آرشیو صرع

میدازولام

میدازولام دارویی است که به دستۀ بنزودیازپین‌ها تعلق دارد و قبل از انجام بعضی جراحی‌ها به منظور آرام شدن بیمار تجویز می‌شود. عوارض مصرف میدازولام متعدد است، اما بروز مشکلات تنفسی از مهمترین عوارض جانبی میدازولام محسوب می‌شود. یکی از موارد منع مصرف میدازولام، ابتلا به گلوکوم است. مصرف میدازولام در بارداری خطرناک است.

اشکال دارویی:

  • شربت: 2 میلی گرم بر میلی لیتر
  • آمپول: 1 و 5 میلی گرم بر میلی لیتر (یک، دو و سه میلی لیتر)

نکته :

  • میدازولام در بخش‌های مراقبت ویژه برای بیماران با تهویۀ مکانیکی به صورت انفوزیون مداوم استفاده می‌شود.
  • تا 24 ساعت بعد از مصرف میدازولام، نباید از الکل استفاده شود.
  • میدازولام می‌تواند تنفس را آهسته و یا متوقف کند.
  • میدازولام به صورت تک دوز استفاده می‌شود.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی‌شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

 

عوارض جانبی میدازولام عبارت است از:

  • سیستم عصبی مرکزی:  سردرد، سرگیجه، آتاکسی، خواب آلودگی، فراموشی
  • سیستم گوارشی: تهوع، استفراغ
  • سیستم قلب و عروق:  افزایش ضربان قلب، کاهش فشارخون
  • سایر عوارض:  تاری دید، دو بینی، کهیر، راش، خارش جلدی، قطع تنفسی، اسپاسم برونش ها

مراقبت‌های پزشکی و پرستاری:

  • در افراد با وزن بالا ممکن است نیمۀ عمر میدازولام طولانی شود.
  • محل تزریق میدازولام را به لحاظ قرمزی، درد و تورم بررسی کنید.
  • به فراموشی در سالمندان توجه کنید. وضعیت تنفسی در این بیماران اهمیت دارد.
  • تزریق وریدی میدازولام را در ماهیچه‌های بزرگ و عمیق انجام دهید.
  • تا زمان برگشت کامل هوشیاری و رفع گیجی، بیمار را در هنگام حرکت یاری دهید.
  • در هنگام تجویز وریدی میدازولام، وسایل احیای اورژانس را در دسترس قرار دهید.
  • در طول جراحی، تنفس، فشار خون، مقدار اکسیژن و سایر علائم حیاتی بیمار باید بررسی شود.

مراقبت‌های بیمار و خانواده:

  • با توجه به فراموشی گذرای ناشی از مصرف میدازولام، ممکن است حافظۀ نزدیک، دچار اختلال شود که بعداً بهتر خواهد شد.
  • تداخل میدازولام با گریپ‌فروت و آب‌میوه‌اش، می‌تواند منجر به بروز عوارض جدی شود. بنابراین از مصرف همزمان گریپ‌فروت و میدازولام باید اجتناب کرد.
بیشتر

گاباپنتین

نام تجاری :

 نورونتین

گاباپنتین دارویی است که در درمان صرع یا دردهای عصبی به کار می‌رود. همچنین یکی از موارد مصرف گاباپنیتن، بیماری زونا است. شایعترین اثر جانبی گاباپنتین گیجی، خستگی و حرکت‌های غیر قابل کنترل چشم‌ها است. مصرف همزمان آنتی اسیدها با گاباپنتین تداخل دارد. بنابراین باید بین زمان مصرف این داروها حداقل دو ساعت فاصلۀ زمانی ایجاد کرد.

اشکال دارویی:

  • کپسول: 100 ، 300 و 400 میلی گرم

تداخل دارویی:

  • آنتی اسیدها جذب گاباپنتین را کاهش می‌دهند.
  • الکل و داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی اثر گاباپنتین را افزایش می‌دهند.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی‌شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی گاباپنتین عبارت است از:

  • سیستم عصبی مرکزی:  ضعف و خستگی، بی‌قراری، لرزش، تحریک پذیری، افسردگی، عدم تعادل، خواب آلودگی، اختلال در تکلم، افکار خودکشی
  • سیستم گوارش:  تهوع و استفراغ، یبوست، خشکی دهان، پراشتهایی، سوء‌هاضمه
  • سایر عوارض:  افزایش وزن، گرفتگی بینی، آلرژی، حرکت غیرقابل‌کنترل چشم‌ها، ورم محیطی، اتساع عروقی، کاهش تعداد گلبول‌های سفید خون، تب، عفونت ویروسی، تاری دید، تنبلی چشم، دوبینی، ناتوانی جنسی

مصرف در بارداری و شیردهی:

  • بارداری:  در صورت بارداری یا قصد بارداری با پزشک مشورت کنید.
  • شیردهی:  گاباپنیتن در شیر انسان ترشح می‌شود. تأثیر گاباپنتین در نوزادان شیرخوار مشخص نیست. نوزادان شیرخواری که در معرض گاباپنتین قرار دارند؛ باید از نظر خواب‌آلودگی، افزایش وزن و نقاط عطف در رشد بررسی و ارزیابی شوند.

