نوشته های r

صرع لوب فرونتال

لوب پیشانى (Frontal Lobe) یک ناحیۀ مهم حرکتی در مغز است. همچنین این منطقه، شخصیت و عواطف انسان‌ را تعیین می‌کند. افکار، قضاوت‌ها، زبان و رفتارهای جنسی هم از این ناحیه منشأ می‌گیرند.

صرع لوب فرونتال از نظر شیوع، دومین نوع صرع‌های موضعی است. تشنج‌هایی که از لوب فرونتال نشأت می‌گیرند، می‌توانند موجب انقباض‌های عضلانی بی‌اختیار شوند.

بیماران مبتلا به تشنج‌های لوب فرونتال ممکن است دچار حرکت‌های بی اختیار زانو یا پا شوند؛ که به دلیل تحریک‌های زیاد در منطقۀ کنترل حرکتی عضلانی ایجاد می‌شود.

گفته می‌شود صرع لوب فرونتال، می‌تواند در خانواده‌ها به شکل ژنتیک انتقال یابد و ممکن است افراد مبتلا، تجربۀ تشنج در خواب را نیز داشته باشند.

صرع لوب فرونتال معمولاً با دارو کنترل می‌شود؛ ولی ممکن است در موارد حاد، به جراحی هم نیاز پیدا کند.

بیشتر

صرع واکنشی

صرع واکنشی ( Reflex Epilepsy )، دسته‌ای از سندرم‌های صرعی است که در آن محرک خاصی سبب  تشنج می‌شود. محرک‌ها می‌توانند چیزی ساده در محیط یا کارهای پیچیده‌ای مثل خواندن، نوشتن، انجام کارهای ریاضی یا حتی فکر کردن دربارۀ مسائل خاص باشند.

85 درصد تشنج‌های منتشر تونیک کلونیک، صرع واکنشی هستند. سایر انواع تشنج در صرع واکنشی می‌توانند تشنج‌های ابسانس ( خیرگی ) و تشنج‌های میوکلونیک ( پرش چشم، سر، دست و پاها ) باشند.

شایع‌ترین نوع  صرع‌های واکنشی، صرع حساس به نور است؛ که نورهای چشمک‌زن باعث تحریک تشنج می‌شوند. عوامل محیطی دیگر که می‌توانند  محرک صرع واکنشی باشند؛ صداها هستند؛ مثل موسیقی یک آهنگ یا صدای زنگ.  

مؤثرترین راه برای جلوگیری از تشنج‌های صرع رفلکسی، اجتناب از عوامل تحریک‌کننده است.  

بیشتر

نکته‌هایی برای مادری کردن با صرع

اگر شما مادری هستید که صرع دارید، نکته‌های زیر برای شما مناسب است: 

1. صرع را برای کودک خود توضیح دهید: مهم است که هر چه زودتر صرع را برای کودک خود توضیح دهید و با بزرگتر شدن او، اطلاعات بیشتری در اختیارش قرار دهید. از زبان مناسب سن او استفاده کنید و از به کاربردن کلمه‌های پیچیده، که فهم آنها برایش دشوار است، بپرهیزید. می‌توانید از مقالۀ ” وقتی مامان یا بابا صرع دارند” برای گرفتن ایده و توضیح مناسب برای کودکتان، استفاده کنید. اگر کودکتان از شما سؤالی پرسید که جواب آن را نمی‌دانستید، می‌توانید با مراجعه به وب سایت انجمن در این مورد اطلاعات بگیرید.

2. به کودکتان یاد دهید که در زمان تشنج چه کاری انجام دهد: اگر فرزندتان شاهد بروز تشنج در شما است؛ ممکن است ماجرا را درک نکرده و به شدت بترسد. مهم است که فرزندتان بداند تشنج شما به چه شکل است و بداند در صورت وقوع تشنج، چه کمکی می‌تواند انجام دهد.

3. پزشک معالج خود را به صورت مرتب ملاقات کنید: پزشک معالجتان همراه و حامی شما در  سفر زندگی با صرع است. او می‌تواند مراقبتی را که نیاز دارید، به شما داده و به سؤال‌های شما پاسخ دهد.

4. به خاطر داشته باشید که داروهای خود را سروقت مصرف کنید: فراموش کردن دارو یکی از مهمترین تحریک‌کننده‌های تشنج است. پس مصرف منظم داروها و با میزانی که پزشک تجویز کرده، به سلامت شما کمک می‌کند.

