ارتباط مهم و موثری بین کار و زندگی سالم شناخته شده است. در حال حاضر این مسئله چه برای افراد عادی و چه برای افراد دچار بیماری پذیرفته شده است. ورود به کار و حفظ شغل در موقعیت مناسب، نقش مهمی در چگونه بودن ما و همچنین چگونگی  نگاه دیگران به ما دارد. یک تجربۀ مثبت کاری می تواند به ارتقاء عملکرد هیجانی از طریق افزایش اعتماد به نفس و تحقق خود منجر شود. کارکرد فیزیکی بدن نیز به دلیل فعال بودن در کار می تواند بهتر شود.

در سال های اخیر تغییر عمیقی در این که ما چه رابطه ای بین کار و سلامت را در نظر می گیریم، ایجاد شده است. به طور خاص افراد مبتلا به بیماری و مشکلات سلامت، تشویق می شوند تا بهره وری و خلاقیت خود را نشان داده و به ارزش های سازمان بیفزایند. شواهد و مدارک  می گویند که این موقعیت در میان کشورهای مختلف خیلی با هم متفاوت است.  افراد مبتلا به صرع معمولاً به عنوان افرادی که سطح استخدامی کمتری  به نسبت جمعیت عمومی دارند شناخته شده اند که همین امر  موجب فقدان فرصت های بعدی پیشرفت در آنها می شود. علاوه بر این اعتماد به نفس پایین، که از عدم اشتغال به کار  به وجود می آید؛ می تواند با شانس کمتر آنان در به دست آوردن شغل و حفظ طولانی مدت آن ترکیب شود.

کارفرمایان با چالش های زیادی در محیط اقتصادی همیشه متغیر مواجه می شوند. آنها ممکن است درباره تاثیر به کارگیری افراد مبتلا به بیماری ها نگران شوند. در این پمفلت سعی می کنیم چهارچوبی تعیین کنیم تا کارفرمایان را در استخدام افراد مبتلا به صرع حمایت کند.

صرع یکی از شایعترین اختلال های عصبی جهان است که یک نفر از هر 130 نفر را متاثر می کند و اگر جمعیت در سن کار در ایران را 65.3 میلیون نفر محاسبه کنیم؛ تخمین زده می شود که جمعیت در سن کار مبتلا به صرع در ایران به رقمی برابر 653 هزار نفر برسد. با این محاسبه ، ممکن است کارفرمایان در حال حاضر با فرد مبتلا به صرعی در حال مصاحبه شغلی باشند یا فرد مبتلا به صرعی را استخدام کرده باشند.

یک میلیون نفر در ایران مبتلا به صرع هستند و روزانه حدود 8 نفر با تشخیص جدید صرع، به این تعداد اضافه می شوند.  تشخیص صرع به شکلی مداوم رو به افزایش است. به همین دلیل، تعداد افراد مبتلا به صرع شاغل در محل های کار هم افزایش می یابد. تعداد کثیری از افراد مبتلا به صرع مثل خیلی از افراد جامعه، مهارت ها و پتانسیل های زیادی دارند و بنابراین وضعیت بیماری آنها نمی تواند مانعی برای استخدام باشد.

هر کارفرمایی ممکن است در روند استخدام یا ارتقاء سازمانش با افراد مبتلا به صرع مواجه شود. به عنوان یک کارفرما خیلی مهم است که پیشفرضی درباره صرع فرد از قبل نداشته باشیم.  بیش از 40 نوع تشنج و سندرم صرعی وجود دارد و شرایط افراد با هم بسیار متفاوت است. 

در تعداد کمی از بیماران، تشنج ها در محل کار اتفاق افتاده یا روند انجام کار آنها با داروهای ضد صرع تحت تاثیر قرار می گیرد. با جمع آوری اطلاعات دقیق از تشنج های افراد و نگاه نزدیک به ماهیت شغل ایشان کمک می کند تا بهترین تصمیم برای هر فرد گرفته شود. بهداشت کار برای همین موضوع تعبیه شده است تا با نگاه به گواهی های پزشکی و بررسی خطرها بهترین تصمیم گرفته شود.

پیشنهادهای تطابق معقول برای افراد مبتلا به صرع در محل کار می تواند موارد زیر باشد:

1. اجازه دادن به فردی که تشنج داشته است؛ دیرتر سرکار آمده و دیرتر هم بازگردد.
2. تنظیم یک الگوی ثابت کاری برای افرادی که تشنج هایشان با شیفت های در گردش یا خستگی زیاد تشدید می شود.
3. کمک کرفتن از همکار دیگر برای بخش هایی از کار که فرد مبتلا قادر به انجام آن نیست؛ مثل بالا رفتن از نردبان برای مرتب ساختن چیزی
4. تغییر دادن ساعت و نوع کار برای فردی که گواهعینامه اش را به دلیل صرع از دست داده و نمی تواند در وسایل حمل و نقل عمومی موثر باشد.
5. ترتیب دادن یک مکان آرام برای استراحت فردی که در محل کار دچار تشنج شده است.