مراقبت‌های پزشکی و پرستاری:

  • کیفیت تشنج‌ها را  از نظر  شدت، مدت، اورا، فعالیت‌های تشدیدکننده و کاهش‌دهنده بررسی کنید.
  • در هنگام درمان با گاباپنتین، آزمایش‌های عملکرد کلیه، آزمایش‌های عملکرد بینایی و وضعیت ذهنی بیمار را مورد بررسی قرار دهید.
  • حداکثر غلظت گاباپنتین ظرف دو تا سه ساعت ایجاد می‌شود. گاباپنیتن مشکلات خواب ناشی از درد عصب را ظرف یک هفته بهبود می‌بخشد؛ اما بهبود علائم ناشی از درد عصب تا دو هفته زمان می‌برد. کاهش تشنج در اثر مصرف گاباپنتین، معمولاً بین چند هفته ظاهر می‌شود.
  • تا دو ساعت قبل و بعد از مصرف گاباپنتین، از مصرف آنتی اسیدها پرهیز کنید.
  • از قطع ناگهانی گاباپنتین خودداری کنید. قطع گاباپنتین باید زیر نظر پزشک و به تدریج انجام شود.
  • برای برطرف شدن خشکی دهان ناشی از گاباپنیتن، از آدامس یا آب نبات استفاده کنید.
  • برای رفع یبوست ناشی از گاباپنتین، از رژیم غذایی پرفیبر و مایعات فراوان استفاده کنید.

مراقبت‌های بیمار و خانواده:

  • گاباپنتین خواب‌آور است؛ بنابراین در هنگام درمان با گاباپنتین، از انجام فعالیت‌هایی که به هوشیاری بالا نیاز دارند، خودداری کنید.
  • گاباپنتین باید بر اساس دستور پزشک مصرف شود. از قطع ناگهانی گاباپنتین پرهیز کنید.  
  • مصرف همزمان الکل با گاباپنتین تداخل دارد.  
  • در صورت بروز تغییر خلق وخو یا وجود افکار خودکشی در زمان درمان با گاباپنتین، حتماً با پزشک مشورت کنید.
  • راش، تب، دشواری در تنفس و یا تورم صورت در زمان مصرف گاباپنتین را سریعاً به پزشک گزارش کنید.
  • در صورت بارداری یا داشتن قصد بارداری در زمان درمان با گاباپنتین، با پزشک مشورت کنید.

 

بیشتر

لوتیراستام

نام تجاری :

  • کپرا
  • لوبل

داروی لوتیراستام برای درمان تشنج استفاده می شود. اشکال دارویی لوتیراستام عبارت است از محلول خوراکی، قرص و شکل تزریقی. میزان مصرف لوتیراستام در درمان تشنج بر اساس سن و نوع تشنج ها تعیین می شود.

اشکال دارویی:

  • قرص: : 250، 500  و 1000 میلی گرم
  • محلول خوراکی: 100 میلی گرم بر میلی لیتر
  • محلول تزریقی: 100 میلی گرم بر میلی لیتر

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود، ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی لوتیراستام عبارت است از:

  • سیستم عصبی:  گیجی، افسردگی، تمایل به خودکشی، سایکوز ( توهم و هذیان)، خواب آلودگی
  • سایر: عفونت، ضعف، کم خونی

مصرف در بارداری و شیردهی:

  • بارداری:  در پژوهش های حیوانی در میزان مصرف مشابه مصرف انسانی و حتی بیشتر، لوتیراستام سمیت های رشدی را برای جنین در پی داشته است. در انسان مطالعه های کنترل شده در مورد مصرف لوتیراستام در بارداری انجام نشده است. مطالعه های حیوانی احتمال بروز مرگ جنین را نشان داده است. در نهایت مصرف لوتیراستام در دوران بارداری تنها در صورتی مجاز خواهد بود که منافع آن بر خطرهای احتمالی غالب باشد. باید به خاطر داشت تشنج کنترل نشده می تواند برای مادر و جنین هر دو خطرناک باشد.
  • شیردهی:  تصمیم گیری در مورد قطع مصرف لوتیراستام در شیردهی به اهمیت مصرف لوتیراستام در مادر بازمی گردد؛ به ویژه اگر نوزاد بیش از دو ماه داشته باشد. اگر مصرف لوتیراستام در شیردهی برای مادر ضروری باشد، دلیلی بر قطع شیردهی وجود ندارد. اما نوزاد باید به لحاظ احساس خواب آلودگی و افزایش وزن بررسی شود. برخی شواهد نشان می دهد لوتیراستام می تواند مقدار شیر مادر را در بعضی خانم ها کاهش دهد.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