5. با خواب کافی، خطر تشنج‌ها را کاهش دهید: لازم است الگوی خواب منظم داشته باشید و سعی کنید حداقل هشت ساعت خواب شبانه داشته باشید. علاوه بر این اگر مادر نوزاد هستید، می‌توانید زمان خواب نوزادتان در طول روز، شما هم بخوابید. می‌دانیم که کمبود خواب از عوامل مهم تحریک‌کنندۀ تشنج‌ها است.

6. رژیم غذایی مناسبی را برای کاهش تشنج‌هایتان داشته باشید: سوخت رسانی به بدن و ذهنتان با غذاهای سالم بسیار اهمیت دارد. از خوردن غذاهای مانده بپرهیزید و یک رژیم غذایی متعادل همراه با سبزیجات و لبنیات داشته باشید. به یاد داشته باشید همۀ غذاها برای سلامت جسمی و روانی ما اهمیت دارند. در بعضی موارد دیده شده است بعضی از افراد مبتلا به صرع، به بعضی مواد غذایی حساسیت داشته و این غذاها در بروز تشنج آنها مؤثر هستند. شناسایی این مواد غذایی و محدود کردن آنها در سبد غذایی‌تان، می‌تواند به سلامت بیشتر شما کمک کند.

7. با ورزش منظم، به کاهش تشنج‌ها کمک کنید : ورزش کردن برای حال خوب جسمی و روانی ما بسیار مهم است. سعی کنید روزانه ورزش کنید حتی اگر به اندازۀ یک پیاده روی کوتاه  اطراف منزلتان باشد. ورزش به شما انرژی می‌دهد، بدن شما را سرشار از هورمون اندورفین می‌کند که باعث می‌شود حال خوبی را تجربه کنید، استرس شما را کم می‌کند و بنابراین نقش مهمی در کاهش تشنج ها ایفا می‌کند.

8. احتیاط‌های لازم را برای اطمینان از امنیت خود در صرع انجام دهید : همۀ ما در زندگی روزانه با خطرهایی روبه‌رو هستیم و داشتن صرع، می‌تواند این خطر را در بعضی افراد افزایش دهد. بنابراین مهم است که برای اطمینان از امنیت خود، به همان اندازۀ امنیت دیگران، احتیاط‌هایی را در نظر بگیریم. اینکه چه موارد احتیاطی را در نظر بگیرید؛ بستگی به چند عامل دارد: برای مثال یک مادر مبتلا به صرع که تشنج‌های مکرر بدون پیش‌آگهی دارد، ممکن است نیاز به احتیاط بیشتری داشته باشد تا مادر مبتلا به صرعی که تشنج‌های کنترل شده دارد یا قبل از وقوع تشنج، با نشانۀ هشداردهنده‌ای متوجه بروز آن می‌شود. ممکن است بخواهید در موارد زیر اطمینان بیشتری داشته باشید: مثلاً فقط زمانی آشپزی کنید که وسایل گرم کننده به صورت خودکار و امن باشند؛ پوشک کودکتان را فقط روی زمین عوض کنید یا برای کارهای روزانه، کسی در کنارتان باشد.

9. یک گروه حمایتی بسازید: ساختن یک گروه حمایتی به داشتن شبکه‌ای از اقوام و دوستان و کسانی که به شما عشق می‌ورزند؛ نیاز دارد. اگر به کمک نیاز داشته باشید یا فقط بخواهید به سادگی با یک نفر وقت بگذرانید؛ این گروه حمایتی به شما کمک خواهد کرد.

10. برای مراقبت از خود، اولویت قائل شوید : به عنوان یک مادر، مسئولیت‌های زندگی ممکن است شما را از نظر جسمی و روانی فرسوده کند. مهم است که مراقبت از خود را فراموش نکنید. به ویژه برای مادر مبتلا به صرع که خستگی می‌تواند برایش محرک تشنج باشد. به نیازهای جسمی خود مانند خواب کافی، خوراک سالم، تغذیۀ خوب و ورزش منظم اهمیت دهید. روش‌هایی برای استراحت روانی و انرژی گرفتن خود پیدا کنید؛ مانند گوش دادن به موسیقی، خواندن کتاب‌های خوب، مدیتیشن و … مراقبت از خود و داشتن انرژی باعث می‌شود که بتوانید از دیگران هم به خوبی مراقبت کنید.

11. به زندگی خود به بهترین شکل ممکن ادامه دهید: یادتان باشد ابتلا به صرع به این معنی نیست که خانوادۀ شما نمی‌تواند همان کارهایی را انجام دهد که خانواده‌های دیگر. شما هم می‌توانید مانند بقیۀ خانواده‌ها، هر زمان چیزی لازم داشتید، هماهنگی‌های آن را انجام دهید و از بودن با هم لذت ببرید.

