول های عصبی مغز و التهاب آن را دارند.
عفونت های ویروسی تنفسی در اغلب بیماران با نشانه های تب، سرفه، کوتاه شدن تنفس، گرفتگی سینه، سردرد، حالت تهوع، خستگی و یا از دست دادن حس بویایی و چشایی همراه است.
گزارش های نادری حاکی از این است که در مواردی، کووید 19 منجر به تشنج های تونیک کلونیک یا تشنج های طولانی مدت ( استاتوس) شده است.
به طور کلی تب و عفونت ویروسی به صورت بالقوه می تواند شدت و تعداد تشنج ها را تحت تأثیر خود قرار دهد. با این حال اطلاعات علمی کمی حاکی از اینکه چگونه از یک عفونت ویروسی، علائم عصبی به وجود می آیند؛ در دست است.
ویروس کرونا با آلوده کردن سلول های خونی، این پتانسیل را دارد که سلول های ایمنی بدن را تحت تأثیر خود قرار داده که آنها به نوبۀ خود، می توانند به سیستم عصبی مرکزی برسند. از طرف دیگر ممکن است ویروس به وسیلۀ اعصاب بویایی بینی که منجر به از دست دادن حس بویایی و چشایی می شود یا از راه عصب واگ، به سیستم عصبی مرکزی وارد شود.
همچنین کووید 19 می تواند در بعضی بیماران پدیده ای به نام “طوفان سیتوکین” به وجود آورد. سیتوکین ها پروتئین های کوچکی هستند که توسط سلول های ایمنی خاصی در بدن تولید شده و در مقابل ویروس یا باکتری مهاجم، برای دفاع از بدن، تغییرهایی به وجود می آورند. تولید بیش از حد این ماده، که با ویروس کووید تحریک شده است، می تواند برای بعضی از اندام ها تخریبگر باشد. سیتوکین ها همچنین در تب و تشنج در بیماران مبتلا به صرع نقش دارند. التهاب هایی که منجر به تب می شوند، می توانند سطح سیتوکین را افزایش دهند که منجر به افزایش تشنج می شود. سیتوکین ها می توانند از سد خونی مغز عبور کرده و منجر به آسیب مغزی در بیماران مبتلا به کووید شدید شوند.
در بیماران مبتلا به کووید شدید، عفونت همانگونه که ریه ها را درگیر می کند، سطح اکسیژن خون را کم کرده و منجر به ایجاد شکاف در سد خونی مغز می شود. در نتیجه عارضه هایی مانند افزایش تشنج، التهاب مغز و یا سکته اتفاق می افتد.