  • در هنگام درمان با لوتیراستام، عملکرد کلیه، سلول های خونی، مقدار هموگلوبین و مقدار مصرف و دفع مایعات باید بررسی شود.
  • در زمان درمان با داروی لوتیراستام، الگوی تشنج ها را از نظر مدت، شدت، نوع تشنج، عوامل تشدید کننده و عوامل تسکین دهنده بررسی کنید .
  • در طول درمان با داروی لوتیراستام وضعیت ذهنی بیمار را مورد توجه قرار دهید.
  • برای کاهش عوارض گوارشی، لوتیراستام می تواند همراه با غذا تجویز شود.
  • در هنگام درمان با داروی لوتیراستام، از تغییر ناگهانی وضعیت بیمار خودداری کنید.

 

مراقبت های بیمار و خانواده:

  • در هنگام درمان با داروی لوتیراستام، از انجام فعالیت هایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند پرهیز کنید.
  • داروی لوتیراستام را براساس دستور پزشک مصرف کنید. از قطع ناگهانی داروی لوتیراستام پرهیز کنید.
  • داروی لوتیراستام نباید با الکل استفاده شود.
  • مصرف لوتیراستام می تواند تغییر خلق و خو (مانند اضطراب، تحریک پذیری، عصبانیت، بروز افکار خودکشی) به دنبال داشته باشد. در صورت بروز تغییر خلق و خو با پزشک تماس بگیرید.
  • اگر در زمان مصرف داروی  لوتیراستام، دچار راش جلدی شدید، با پزشک تماس بگیرید.

 

بیشتر

فنی توئین

نام تجاری :

دیلانتین

فنی توئین دارویی ضد تشنج است که امواج مغزی مؤثر در ایجاد تشنج را آهسته می کند. فنی توئین اشکال دارویی مختلفی مانند کپسول و سوسپانسیون دارد. در صورت داشتن حساسیت به فنی توئین یا ترکیبات مشابه، از مصرف آن باید پرهیز کرد.

اشکال دارویی:

  • کپسول: 100  میلی گرم
  • تزریقی: 50 میلی گرم بر میلی لیتر
  • سوسپانسیون: 30 میلی گرم بر 5 میلی لیتر / 125 میلی گرم بر 5 میلی لیتر

مکانیسم اثر:

  • فنی توئین موجب تثبیت غشای نورون ها و محدود کردن فعالیت کانون تشنج می شود. مکانیسم اثر فنی توئین افزایش خروج سدیم و کاهش ورود آن به سلول های عصبی است.

تداخل دارویی:

  • فنی توئین اثر گلیکوزیدهای قلبی، داروهای ضدبارداری خوراکی و اسید فولیک را کاهش می دهد.
  • سایر داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی، سمیت فنی توئین را تشدید می کنند.
  • آنتی اسیدها جذب فنی توئین را کاهش می دهند.
  • تتراسایکلین ها، متابولیسم فنی توئین را افزایش می دهند.
  • فنی توئین با اثر ضد انعقادی های خوراکی، تداخل دارد.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه  همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی فنی توئین عبارت است از:

  • سیستم عصبی :  سردرد، بی خوابی، سرگیجه، ناهماهنگی در حرکت عضلات، پرش عضلانی، تحریک پذیری، لکنت زبان، از دست دادن تعادل، حرکت های غیرطبیعی چشم
  • سیستم گوارشی :  تهوع، استفراغ، خشکی دهان، حجیم شدن لثه ها، یبوست
  • عوارض خونی: آگرانولوسیتوز، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، کم خونی
  • عوارض پوستی : درماتیت، نکروز اپیدرم، راش جلدی، پرمویی، حساسیت به نور
  • سایر: افزایش قند خون، دو بینی، هپاتیت، نرمی استخوان

مصرف در بارداری و شیردهی:

  • بارداری:  داده های کنترل شده ای در مورد بارداری انسان در دست نیست. در خانم های باردار مبتلا به صرع، استفاده از فنی توئین با افزایش احتمال بروز ناهنجاری های مادرزادی ارتباط دارد. فنی توئین نباید در دوران بارداری استفاده شود؛ مگر آن که مزایای مصرف آن، بر خطرهای احتمالی که جنین را تهدید می کند، غالب باشد.
  • شیردهی:  استفاده از فنی توئین در دوران شیردهی توصیه نمی شود. مقدار اندکی از فنی توئین در شیر مادر یافت شده است. شیردهی در طول درمان تک دارویی با فنی توئین، به نظر نمی رسد مشکلاتی را در رشد نوزاد به همراه داشته باشد. اما در صورت درمان ترکیبی فنی توئین با سایر داروها، احتمال افزایش خواب آوری یا علائم قطع دارو، در نوزاد وجود دارد.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