بیشتر

دیازپام

نام تجاری :

والیوم

این دارو به‌عنوان ضد تشنج و شل‌کنندۀ ماهیچه اسکلتی، درمان انقباض عضلانی و تشنج (تب و تشنج در کودکان)  استفاده می‌شود.

 اشکال دارویی:

  • آمپول : 10 میلی گرم در 2 میلی لیتر
  • قرص : 2 – 5 – 10 میلی گرم
  • رکتال تیوب : 5 – 10 میلی گرم
  • شیاف : 5 – 10 میلی گرم
  • شربت : 2 میلی گرم در 5 میلی لیتر

مکانیسم اثر :

این دارو مانند سایر بنزودیازپین‌ها، آگونیست گیرنده‌های بنزودیازپینی بوده که با اثر بر روی گیرنده‌های گاما آمینوبوتیریک اسید و در نهایت ورود یون کلر به نورون ها، اثر خود را اعمال می‌کند. این دارو می تواند از راه دهان وارد روده شود، به عضله یا ورید تزریق شود یا به عنوان اسپری بینی استفاده شود. هنگامی که به رگ وارد شود، اثر آن در یک تا پنج دقیقه شروع می شود و تا یک ساعت ادامه دارد. از راه دهان، اثر دارو بعد از 15 دقیقه تا یک و نیم ساعت بعد از مصرف شروع می شود.

عوارض جانبی:

شایعترین‌:  عدم تعادل، خواب آلودگی و سرگیجه‌، سردرد،‌ گیجی‌، اختلال تفکر، لکنت زبان‌، تغییر میل جنسی‌، لرزش، اخـتلال  بـینایی‌، احتباس ادراری‌، عدم کنترل ادرار، اختلال های گوارشی‌، تغییر بزاق‌، فراموشی‌

مهمترین‌:  کلاپس قلبی عروقی‌، اسپاسم حنجره، کاهش فشـار خون‌، ترومبوز وریدی‌، کاهش عملکرد تنفسی، اختلال عملکرد کبد

سایر عوارض‌: خستگی‌، تـغییر نوار مغز،  دوبینی، اختلال حرکت چشم‌، خشکی دهان‌، تهوع‌، یبوست‌، اخـتلال قاعدگی‌، سکسکه‌، سرفه‌، درد گلو و سینه‌، نارسایی تخمدان‌،‌ کاهش یا افزایش اشتها،‌ کاهش یا افزایش وزن‌، تورم زبان‌، مزۀ تلخ و ترش و طعم فلز در دهان‌، ‌کهیر، راش، خارش‌، حساسیت بـه نـور، درد مـفاصل‌، گـرفتگی عضلانی‌، تـپش قلب‌، تنگی‌نفس‌، تعریق‌،‌ گرگرفتگی‌

مصرف در بارداری و شیر دهی:

در دوران بارداری بهتر است مصرف نشود. در شیر ترشح شده و مصرف آن در شیردهی توصیه نمی‌شود.

مراقبت های بیمار  و خانواده:

  • برای رسیدن به پاسخ درمانی حدود یک تا دو هفته، زمان نیاز است‌.
  • دارو را نباید به شکل ناگهانی پس از مصرف طولانی قطع‌ کرد.
  • شکل تزریقی نباید عضلانی تزریق شود.
  • عوارض دارویی در افراد پیر، ناتوان‌، مبتلا به بیماری‌های کبدی‌، آلبومین پایین سرم و آنهایی ‌که میزان مصرف بالا دریافت می‌کنند، شایع است‌.
  • بررسی دفع و جذب مایعات و آزمایش های دوره‌ای سلول های خونی و آزمـون‌های عـملکرد کـبدی تـوصیه مـی‌شود.
  • بیمار باید از فعالیت‌های نیازمند هوشیاری (‌مانند رانندگی‌) خودداری کند.
  • بیمار باید از مصرف سایر داروهای سرکوب کنندۀ سیستم عصبی پرهیز‌ کند.
  • به بیمار هشدار دهید که میزان دارو را بدون مشورت با پزشک، کم یا زیاد نکند.
بیشتر

زونیساماید

نام تجاری :

زونگران

زونیساماید یک داروی ضدصرع است که از نظر شیمیایی در دستۀ سولفونامیدها قرار می گیرد. زونیساماید در ترکیب با سایر داروهای ضد صرع، در درمان صرع موضعی در بزرگسالان استفاده می شود.

 

مکانیسم اثر

مکانیسم اثر زونیساماید به خوبی شناخته شده نیست. ولی احتمالاً با افزایش تثبیت غشاهای نورونی و جلوگیری از دپلاریزاسیون نورون‌ها به وسیلۀ اتصال به کانال‌های سدیمی و کلسیمی حساس به ولتاژ، اثر خود را اعمال می‌کند .

