صرع لوب تمپورال (TLE) شایعترین نوع صرع موضعی ( کانونی) است.

• اگرچه داروهای ضدصرع تشنج ها را در بیماران مبتلا به صرع لوب تمپورال کاهش می دهند؛ اما رهایی کامل از تشنج ها، به نظر سخت می رسد.
• افراد مبتلا به صرع لوب تمپورال که به داروها مقاوم شده اند، در خطر مشکلات حافظه و خلق و خو هستند.
• جراحی ممکن است به تعدادی از بیماران با صرع لوب تمپورال کمک کند تا تشنج هایشان کاملاً کنترل شود.
• در بیشتر موارد، علت صرع لوب تمپورال مشخص نیست. دلایل احتمالی تب و تشنج های طولانی، آسیب به مغز در کودکی یا ضربه به سر هستند.

در حدود 6 نفر از هر 10 نفر مبتلا به صرع موضعی، صرع لوب تمپورال دارند. تشنج ها در لوب تمپورال می توانند یک لوب گیجگاهی یا هر دو منطقۀ گیجگاهی را درگیر کنند.

صرع لوب تمپورال به دو نوع تقسیم می شود:

• صرع لوب تمپورال مزیال ( MTLE) : که بافت های درونی یا میانی لوب گیجگاهی را درگیر می کند. تشنج ها اغلب در قسمتی از مغز به نام هیپوکامپوس یا نواحی اطراف آن شروع می شود. این نوع صرع، حدود 80 درصد موارد تشنج های لوب تمپورال را دربرمی گیرد.
• صرع لوب تمپورال جانبی یا نئوکورتیکال که قسمت های خارجی لوب گیجگاهی را درگیر می سازد.

صرع لوب تمپورال مزیال اگرچه در هر سنی می تواند آغاز شود، ولی معمولاً بین سنین 10 تا 20 سال شروع می شود و در بیشتر موارد، فرد سابقۀ تشنج همراه با تب یا آسیب مغزی در سال های اولیۀ زندگی را داشته است.

این نوع تشنج در قدیم، نام های زیادی داشته است: تشنج های سایکوموتور، تشنج های لیمبیک، تشنج های موضعی پیچیده و موضعی ساده. امروزه نام جدیدی به این نوع از تشنج ها داده اند: تشنج هایی با شروع موضعی. تشنج های کانونی به تشنج هایی گفته می شود که فرد در زمان تشنج بیدار و هوشیار است یا هوشیاری اش در زمان تشنج،  کمی دچار اختلال می شود.

تشنج ها در صرع لوب تمپورال شامل تشنج های موضعی با هوشیاری، مثل اوراها و تشنج های موضعی با اختلال هوشیاری هستند.

• اوراها همان تشنج های موضعی همراه با هوشیاری هستند، که به آنها تشنج های موضعی ساده هم گفته می شود. آنها اولین نشانه از یک تشنج هستند.
• شایعترین اوراها شامل احساس آشنایی از چیزی  که به نظر می رسد قبلاً هم آن را دیده اند یا بعضی آشفتگی های معده می شوند.
• احساس ترس، حملۀ پانیک، اضطراب یا احساسی که از معده به طرف سینه در حال حرکت است، یا حال تهوع از شایعترین اوراها هستند.
• بعضی از افراد ممکن است بوهای غیرمعمول را بشنوند. این علامت احتمالاً از یک ضایعه یا تومور در ناحیۀ هیپوکامپوس لوب تمپورال ناشی می شود.

• گاهی اوقات هم توصیف اورا بسیار سخت است.

تشنج های موضعی با اختلال هوشیاری پیش از این تشنج های موضعی پیچیده نامیده می شدند.

