در جامعۀ ما رسم بدی عادت شده است و آن هم توجه و تماشای آسيب های آدم ها و همنوعان است!
نمی دانم چرا ديدن رنج، سختی، مشكلات و كاستی ها برای ما جذابتر است تا تماشای پيشرفت و موفقيت يكديگر!
همانطور كه تا روزنامه می خريم، يكراست می رويم سراغ صفحۀ حوادث!
خبرنگاران و گزارشگران ما هم بيشتر از آنكه تمايل به درج كارهای نيک داشته باشند، مايلند بدبختی و خيانت و ظلم ها را درج كنند، غافل از اينكه اين روش باعث می شود كم كم فرهنگ بدبينی و عدم تحمل موفقيت و پيشرفت همنوعان در جامعه شكل بگيرد؛ كما اينكه اين اتفاق ديريست رخ داده است و جامعۀ ما ناخودآگاه يا خودآگاه هر روز به دنبال شكست و آسيب همشهری های خود است تا جائی كه حتی از موفقيت و پيشرفت همنوع خود، در درون عصبانی شده و رنج می برد.
با اين مقدمه در مقام قدرشناسی و سپاس و نیز زدودن بی انصافی، از چند دهه تلاش جناب دكتر اطهری برای كمک به تشخيص و گشودن راه درمان بيماران مغز و اعصاب كشور يادی می كنم و تشكر.
ايشان با راه اندازی مركز ام آر آی اطهری در واقع از اولين مراكز ام آر آی خصوصی كشور بودند كه توانستند با دقت عمل و حفظ صيانت پزشكی و ارتباط منظم و اصولی با گروه نورولوژيست ها و جراحان اعصاب، كمك شايانی به تشخيص بيماری های سخت و پيچيده در حوزۀ مغز و اعصاب بنمايند، تا جايی كه يادم هست در آن اوايل كار، يعنی سال ها قبل كه كسی چندان آشنايی با ام آر آی نداشت، متخصصان در موارد سخت تشخيصی با ارجاع بيمار به مركز ام آر آی اطهری، اميد گشوده شدن راه تشخيص داشتند.
ايشان با سرمايۀ شخصی، مركزی را بنياد نهادند كه سود معنوی آن كمک به درمان بيماران بوده است و بخش مهمی از سود مادی آن هم صرف گسترش خدمات و تجهيز و به روز رسانی دستگاه های پاراكلينيک نورولوژی شد.
آيا چنین خدمت خطیری، جای قدردانی و تشكر ندارد!
مطلع هستم مركز ايشان ارتباط خوبی هم با نهادهای مردمی و انجمن های خيريه دارند و بيمارانی كه از طرف اين نهادها معرفی می شوند، به صورت رايگان يا با تخفيف سرويس می گيرند.
برای ايشان آرزوی سلامتی و موفقيت دارم و اميدوارم در مسير بهداشت و درمان كشور عزيزمان ايران، همواره با موفقیت به پيش بروند!
دکتر داریوش نسبی طهرانی