  • برای سطح سرمی فنی توئین باید حداقل یک هفته از شروع تجویز فنی توئین گذشته باشد.
  • در طول درمان با فنی توئین، نوع تشنج را مورد بررسی قرار دهید.
  • وقوع راش های ناشی از نکروز اپیدرمال و سندرم استیون جانسون، هشداری برای قطع مصرف فنی توئین است.
  • نشانه های تب، لنفوآدنوپاتی و راش جلدی ممکن است در اثر حساسیت به فنی توئین ایجاد شود؛ که سه تا 12 هفته پس از شروع درمان به وجود می آید.
  • در طول درمان با فنی توئین، بیمار را از نظر وضعیت ذهنی مورد بررسی قرار  دهید.
  • در طول درمان با فنی توئین، وضعیت تنفسی بیمار را از نظر تعداد، عمق، ریتم و الگوی تنفسی بررسی کنید.
  • در طول درمان با فنی توئین، به نشانه های دیسکرازی خون (تب، گلودرد، پتشی، راش، زردی) توجه کنید.
  • در طول درمان با فنی توئین این موارد را بررسی کنید: شمارش سلول های خونی (نوتروفیل، سلول های سفید خون)، آلبومین، آزمایش های عملکرد تنفسی
  • برای رقیق کردن فرم وریدی فنی توئین، از آب مقطر استفاده کنید.

 

  • مراقبت های بیمار و خانواده:
  • فنی توئین باید بر اساس دستور پزشک با میزان تعیین شده مصرف شود. از قطع ناگهانی فنی توئین پرهیز کنید.
  • برای کاهش عوارض گوارشی فنی توئین، آن را با غذا مصرف کنید.
  • بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. به حجیم شدن لثه ها توجه کرده و زیر نظر دندانپزشک باشید.
  • قبل از مصرف سوسپانسیون فنی توئین، باید بطری را به خوبی تکان دهید.
  • رنگ ادرار در طول درمان با فنی توئین ممکن است صورتی شود.
  • در طول درمان با فنی توئین، از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری نیاز دارد، اجتناب کنید.
  • از مصرف الکل، داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی و سایر داروهای غیر نسخه ای همزمان با فنی توئین خودداری کنید. الکل می تواند مقدار فنی توئین در خون را کاهش دهد و خطر بروز تشنج را به دنبال داشته باشد.
  • در طول درمان با فنی توئین نشانه های آلرژی و آنافیلاکسی را فوراً گزارش کنید.
  • فنی توئین اثر برخی داروهای ضدبارداری را کاهش می دهد. بنابراین بهتر است از روش های کنترل بارداری غیرهورمونی هم، برای پیشگیری از بارداری استفاده کنید.

 

بیشتر

کلونازپام

کلونازپام دارویی است که روی سلول های عصبی عمل می کند تا فعالیت الکتریکی غیر طبیعی مغز را آرام کند. بنابراین کلونازپام برای درمان تشنج استفاده می شود. مصرف کلونازپام در بارداری و شیردهی خطرناک است. بنابراین اگر قصد بارداری دارید با پزشک مشورت کنید.

 

اشکال دارویی:

قرص آهسته رهش:   1 و 2 میلی گرم

موارد مصرف:

  • صرع ابسانس و آتپیک، صرع میوکلونیک

مکانیسم اثر:

  • تأثیر کلونازپام با اثر بر واسطه های مهاری گابا مشخص می شود و در نتیجه تشنج های تونیک- کلونیک مهار می شود.

مهم:

  • کلونازپام تنها باید در کوتاه مدت مورد توجه قرار گیرد. مصرف بیش از 9 ماه بدون مشورت پزشک توصیه نمی شود.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی کلونازپام عبارت است از:

  • سیستم عصبی مرکزی:  سردرد، گیجی، لرزش، عدم تعادل، خواب آلودگی و ضعف
  • سیستم گوارشی:  تهوع و استفراغ، عطش شدید، یبوست، شکم درد
  • سایر عوارض:  دو بینی، نیستاگموس، بثورات جلدی، سوزش ادرار، احتباس ادرار، هایپرکلسمی، تضعیف تنفس

مصرف در بارداری و شیردهی:

  •  مصرف کلونازپام در دوران بارداری تنها در صورتی در نظر گرفته می شود که مزایای درمان برای مادر ارجح بر خطرهایی باشد که جنین را تهدید می کند. اثر کلونازپام روی جنین  خطرناک است و خطر وابستگی وجود دارد.
  • شیردهی:  مصرف کلونازپام در دوران شیردهی باید قطع شود. کلونازپام وارد شیر انسان می شود.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

  • قبل و در طول درمان با کلونازپام عملکرد کلیه ها، آزمایش های خونی، آزمایش های کبدی و سطح پلاسمایی کلونازپام را بررسی کنید.
  • وضعیت ذهنی بیمار را در نظر بگیرید.
  • در طول درمان با کلونازپام، واکنش های آلرژیک را در نظر داشته باشید.
  • به علائم مسمومیت ناشی از کلونازپام توجه داشته باشید: تهوع، استفراغ، عدم تعادل، تضعیف مغز استخوان، دو بینی، تب
  • برای کاهش نشانه های گوارشی مصرف کلونازپام را با غذا توصیه کنید.
  • در شروع درمان با کلونازپام برای سالمندان، آنها را در حرکت کردن یاری کنید.