• در هنگام این تشنج، ممکن است فرد به یک ناحیه خیره بماند؛ یا گیج و ناآگاه از چیزهایی که در اطرافش می گذرد، به نظر برسد. ممکن است با انگشتانش بازی کند یا حرکت های ملچ ملوچ داشته باشد. این تشنج ها از 30 ثانیه تا دو دقیقه ممکن است طول بکشند. گاهی می تواند حرکتی غیرمعمول در بازوها اتفاق بیفتد. این علامت ها ناحیۀ شروع تشنج در مغز را مشخص می‌کنند. بعضی از افراد با زبانی بی معنی شروع به صحبت می‌کنند یا به طور کلی توانایی صحبت کردن را از دست می دهند.
• تشنج های کانونی می تواند به سمت یک تشنج تونیک – کلونیک پیش رود. بعد از این تشنج، فرد کاملاً احساس ضعف دارد.
• تشنج ها در ناحیۀ جانبی تمپورال معمولاً اورای شنوایی دارند و فرد چیزی شبیه یک صدای خاص را در گوش خود می شنود.

طبق گزارش های سازمان بهداشت جهانی تقریباً حدود 50 میلیون نفر در جهان مبتلا به صرع هستند. بنابراین صرع یکی از شایعترین بیماری های سیستم مغز و اعصاب است. در بعضی بیماران، صرع با یک آسیب جدی به مغز شروع می شود؛ در حالی که در برخی دیگر، ممکن است تشنج ها از بدو تولد دیده شوند. تشنج ها می توانند خیلی کوتاه بوده و به ندرت قابل مشاهده باشند یا برعکس، ساعت ها طول بکشند. در بعضی تشنج های موضعی وضعیتی وجود دارد که اصطلاحاً به آن “اورا” می گویند؛ که در واقع یک احساس پیش از وقوع تشنج است.

اورا اصطلاحی است که در بعضی افراد برای توصیف احساس پیش آگهی قبل از تشنج، استفاده می شود. در واقع اورا در صرع، یک تشنج موضعی با هوشیاری است.

اورا می تواند یک احساس، یک تجربه، یا یک حرکت که در افراد مختلف، متفاوت است؛ باشد. همچنین می تواند یک علامت هشدار برای وقوع تشنج در پیش رو هم باشد.

اورا  می تواند طیف وسیعی داشته باشد، از احساس های بینایی گرفته تا وضعیت های روانی مثل احساس آشنایی از چیزی  که به نظر می رسد قبلاً هم آن را دیده اند.

اگرچه در یک مطالعه، یافته ای مبنی بر میزان 64 درصدی از بیمارانی بود که تجربۀ اورا داشتند، ولی به این موضوع در مبحث صرع هنوز خیلی پرداخته نشده است.

از این رو با چند نفر از بیماران در مورد تجربه هایشان از اورا صحبت کرده ایم :

ریچارد یک مرد 52 ساله است که تشخیص صرع لوب فرونتال از دو سال پیش داشته است :

تشنج های من فقط 10 تا 20 ثانیه طول می کشد. بنابراین تشنج هایم قابل مدیریت کردن هستند. سخت می توانم تجربه واقعی از تشنج هایم را توضیح دهم. ولی در کل یک احساس نشاط است. معمولاً با یک احساس عجیب آشنایی از جایی که انگار وقتی کوچک بوده ام، آن را دیده ام، شروع می شود و تقریباً برای یک لحظه وارد وجود متفاوتی می شوم؛ انگار وارد  دنیاهای موازی می شوم.

من هرگز از داروهای روان گردان استفاده نکرده ام. ولی وقتی اورا را با چیزهای دیگر مقایسه می کنم، به نظرم می رسد شبیه احساس   مصرف هروئین است. همانطور هجوم می آورد ؛ همانطور به طرزی عجیب و غریب از آن لذت می برم.

اورا می تواند دردسرساز هم باشد، مثلا زمان رانندگی من مسیرم را گم می کنم یا در مغازه ها رمز کارت اعتباری ام را فراموش می کنم. یا در محل کار ممکن است به نظر بیکار برسم که خیلی مرا تحت فشار قرار می دهد.

با این همه، من گیج و سردرگم خواهم بود تا یک دو دقیقه بگذرد و حالم بهتر شود.