#فنی_توئین

فنی توئین

نام تجاری :

دیلانتین

فنی توئین دارویی ضد تشنج است که امواج مغزی مؤثر در ایجاد تشنج را آهسته می کند. فنی توئین اشکال دارویی مختلفی مانند کپسول و سوسپانسیون دارد. در صورت داشتن حساسیت به فنی توئین یا ترکیبات مشابه، از مصرف آن باید پرهیز کرد.

اشکال دارویی:

  • کپسول: 100  میلی گرم
  • تزریقی: 50 میلی گرم بر میلی لیتر
  • سوسپانسیون: 30 میلی گرم بر 5 میلی لیتر / 125 میلی گرم بر 5 میلی لیتر

مکانیسم اثر:

  • فنی توئین موجب تثبیت غشای نورون ها و محدود کردن فعالیت کانون تشنج می شود. مکانیسم اثر فنی توئین افزایش خروج سدیم و کاهش ورود آن به سلول های عصبی است.

تداخل دارویی:

  • فنی توئین اثر گلیکوزیدهای قلبی، داروهای ضدبارداری خوراکی و اسید فولیک را کاهش می دهد.
  • سایر داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی، سمیت فنی توئین را تشدید می کنند.
  • آنتی اسیدها جذب فنی توئین را کاهش می دهند.
  • تتراسایکلین ها، متابولیسم فنی توئین را افزایش می دهند.
  • فنی توئین با اثر ضد انعقادی های خوراکی، تداخل دارد.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه  همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی فنی توئین عبارت است از:

  • سیستم عصبی :  سردرد، بی خوابی، سرگیجه، ناهماهنگی در حرکت عضلات، پرش عضلانی، تحریک پذیری، لکنت زبان، از دست دادن تعادل، حرکت های غیرطبیعی چشم
  • سیستم گوارشی :  تهوع، استفراغ، خشکی دهان، حجیم شدن لثه ها، یبوست
  • عوارض خونی: آگرانولوسیتوز، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، کم خونی
  • عوارض پوستی : درماتیت، نکروز اپیدرم، راش جلدی، پرمویی، حساسیت به نور
  • سایر: افزایش قند خون، دو بینی، هپاتیت، نرمی استخوان

مصرف در بارداری و شیردهی:

  • بارداری:  داده های کنترل شده ای در مورد بارداری انسان در دست نیست. در خانم های باردار مبتلا به صرع، استفاده از فنی توئین با افزایش احتمال بروز ناهنجاری های مادرزادی ارتباط دارد. فنی توئین نباید در دوران بارداری استفاده شود؛ مگر آن که مزایای مصرف آن، بر خطرهای احتمالی که جنین را تهدید می کند، غالب باشد.
  • شیردهی:  استفاده از فنی توئین در دوران شیردهی توصیه نمی شود. مقدار اندکی از فنی توئین در شیر مادر یافت شده است. شیردهی در طول درمان تک دارویی با فنی توئین، به نظر نمی رسد مشکلاتی را در رشد نوزاد به همراه داشته باشد. اما در صورت درمان ترکیبی فنی توئین با سایر داروها، احتمال افزایش خواب آوری یا علائم قطع دارو، در نوزاد وجود دارد.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

  • برای سطح سرمی فنی توئین باید حداقل یک هفته از شروع تجویز فنی توئین گذشته باشد.
  • در طول درمان با فنی توئین، نوع تشنج را مورد بررسی قرار دهید.
  • وقوع راش های ناشی از نکروز اپیدرمال و سندرم استیون جانسون، هشداری برای قطع مصرف فنی توئین است.
  • نشانه های تب، لنفوآدنوپاتی و راش جلدی ممکن است در اثر حساسیت به فنی توئین ایجاد شود؛ که سه تا 12 هفته پس از شروع درمان به وجود می آید.
  • در طول درمان با فنی توئین، بیمار را از نظر وضعیت ذهنی مورد بررسی قرار  دهید.
  • در طول درمان با فنی توئین، وضعیت تنفسی بیمار را از نظر تعداد، عمق، ریتم و الگوی تنفسی بررسی کنید.
  • در طول درمان با فنی توئین، به نشانه های دیسکرازی خون (تب، گلودرد، پتشی، راش، زردی) توجه کنید.
  • در طول درمان با فنی توئین این موارد را بررسی کنید: شمارش سلول های خونی (نوتروفیل، سلول های سفید خون)، آلبومین، آزمایش های عملکرد تنفسی
  • برای رقیق کردن فرم وریدی فنی توئین، از آب مقطر استفاده کنید.