مراقبت های بیمار و خانواده:

  • کلونازپام خواب آور است؛ بنابراین در طول درمان با آن، از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری نیاز دارند بپرهیزید.
  • مصرف کلونازپام با الکل و سایر  داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی، ممنوع است.
  • عوارض قطع ناگهانی قرص کلونازپام بسیار جدی است. بنابراین باید به صورت تدریجی قطع شود.
  • در هنگام درمان با کلونازپام، از مایعات کافی و غذای پر فیبر استفاده کنید.

 

بیشتر

پریمیدون

نام تجاری : مایزولین

این دارو به تنهایی یا به همراه داروهای دیگر در کنترل تشنج در بیماران مبتلا به صرع به کار می رود.

اشکال دارویی :

  • قرص پریمیدون 250 میلی گرم
  • قرص لیسکانتین 250 میلی گرم
  • سوسپانسیون لیسکانتین 125 و 250 میلی گرم

 

پریمیدون یک باربیتورات با اثر ضد تشنجی است، که به تنهایی یا همراه با سایر داروهای  ضد تشنج در کنترل صرع تونیک- کلونیک، سایکوموتور و تشنج های فوکال به کار می رود.

مکانیسم اثر پریمیدون

  • کاهش قابلیت تحریک نورونی و افزایش آستانۀ تشنج
  • پریمیدون به دو ترکیب فعال متابولیزه می شود؛ فنیل اتیل مالونامید (فعالیت فنوباربیتال را افزایش می دهد) و فنوباربیتال

 

عوارض جانبی پریمیدون

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی پریمیدون عبارت است از:

  • سیستم عصبی مرکزی:  خستگی مفرط، سرگیجه، تحریک پذیری، خواب آلودگی، تغییر در خلق وخو، آتاکسی، بی ثباتی، لرزش، راه رفتن ناپایدار، احساس سبکی در سر
  • سیستم گوارشی:  تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، خشکی دهان
  • سایر عوارض:  دو بینی، نیستاگموس، پر ادراری، لنفادنوپاتی، ورم، لکوپنی، استئومالاسی، مشکلاتی در هماهنگی و کنترل ماهیچه ها

مصرف در بارداری و شیردهی:

  • بارداری:  خونریزی در نوزادانی که مادران آنها از پریمیدون یا سایر داروهای ضد تشنج استفاده می کردند گزارش شده است. بنابراین مصرف پیشگیرانۀ ویتامین K،  قبل و در طول زایمان برای خانم های بارداری که تحت درمان با داروهای ضد تشنج قرار دارند، توصیه می شود.
  • شیردهی:  پریمیدون در شیر مادر به شکل قابل توجهی ترشح می شود. وجود خواب آلودگی در نوزادان شیرخواری که مادران آنها از پریمیدون استفاده می کنند، نشان می دهد مصرف پریمیدون در مادر باید قطع شود.

مراقبت های پزشکی و پرستاری:

  • تشنج بیمار را در طول درمان با پریمیدون مورد توجه قرار دهید.
  • وضعیت ذهنی بیمار را در طول درمان با پریمیدون بررسی کنید.
  • بیمار را از نظر وضعیت تنفسی مورد توجه قرار دهید.
  • درمان با پریمیدون ممکن است منجر به کم خونی، کاهش تعداد سلول های سفید و تعداد پلاکت ها شود.
  • برای تأثیر کامل پریمیدون، چند هفته زمان لازم است.
  • برای کاهش نشانه های گوارشی می توان پریمیدون را با غذا مصرف کرد.
  • قبل از مصرف سوسپانسیون، آن را به خوبی تکان دهید.

مراقبت های بیمار و خانواده:

  • مقدار مصرف پریمیدون باید توسط  پزشک تعیین شود.
  • از قطع ناگهانی پریمیدون اجتناب کنید.
  • به دلیل گیجی و خواب آلودگی در طول درمان با پریمیدون از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری کامل نیاز دارد، اجتناب کنید.
  • نشانه های دیسکرازی خونی (تب، گلودرد، زردی، بثورات جلدی) و واکنش های آلرژیک را گزارش کنید.
  • از مصرف همزمان سایر داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی، الکل و هر گونه داروی غیر نسخه ای همزمان با پریمیدون اجتناب کنید.
  • در طول درمان با پریمیدون از تغییر وضعیت ناگهانی خودداری کنید.
  • عدم تأثیرگذاری پریمیدون در درمان تشنج را به پزشک گزارش دهید.
  • قرص های هورمونی در کنترل بارداری ممکن است همزمان با مصرف پریمیدون به درستی عمل نکند. بنابراین بهتر است از کاندوم نیز برای پیشگیری از بارداری استفاده کنید.
  • در صورت فراموش كردن يك نوبت مصرف دارو، به محض به ياد آوردن، آن نوبت بايد مصرف شود. مگر اينكه تا زمان مصرف نوبت بعدي كمتر از يك ساعت باقي مانده باشد. از دو برابر كردن مقدار مصرف بعدي خودداري کنید.