عوارض جانبی

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی‌شود، ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی زونیساماید عبارت است از:

سیستم عصبی مرکزی : گیجی، خستگی مفرط،  زودرنجی، افکار خودکشی، افسردگی، سردرد، بی خوابی، سردرگمی، کاهش آستانۀ تحریک، عدم هماهنگی عضلات

سیستم گوارشی :  تهوع،  خشکی دهان، یبوست، دردشکمی، سوءهاضمه، بی اشتهایی، کاهش حس چشایی

سایر : اسهال، گز گز اندام‌ها، التهاب مخاط بینی، کاهش وزن، علائم شبه آنفولانزا

مصرف در بارداری

خطر ناشی از مصرف این دارو هنوز رد نشده است. زمانی که پزشک احساس کند منافع مصرف دارو  برای مادر باردار از ضررهای احتمالی آن بیشتر است، مصرف آن را  برای مادر تجویز می‌کند.

 ‌مراقبت‌های پزشکی – پرستاری

  1. با مصرف زونیساماید احتمال بروز واکنش‌های شدید پوستی، افکار و رفتار خودکشی و اسیدوز متابولیک وجود دارد.
  2. قطع مصرف یا تغییر مقدار مصرف زونیساماید باید به آرامی صورت بگیرد. قطع ناگهانی می‌تواند سبب افزایش تعداد تشنج در بیماران شود.
  3. زونیساماید در کبد متابولیزه و از راه کلیه ها دفع می‌شود؛ بنابراین در بیماران دارای اختلال عملکرد کلیه و کبد، لازم است با احتیاط فراوان مصرف شود.
  4. میزان مصرف بالای زونیساماید، در فرد حالت خواب‌آلودگی ایجاد می‌کند .

 

مراقبت‌های بیمار و خانواده

  1. در هنگام مصرف زونیساماید، از انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند ( رانندگی و کار با ماشین‌آلات) بپرهیزید.
  2. به دلیل احتمال بروز مشکلات خونی با مصرف زونیساماید، در صورت بروز عوارض زیر فوراً با پزشک خود تماس بگیرید: تب، زخم گلو، زخم‌های دهانی، کبودشدگی و خونمردگی‌های مداوم پوستی .
  3. در صورت بروز بثورات پوستی و یا تغییر تشنج‌ها در زمان مصرف زونیساماید، با پزشک معالج خود تماس بگیرید.
بیشتر

کاربامازپین

نام تجاری :

تگرتول

  اشکال دارویی:

  • قرص : 200 میلی گرم
  • قرص آهسته رهش : 200 و 400 میلی گرم
  • سوسپانسیون: 100 میلی گرم بر 5 میلی لیتر

نکته‌های مهم :

  • برای پیشگیری از نوسان سطح سرمی کاربامازپین، دارو باید در زمان معینی مصرف شود. همچنین باید توجه داشت کنترل سطح خونی کاربامازپین می‌تواند اثربخشی و بی‌خطر بودن دارو را بهبود بخشد.
  • قطع کاربامازپین به طور تدریجی انجام می‌گیرد.
  • کاربامازپین وابستگی فیزیکی و روانی ندارد و احتمال سوء مصرف کاربامازپین مطرح نیست.
  • به ندرت در نتیجه کم‌خونی آپلاستیک و آگرانولوسیتوز ناشی از کاربامازپین ممکن است تضعیف مغز استخوان ایجاد شود. این احتمال بسیار کم است اما افرادی که کاهش تعداد پلاکت و سلول‌های سفید خونی را نشان می‌دهند باید به دقت بررسی شوند و در صورت بدتر شدن، مصرف کاربامازپین باید قطع شود.
  • در افراد سالمند و بیمارانی که با دیورتیک‌ها درمان می‌شوند، در اثر افزایش میزان کاربامازپین، احتمال بروز کاهش سدیم خون وجود دارد.
  • کاربامازپین در کودکان سریعتر به متابولیت‌های فعال تبدیل می‌شود.
  • کاربامازپین ممکن است در عملکرد تیروئید یا بارداری، اختلال ایجاد کند.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی‌شود، ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی کاربامازپین عبارت است از:

