سینا احسانی*، حسین حسینی**

*کارشناس رادیولوژی، کمیته تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی مازندران،ایران

** کارشناس رادیولوژی، کمیته تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، ایران

مقدمه: مدت زیادی است که استفاده از ام آر آی به عنوان روشی ایمن و غیرتهاجمی برای بررسی و شناسایی صرع گسترش یافته و در حال پیشرفت است. این پیشرفت ها به طراحی و ساخت کویل های بهینه تر نیز رسیده است. حال در این مطالعه، هدف این است که در میان کویل های ام آر آی مختلف طراحی شده، کدامیک می تواند بهترین انتخاب برای مطالعۀ صرع باشد.

مواد و روش: به عنوان یک مطالعۀ مروری، از میان مقاله های موجود از سال 2012 تا کنون، تعداد 23 مقاله مرتبط پیدا شد. در این مقالات کویل های مورد استفاده از نظر کیفیت نهایی تصویر، نسبت سیگنال به نویز، هموژنیتی، دسترسی آسان، تعداد کانال، ناحیه تحت پوشش و راحتی بیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج در جداولی از پیش تعیین شده توسط محقق، وارد شد و مقایسه گردید.

نتایج: بسته به نوع دستگاه و ورژن آن، کویل های مورد استفاده در مقالات متفاوت بود. در مجموع دو نوع کویل کوادراچر(قفس پرنده) و آرایه فازی(چند کاناله) بیشترین استفاده را داشتند. کویل های سطحی نیز برای اهداف خاص نظیر ضایعات کورتیکال انتخاب بهتری بودند. ولی در MCD تفاوت چندانی ملاحظه نشد. نوع جدیدی نیز از کویل های سطحی انعطاف پذیر که قابلیت اتصال به یکدیگر را داشتند هم برای سنین پایین تر و دستیابی به ناحیه دلخواه پیشنهاد شدند. هم چنین در مطالعات TMS کویل های H شکل/ 8 شکل برتری داشتند. این نوع از تحریک کننده ها نیز باید بسته به ناحیه مورد تحریک قطرشان و عمق تاثیرشان بهینه سازی شود.

نتیجه گیری:برای تصویر برداری از نواحی تمپورال به صورت کلی و ارزیابی های اولیه کویل آرایه فازی با تعداد کانال بالا در میدان های سه تسلا پیشنهاد می شود. در حالی که برای مطالعات بعدی و دقیق تر مخصوصا در نواحی کورتیکو تمپورال و نزدیک به قشر مخ، کویل سطحی با جایگذاری صحیح پیشنهاد می شود. هم چنین در مطالعات TMS کویل های H شکل ارجحیت دارند و البته بسته به منطقه مورد بررسی قطر داخلی آنها باید بهینه سازی شود. غالبا کاربرد تمامی این کویل ها در میدان های 7 تسلا نسبت به 3 و 1.5 تسلا مؤثرتر بوده است. خصوصاً دربررسی ساختارها با رزولوشن بالا و کاهش محوشدگی T2

کلمات کلیدی: صرع، MCD, TMS, PAT