 

بیشتر

استازولامید

نام تجاری:

  • دیاموکس

اشکال دارویی:

  • قرص:250 میلی گرم
  • تزریقی:500 میلی گرم

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه تمام این عوارض، در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید:

  • خواب آلودگی، بی حسی و گیجی
  • بثورات جلدی
  • اسهال، استفراغ، بی اشتهایی، تهوع
  • اختلال شنوایی، وزوز گوش
  • سنگ کلیه، ادرار همراه با خون و دفع کریستال های ادراری
  • آنمیهمولیتیک و آپلاستیک، لکوپنی
  • نزدیک بینی موقت

 

مصرف در بارداری و شیردهی:

  • مصرف استازولامید در بارداری زمانی مجاز خواهد بود که منافع آن بر خطرهای احتمالی اش غالب باشد. به دلیل این که استازولامید در شیر انسان ترشح می شود، مصرف آن در شیردهی باید با احتیاط انجام گیرد.

 

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

  • در صورت مصرف همزمان استازولامید با سولفونامیدها مراقب واکنش های متقابل باشید.
  • روزانه وزن بیمار و میزان مصرف و دفع مایعات او را کنترل کنید.
  • الکترولیت های سدیم و پتاسیم و کلر و عملکرد کلیه ها، قند خون و آزمایش های کبدی را کنترل کنید. در صورت نیاز، رژیم غذایی بیمار در راستای برطرف کردن کمبودهای موجود، اصلاح شود.
  • فشار خون را در وضعیت های مختلف بررسی کنید و احتمال کاهش فشار خون وضعیتی را درنظر داشته باشید.
  • استازولامید به دلیل تأثیر دیورتیک، باید صبح مصرف شود.
  • در طول درمان با استازولامید مردمک چشم ها را از نظر اتساع و واکنش به نور بررسی کنید.
  • در صورت تهوع، استازولامید را با غذا مصرف کنید، تا جذب آن کاهش یابد.

 

مراقبت های بیمار و خانواده:

  • مقدار مصرف استازولامید، به وسیلۀ پزشک تعیین می شود.
  • در صورت بروز عوارض جانبی به پزشک اطلاع دهید.
  • مصرف استازولامید شما را مستعد آفتاب سوختگی می کند؛ بنابراین در طول درمان با استازولامید از ضد آفتاب مناسب استفاده کنید.
  • در صورت نداشتن ورم، روزانه دو تا سه لیتر مایعات استفاده کنید.
  • در طول درمان به دلیل بروز خواب آلودگی از انجام کارهایی که به هوشیاری بالا نیاز دارد اجتناب کنید.
  • در طول مصرف دارو، اگر باردار هستید و یا قصد باردار شدن دارید؛ پزشک خود را در جریان قرار دهید.
  • مصرف استازولامید در افراد بالای 65 سال باید با احتیاط باشد.
  • در صورت ابتلا به دیابت، قند خون خود را مرتب بررسی کنید.
بیشتر

پرگابالین

شکل دارویی:

داروی پرگابالین به سه شکل کپسول، محلول و قرص آهسته رهش موجود است. این دارو، دارویی خوراکی است که برای درمان صرع، درد عصبی، فیبرومیالژیا و اختلال اضطراب عمومی تجویز می‌شود. 

 

مکانیسم اثر :

 مکانیسم اثر ضد تشنج و ضد درد عصبی پرگابالین ناشناخته است. این تأثیر ممکن است مربوط به تمایل  اتصال بالای پرگابالین به زیر مجموعه آلفا 2 – دلتای کانال های کلسیم وابسته به ولتاژ در بافت مغز باشد.

 

موارد مصرف:

  1. کنترل دردهای عصبی همراه با نوروپاتی محیطی دیابتیک
  2. درمان کمکی در درمان صرع بزرگسالان
  3. کنترل دردهای عصبی بعد از درگیری با ویروس هرپس زوستر
  4. کنترل دردهای عضلانی
  5. درمان اضطراب

 

موارد توجه:

  1. در سالمندان به علت نقص وابسته به سن در کلیه، تنظیم میزان مصرف ضروری است.
  2. در صورت پیشرفت میوپاتی و افزایش سطح کراتین کیناز سرم، باید مصرف دارو قطع شود.
  3. کاهش مشخص تعدادپلاکت (حدود 20 درصد از سطح پایه ) در مصرف پرگابالین ثبت شده است.
  4. در مصرف همزمان با داروهای آنتی دیابتیک و تیازولیدین ها، ورم در اندام ها دیده می شود.

