سازمان غذا و داروی آمریکا استفاده از اسپری میدازولام را برای استفاده در مهار تشنج‌ها در کودکان بالای 12 سال و بزرگسالان تأیید کرد.

اسپری میدازولام، دارویی برای درمان فوری تشنج‌های پشت هم است. یعنی می‌تواند در تشنج‌های خوشه‌ای، تشنج‌های متناوب و یا تکرارشونده، مورد استفاده قرار گیرد. این دارو به راحتی توسط افراد غیرمتخصص در فضایی خارج از بیمارستان، در هر زمانی که به آن احتیاج  باشد، می‌تواند استفاده شود.

این دارو حتی توسط خود فرد مبتلا به صرع نیز می‌تواند در زمان  بین دو تشنج  استفاده شود یا دیگری در زمان تشنج فرد مبتلا به صرع می‌تواند آن را مصرف کند.

میدازولام، دارویی از گروه بنزودیازپین‌ها است. این داروها در توقف سریع تشنج‌ها خیلی خوب عمل می‌کنند.

این دارو به عنوان داروی ضدصرع روزانه تأیید نشده است و نباید جایگزین داروی ضدصرع فرد شود.

این اولین دارویی است که به عنوان درمان نجات‌بخش، برای مهار تشنج‌های پی‌درپی، بعد از شیاف دیازپام رکتال که به همین منظور استفاده می‌شد، تأیید شده است.

تشنج های پشت هم می‌توانند فرد را به اورژانس کشانده؛ در بیمارستان بستری کنند یا حتی منجر به فوت زودرس شوند. این دارو می‌تواند تغییر بزرگی در زندگی افراد مبتلا به صرع و خانواده‌هایشان ایجاد کند.

اگرچه شیاف دیازپام رکتال نیز در مهار تشنج‌ها بسیار مؤثر بوده است، ولی شیوۀ استفادۀ آن ( رکتال ) مصرف آن را محدود می‌کرد. به نظر می‌رسد میدازولام انتخاب اثربخش‌تری باشد، چرا که استفاده از اسپری بینی، راحت‌تر می‌تواند در موقعیت‌های مختلف به ویژه برای نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به صرع، استفاده شود.

میدازولام دارویی است که به دستۀ بنزودیازپین‌ها تعلق دارد و قبل از انجام بعضی جراحی‌ها به منظور آرام شدن بیمار تجویز می‌شود. عوارض مصرف میدازولام متعدد است، اما بروز مشکلات تنفسی از مهمترین عوارض جانبی میدازولام محسوب می‌شود. یکی از موارد منع مصرف میدازولام، ابتلا به گلوکوم است. مصرف میدازولام در بارداری خطرناک است.

اشکال دارویی:

• شربت: 2 میلی گرم بر میلی لیتر
• آمپول: 1 و 5 میلی گرم بر میلی لیتر (یک، دو و سه میلی لیتر)

نکته :

• میدازولام در بخش‌های مراقبت ویژه برای بیماران با تهویۀ مکانیکی به صورت انفوزیون مداوم استفاده می‌شود.
• تا 24 ساعت بعد از مصرف میدازولام، نباید از الکل استفاده شود.
• میدازولام می‌تواند تنفس را آهسته و یا متوقف کند.
• میدازولام به صورت تک دوز استفاده می‌شود.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی‌شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی میدازولام عبارت است از:

• سیستم عصبی مرکزی:  سردرد، سرگیجه، آتاکسی، خواب آلودگی، فراموشی
• سیستم گوارشی: تهوع، استفراغ
• سیستم قلب و عروق:  افزایش ضربان قلب، کاهش فشارخون
• سایر عوارض:  تاری دید، دو بینی، کهیر، راش، خارش جلدی، قطع تنفسی، اسپاسم برونش ها

مراقبت‌های پزشکی و پرستاری:

• در افراد با وزن بالا ممکن است نیمۀ عمر میدازولام طولانی شود.
• محل تزریق میدازولام را به لحاظ قرمزی، درد و تورم بررسی کنید.
• به فراموشی در سالمندان توجه کنید. وضعیت تنفسی در این بیماران اهمیت دارد.
• تزریق وریدی میدازولام را در ماهیچه‌های بزرگ و عمیق انجام دهید.
• تا زمان برگشت کامل هوشیاری و رفع گیجی، بیمار را در هنگام حرکت یاری دهید.
• در هنگام تجویز وریدی میدازولام، وسایل احیای اورژانس را در دسترس قرار دهید.
• در طول جراحی، تنفس، فشار خون، مقدار اکسیژن و سایر علائم حیاتی بیمار باید بررسی شود.

مراقبت‌های بیمار و خانواده:

• با توجه به فراموشی گذرای ناشی از مصرف میدازولام، ممکن است حافظۀ نزدیک، دچار اختلال شود که بعداً بهتر خواهد شد.
• تداخل میدازولام با گریپ‌فروت و آب‌میوه‌اش، می‌تواند منجر به بروز عوارض جدی شود. بنابراین از مصرف همزمان گریپ‌فروت و میدازولام باید اجتناب کرد.