شما مردی مبتلا به صرع هستید؟ نگرانید که صرع، زندگی شما را تحت‌تأثیر قرار دهد؟ صرع نمی‌تواند و نباید محور  زندگی شما باشد. هر چه قدر شما بیشتر در مورد وضعیت آگاهی پیدا کنید و بیشتر با آن سازگار شوید، صرع اهمیت کمتری در زندگی‌تان خواهد داشت. شاید لازم باشد  تغییر کمی در زندگی روزانه‌تان ایجاد کنید، اما هنوز هم می‌توانید زندگی سرشار داشته باشید.

• یک عادت جدید : مصرف داروها

آقایان مبتلا به صرع گاهی اوقات فکر می‌کنند که می‌توانند ” به تنهایی از پس آن برآیند” یا ” با کله شقی با آن روبرو شوند” . آنان حتی ممکن است صرع خود را انکار کنند. حقیقت این است که با گام‌هایی ضروری در زندگی، می‌توانید قوی‌تر و مستقل‌تر زندگی خود را در دست گیرید. پیگیری توصیه‌های پزشکتان، بهترین راه برای افزایش استقلال شما است. پزشک شما مثل مربی است که می‌داند چگونه بازی کند. او بهترین شیوه‌ی درمان را برای صرع شما به کار می‌برد. اگر می‌خواهید تشنج‌هایتان بهتر کنترل شود، یاد بگیرید ” چگونه بازی کنید”. شما و پزشکتان بخشی از یک تیم هستید که باید با هم کار کنید.

مصرف داروها به شکل تجویز شده به این معنی است:

1. داروها را فراموش نکنید.
2. میزان داروها را کم نکنید.
3. مصرف داروها را قطع نکنید.

قطع مصرف داروها بدون مشورت با پزشک بسیار خطرناک است. زمانی که فکر می‌کنید همه چیز تحت کنترل است، تشنجی ناگهانی می تواند شکاف درمانی ایجاد کند. این تشنج می‌تواند به سرعت یا کمی بعد از اینکه دارویتان را فراموش یا قطع کردید، اتفاق بیفتد. در نتیجه درمان صرع ممکن است سخت‌تر از گذشته شود. تشنج پایدار( استاتوس)، یک وضعیت خطرناک است که می‌تواند بعد از قطع داروهای ضدصرع ناگهان به وجود آید.

نکته‌های مهم :

داروهای خود را به روش زیر مصرف کنید:

• داروی خود را در زمان مشخصی مصرف کنید؛ مثل زمان خواب، صرف غذا یا بعد از مسواک.
• از یک جعبۀ نگهدارندۀ داروی روزانه استفاده کنید.
• جعبۀ نگهدارندۀ دارو را سر وقت پر کنید. هرگز آن را بدون دارو رها نکنید. یک یادداشت روی تقویم خود بگذارید تا این کار را به شما یادآوری کند.
• از پزشک خود بپرسید در صورتی که یک نوبت دارو را فراموش کردید، چه کنید.
• زمانی که حس کردید یک تشنج در حال وقوع است، داروی اضافی نخورید. آن دارو کمکی نخواهد کرد. زمان کافی برای اثر دارو وجود ندارد. داروهای ضد صرع باید طبق یک نظم خاص مصرف شوند تا مؤثر واقع شوند.

با انگیزه بمانید! مصرف داروها طبق تجویز پزشک، به شما این شانس را می‌دهد تا تشنج‌هایتان به شکل مؤثری کنترل شود. کنترل تشنج‌ها به شما شانس بیشتری برای اشتغال، اجتناب از تشنج در مکان‌های عمومی و در نتیجه زندگی بهتری می‌دهد.

اشتغال

اگر شما برای شغلی، ممتاز شناخته شوید؛ صرع نمی‌تواند مانعی برای شما باشد.  تشنج‌ها کوتاه بوده و با وظایف شغلی  به طور معمول تداخلی نخواهد داشت. بعضی از مشاغل به دلایل امنیتی، محدودیت‌هایی دارند. متأسفانه بسیار سخت و یا غیرممکن خواهد بود که بتوانید شغل‌های زیر را داشته باشید، به ویژه اگر تشنج‌ها کنترل هم نباشد:

• خلبانی هواپیما
• رانندگی حرفه‌ای و ترانزیت
• کارهای ساختمانی
• جراحی
• دندانپزشکی
• نیروی ارتش: پیش از آنکه فرم استخدام نیروی ارتش را پر کنید، تشنج‌هایتان باید به خوبی کنترل شده باشد. حتی در صورت کنترل تشنج‌ها هم، محدودیت‌هایی برای رانندگی با ماشین‌های سنگین یا نیروی ارتش وجود دارد.
• پلیس کوهستان: هر فرد توسط پزشک بر اساس ملاک‌های اختصاصی بررسی می‌شود.
• نیروی آتش‌نشانی و پلیس: استخدام بر اساس سیاست‌گذاری سازمان مربوطه انجام می شود. اما به کارگیری شخص قطعاً بر پایۀ توصیه پزشک خواهد بود.

اگر شما را برای شغلی در نظر نگرفتند، تسلیم نشوید. یافتن شغل برای هرکسی نیاز به صبوری، داشتن نگرش مثبت و پشتکار دارد.

• آیا باید به کارفرمایم دربارۀ صرع خود بگویم؟

صرع را بیان کنیم یا نه؟ این سؤال اغلب زمانی به وجود می‌آید که در جست‌وجوی کار یا شروع یک شغل جدید هستید. این مسئله بسیار حساس و تصمیمی شخصی است. اطلاعات زیر را به عنوان راهنما در نظر بگیرید:

1. اگر تشنج‌هایتان وظایف کاری را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد یا امنیت خود یا دیگران را به خطر می‌اندازد، عاقلانه‌ترین کار، گفتن آن است. این کار، شما و همکارانتان را از آسیب‌های احتمالی محافظت می‌کند. همچنین به رئیستان این فرصت را می‌دهد تا در محیط کاری، با شما همراهی و مساعدت داشته باشد.
2. اگر صرع، وظایف شغلی  یا امنیت شما و دیگران را  تحت‌تأثیر قرار نمی‌دهد، این انتخاب شماست که موضوع را مطرح کنید یا نه .