عوارض جانبی :

 گیجی، خواب آلودگی، عدم تعادل، سردرد، لرزش، دردهای عصبی، خستگی، تاری دید، دو بینی، مشکلات بینائی، درد در حلق و بینی، سرگیجه، خشکی دهان، یبوست، افزایش اشتها، درد و التهاب مفاصل، درد پشت، اسپاسم عضلات، سینوزیت، احتمال ابتلا به عفونت، درد سینه

 

تداخل دارویی:

 –          داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مانند الکل، لورازپام

–          پرگابالین همراه با تیازولیدین ها باعث احتباس مایعات و افزایش وزن می شوند. در نتیجه احتمال تشدید نارسایی قلبی بیشتر می شود.

 

نکته های قابل توصیه:

  1. مصرف این دارو باعث گیجی و خواب آلودگی می شود.
  2. قطع دارو باید به آهستگی و با نظر پزشک صورت بگیرد.
  3. قطع سریع دارو موجب بی خوابی، تهوع، سردرد و اسهال می شود.
  4. جذب دارو وابسته به غذا نیست؛ در صورتی که بیمار مشکل گوارشی داشته باشد، می تواند دارو را بعد از غذامصرف کند.
  5. مواردی مانند درد عضلانی، کشش و ضعف عضلانی باید به سرعت به پزشک گزارش شود.
  6. اگر مصرف یک نوبت از دارو را فراموش کردید، به محض یادآوری، آن را مصرف کنید. اگر زمان مصرف نوبت بعدی نزدیک است، از مصرف نوبت فراموش شده، چشم پوشی کنید و و دقت کنید در نوبت بعدی، میزان دارو را دو برابر نکنید.

 

بیشتر

توپیرامات

نام تجاری:

  • توپوماکس

 توپیرامات، فراوانی و دورۀ تشنج را کاهش می دهد و در درمان بعضی انواع صرع استفاده می شود.

مکانیسم اثر:

  • توپیرامات با مهار عملکرد کانال های سدیم و تشدید اثر گابا باعث ورود یون کلر به داخل نورون ها می شود.

نکته های مهم:

  • توپیرامات می تواند مانع از ایجاد سردردهای میگرنی در افراد بالغ و کودکان بالای 12 سال شود.
  • خطر ایجاد سنگ کلیه در افرادی که از توپیرامات استفاده می کنند، دو تا چهار برابر بیشتر از افراد معمولی است.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود، ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی توپیرامات عبارت است از:

  • سیستم عصبی مرکزی: سردرد، سرگیجه، بی خوابی، خواب آلودگی، آتاکسی، بیقراری، اختلال تمرکز، توهم، تغییر خلق وخو، اختلال گفتاری، لرزش، افسردگی، تمایل به خودکشی، فراموشی
  • سیستم گوارشی: تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، خشکی دهان، یبوست، نفخ، التهاب معده، شکم درد
  • سیستم تنفس: سرفه، تنگی نفس، التهاب برونش، عفونت های دستگاه تنفس فوقانی
  • سیستم ادراری- تناسلی: بی اختیاری یا تکرر ادرار، عفونت های مجاری ادراری، تکرر ادرار، خون در ادرار، التهاب واژن، درد قاعدگی
  • سایر: درد قفسه سینه، تپش قلب، کم خونی، تغییر در وزن، کمر درد، دو بینی، ورم اندام ها، تب، سندرم شبه آنفولانزا

مصرف در بارداری و شیردهی:

  • بارداری: خانم ها در سنین باروری و به هنگام مصرف توپیرامات باید از روش های مطمئن ضد بارداری استفاده کنند.
  • شیردهی: نوازدان شیرخوار که به واسطۀ مادر در تماس با توپیرامات قرار دارند در مقایسه با مادر غلظت پلاسمایی 10 تا 20 درصد توپیرامات را نشان داده اند. توپبرامات در شیر مادر ترشح می شود و در صورتی که نوزاد در معرض توپیرامات قرار دارد باید از نظر اسهال، خواب آلودگی و اضافه وزن مناسب بررسی شود. به طور کلی تجویز توپیرامات در شیردهی باید با احتیاط بسیار انجام شود.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