 

  • مراقبت های بیمار و خانواده:
  • فنی توئین باید بر اساس دستور پزشک با میزان تعیین شده مصرف شود. از قطع ناگهانی فنی توئین پرهیز کنید.
  • برای کاهش عوارض گوارشی فنی توئین، آن را با غذا مصرف کنید.
  • بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. به حجیم شدن لثه ها توجه کرده و زیر نظر دندانپزشک باشید.
  • قبل از مصرف سوسپانسیون فنی توئین، باید بطری را به خوبی تکان دهید.
  • رنگ ادرار در طول درمان با فنی توئین ممکن است صورتی شود.
  • در طول درمان با فنی توئین، از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری نیاز دارد، اجتناب کنید.
  • از مصرف الکل، داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی و سایر داروهای غیر نسخه ای همزمان با فنی توئین خودداری کنید. الکل می تواند مقدار فنی توئین در خون را کاهش دهد و خطر بروز تشنج را به دنبال داشته باشد.
  • در طول درمان با فنی توئین نشانه های آلرژی و آنافیلاکسی را فوراً گزارش کنید.
  • فنی توئین اثر برخی داروهای ضدبارداری را کاهش می دهد. بنابراین بهتر است از روش های کنترل بارداری غیرهورمونی هم، برای پیشگیری از بارداری استفاده کنید.

 

بیشتر

بهداشت دهان و دندان در صرع

به عقیدۀ دندان پزشکان و متخصصان علوم بهداشتی، مهمترین عامل پوسیدگی دندان ها و مشکلات لثه، پلاک میکروبی است. پلاک میکروبی به تجمع میکروب ها روی دندان و لثه گفته می شود. مهمترین راه حفظ سلامت دهان و دندان، رعایت توصیه های بهداشتی، کنترل و حذف پلاک میکروبی و برداشتن جرم های سخت از روی دندان ها است. جرم به مواد سختی گفته می شود که از معدنی شدن پلاک حاصل می شود. جرم ها به علت چسبندگی زیاد به دندان، به ویژه در کنار و زیر لثه ها، با مسواک برداشته نمی شوند و باید با روش های مکانیکی به وسیلۀ دندانپزشکان یا بهداشت کاران دهان و دندان پاکسازی شوند.

تنها مسواک زدن منظم و رعایت بهداشت دهان و دندان می تواند از تشکیل پلاک های میکروبی و جرم ها جلوگیری کند. عوامل دیگری هم مثل بیماری های عمومی و ضعیف کننده، بارداری، کمبود ویتامین ها به ویژه ویتامین C ، بلوغ و مصرف منظم بعضی داروها، در پیدایش التهاب لثه نقش دارند که باعث تشدید عمل میکروب ها، پلاک ها و جرم ها می شوند .

 در دندانپزشکی حفظ بهداشت دهان و کنترل پلاک های میکروبی، مقدم بر درمان های دیگر مانند پرکردن، ارتودنسی، گذاشتن دندان و حتی جراحی است. چون این درمان ها در کسانی که بهداشت دهانی ضعیف دارند، با شکست مواجه می شود. روش های حفظ بهداشت دهان و دندان، شامل مسواک زدن، کاربرد نخ دندان و استفاده از دهانشویه های مختلف است.

داروهای ضد صرع و تورم لثه

در بیماران مبتلا به صرع، به علت مصرف بعضی داروها مانند فنی توئین، تورم و افزایش حجم لثه مشاهده می شود و درصد شیوع آن، حدود 50 درصد گزارش شده است. یعنی نیمی از بیماران مبتلا که این دارو را مصرف می کنند، مبتلا به تورم لثه می شوند.

ساختمان شیمیایی این دارو به گونه ای است که باعث افزایش تعداد و حجم عروق لثه ای می شود و درنتیجه افزایش حجم و افزایش التهاب را در پی خواهد داشت.

بزرگی لثه اغلب از لثۀ بین دندانی و لبه های لثه شروع شده و ممکن است که کل لثه، را طوری مبتلا کند که روی سطوح دندان ها را بپوشاند و ظاهری ناخوشایند به دهان و دندان بدهد.

عده ای عقیده دارند که عامل دارو، عامل اولیه است و وجود پلاک میکروبی باعث تشدید آن شده است . ولی عده ای برعکس اعتقاد دارند و می گویند عامل دارویی، عامل ثانویه و تشدید کننده است.

 بهتر است فرد مبتلا به صرع قبل از شروع مصرف دارو، به دندانپزشک مراجعه کند؛ تا جرم گیری برای او  انجام شود و به او آموزش بهداشت دندان داده شود و به این وسیله پیشگیری لازم به عمل آید. در صورتی که پس از مصرف دارو، ناراحتی لثه گزارش شود، باید با پزشک بیمار، مشورت شود تا در صورت امکان، دارو تغییر یابد. طبق آمار در مواردی که بهداشت دهان و دندان رعایت شده است و ناراحتی لثه هم وجود دارد ، تغییر دارو باعث از بین رفتن افزایش حجم و ناراحتی لثه شده است. درمان افزایش حجم زیاد لثه جراحی است.

بیماری صرع و یا هر بیماری دیگری، نمی تواند و نباید مانع رعایت بهداشت فردی شود؛ چرا که مسواک نزدن، عوارض زیادی دارد.

  • در صورتی که به خاطر وجود ناراحتی دندان یا لثه به دندانپزشک مراجعه کردید، او را از صرع خود و داروهایی که مصرف می کنید، مطلع کنید؛ تا دندانپزشک نسبت به وضعیت بیماری شما، اقدامات درمانی لازم را انجام دهد.

چنانچه احتمال می دهید در زمان اقدامات دندانپزشکی، تشنج خواهید داشت، به دندانپزشک بگویید تا از اقدامات  پیشگیری  استفاده نماید.

بیشتر