  • در هنگام درمان با توپیرامات، آزمایش های کلیوی، اسید اوریک و میزان مصرف و دفع مایعات، عملکرد کبدی، آلکالین فسفاتاز و سلول های خونی را بررسی کنید.
  • درد ناگهانی در چشم، با یا بدون وجود گلوکوم به دنبال مصرف توپیرامات گزارش شده است. این عارضه ظرف یک ماه پس از شروع درمان با توپیرامات، هم در افراد بالغ و هم در کودکان گزارش شده است. در صورت بروز این عارضه، فوراً پزشک را مطلع سازید.
  • اختلال در سطح بی کربنات ها می تواند به اسیدوز متابولیک منجر شود، بنابراین در مصرف همزمان متفورمین و توپیرامات باید احتیاط کرد.
  • کاهش در توانایی تعریق و افزایش دمای بدن در اثر مصرف توپیرامات ایجاد می شود. این عارضه در کودکان شایعتر است؛ مخصوصاً در آب و هوای گرم و یا زمانی که توپیرامات همراه با داروهای دیگری استفاده شود که دمای بدن را افزایش می دهد. کاهش در دمای بدن نیز در اثر مصرف همزمان توپیرامات با والپروات گزارش شده است. بنابراین در صورت عدم تعریق در زمان فعالیت در هوای گرم، باید پزشک را مطلع سازید.
  • تشنج ها را از نظر نوع، مدت، شدت، وجود اورا، عوامل تشدید کننده و عوامل تسکین دهنده بررسی کنید.

 

مراقبت های بیمار و خانواده:

  • در طول درمان با توپیرامات از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری کامل نیاز دارند اجتناب کنید.
  • در طول درمان با توپیرامات از تغییر وضعیت ناگهانی بپرهیزید.
  • کارت شناسایی نشان دهندۀ نوع بیماری و همچنین داروی مصرفی تان را به همراه داشته باشید.
  • تاری دید، ورم اطراف چشم و هرگونه نشانۀ آلرژیک را به پزشک اطلاع دهید.
  • در طول درمان با توپیرامات از روش های ضد بارداری غیر هورمونی استفاده کنید.
  • توپیرامات باید بر اساس دستور پزشک مصرف شود. از قطع ناگهانی توپیرامات اجتناب کنید.
  • در طول درمان با توپیرامات مایعات فراوانی مصرف کنید.
  • در طول درمان با توپیرامات از قرار گرفتن در ارتفاع و مکان های پر خطر اجتناب کنید.

 

بیشتر

لاموتریژین

داروی لاموتریژین داروی ضد صرع می باشد. کاربرد لاموتریژین در درمان صرع در افراد بالغ و کودکان است. درمان افراد بالغ مبتلا به اختلال دو قطبی از دیگر موارد مصرف لاموتریژین است.

نام تجاری:

  • لامیکتال

اشکال دارویی:

  • قرص : 25 ؛ 50 ؛ 100 میلی گرم
  • محلول خوراکی

تداخل های دارویی:

  • باربیتورات ها، فنی توئین، پریمیدون و کاربامازپین سطح سرمی لاموتریژین را کاهش می دهند.
  • مصرف همزمان والپروئیک اسید، کلیرانس (میزان قابلیت دفع کلیه)  لاموتریژین را کاهش و سطح سرمی آن را افزایش می دهد.
  • مهار کننده های اسیدفولیک، اثر لاموتریژین را تشدید می کنند.
  • مصرف استامینوفن تأثیر درمانی لاموتریژین را کاهش می دهد.

 

مصرف در بارداری و شیردهی:

  • بارداری:  تأثیر لاموتریژین بر روی جنین، افزایش بروز اثر تراتوژنیک را نشان داده است. به خانم هایی که قصد بارداری دارند توصیه می شود تا قبل از باردار شدن به پزشک مراجعه کنند. مصرف روزانه 5 میلی گرم اسید فولیک پیش از بارداری توصیه می شود.
  • شیردهی:  لاموتریژین در شیر مادر ترشح می شود. نوزادان شیرخواری که در تماس با لاموتریژین قرار دارند باید بررسی شوند.

 

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

  • خصوصیت و الگوی فعالیت تشنجی لازم است در طول درمان با لاموتریژین ارزیابی شود.
  • بروز علائم آلرژیک و احتمال آنافیلاکسی ( واکنش آلرژیک شدید) مورد توجه قرار گیرد.
  • در صورت بروز اولین نشانه های حساسیت پوستی، مصرف لاموتریژین قطع شود.
  • در طول درمان با لاموتریژین، بیمار باید به طور دوره ای،  معاینۀ دقیق بینایی شود.
  • لاموتریژین می تواند با یا بدون غذا مورد استفاده قرار گیرد.
  • قطع مصرف لاموتریژین نباید بدون مشورت با پزشک و به طور ناگهانی انجام شود.

مراقبت های بیمار و خانواده:

  • در اوایل درمان با لاموتریژین از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری کامل نیاز دارد اجتناب کنید.
  • برای کاهش عوارض گوارشی دارو را با غذا مصرف کنید.
  • از مصرف الکل همزمان با لاموتریژین اجتناب کنید.
  • از روش های مطمئن ضد بارداری در طول درمان با لاموتریژین استفاده کنید. لاموتریژین می تواند با برخی قرص های ضد بارداری هورمونی تداخل داشته باشد. در صورت داشتن قصد بارداری با پزشک مشورت کنید.
  • در طول درمان با لاموتریژین از کرم مناسب ضد آفتاب استفاده کنید.

 

بیشتر