  • سیستم عصبی مرکزی:  سردرد، سرگیجه، خواب آلودگی، عدم تعادل، ضعف، تضعیف تنفسی، توهم، پریشانی، لرزش
  • سیستم قلبی عروقی:  دیس‌ریتمی‌های قلبی، پرفشاری و افت فشار خون، بلوک قلبی
  • سیستم گوارشی:  بی اشتهایی، تهوع و استفراغ، اسهال، شکم درد، یبوست، خشکی دهان
  • عوارض خونی : ترمبوسیتوپنی، لکوسیتوز، کم‌خونی
  • سیستم ادراری: احتباس و تکرر ادرار، دفع قند در ادرار، نارسایی کلیه، افزایش نیتروژن و اورۀ خون
  • عوارض پوستی: تشدید ضایعات لوپوس، کهیر، پتشی، بثورات جلدی، حساسیت به نور
  • سایر عوارض:  کاهش کلسیم خون، تب

مصرف در بارداری و شیردهی:

  • بارداری:  داده‌ها نشان می‌دهد مصرف کاربامازپین در دوران بارداری خطر بروز ناهنجاری‌های مادرزادی مانند اسپاینا بیفیدا(نخاع شکاف دار) را به دنبال دارد. اثر کاربامازپین بر جنین معنی‌دار بوده و شامل نقایص مغزی، نارسایی قلبی عروقی و ناهنجاری سیستم‌های مختلف بدن می‌شود. اگر کاربامازپین در بارداری استفاده شود و یا اگر بیمار زمان استفاده از کاربامازپین، باردار شود باید نسبت به خطرهای آن مطلع باشد.
  • شیردهی:  کاربامازپین تنها باید در صورت لزوم در دوران شیردهی استفاده شود. تصمیم‌گیری در مورد قطع شیردهی یا قطع مصرف کاربامازپین به اهمیت اثر کاربامازپین برای مادر بستگی دارد. کاربامازپین در شیر مادر ترشح می‌شود. غلظت سرمی کاربامازپین در نوزادان کمتر از محدودۀ درمانی است. بیشتر نوزادان واکنش جانبی خاصی نشان نمی‌دهند، اما خواب‌آلودگی، مکیدن ضعیف و واکنش‌‌های قطع دارو در نوزادان گزارش شده است.

مراقبت‌های پزشکی – پرستاری:

  • در طول درمان با کاربامازپین، تشنج‌های بیمار را از نظر نوع، شدت و اورای قبل از تشنج بررسی کنید.
  • در شروع درمان با کاربامازپین، آزمایش شمارش سلول‌های خونی را در ابتدای هر هفته و سپس ماهیانه انجام دهید. در صورت بروز علائم تضعیف مغز استخوان، لازم است کاربامازپین قطع شود.
  • در طول درمان با کاربامازپین، عوارضی مانند اضطراب و پریشانی  به ویژه در سالمندان ممکن است مشاهده شود.
  • درمان با کاربازپین می‌تواند  افکار خودکشی را در فرد به همراه داشته باشد. این نکته به ویژه در هفتۀ اول بعد از شروع درمان با کاربامازپین قابل توجه است.

  • در طول درمان با کاربامازپین، آزمایش عملکرد کلیوی را هر سه ماه یک بار انجام دهید. آزمایش‌های عملکرد کبدی را نیز انجام دهید.
  • بروز نشانه‌های تضعیف مغز استخوان، تهوع و استفراغ، دو بینی، عدم تعادل و کولاپس قلبی-عروقی از علائم مسمومیت با کاربامازپین محسوب می‌شود.
  • در طول درمان با کاربامازپین، شرایط ذهنی بیمار را بررسی کنید.

مراقبت‌های بیمار و خانواده:

  • در روزهای اول درمان از انجام فعالیت‌هایی که به هوشیاری کامل نیاز دارند، پرهیز کنید.
  • سوسپانسیون کاربامازپین را قبل از مصرف، به خوبی تکان دهید.
  • کاربامازپین سبب می‌شود پوستتان مستعد آفتاب سوختگی شود. بنابراین در طول درمان از ضد آفتاب مناسب استفاده کنید.
  • آب گریپ‌فروت می‌تواند با تأثیر کاربامازپین تداخل داشته باشد. در این مورد با پزشکتان مشورت کنید.
  • از قطع ناگهانی کاربامازپین بپرهیزید؛ زیرا قطع ناگهانی می‌تواند تشنج را افزایش دهد.

  • نشانه‌های تب و لرز، بثورات جلدی، ادرار تیره، مدفوع کم رنگ، زردی پوست و چشم‌ها، گلودرد و شکم درد را گزارش کنید.
  • در زمان مصرف دارو از روش‌های مطمئن پیشگیری از بارداری علاوه بر مصرف داروهای خوراکی ضدبارداری استفاده کنید.
  • درهنگام درمان با کاربامازپین، لازم است مرتب آزمایش خون انجام دهید.
  • مصرف همزمان کاربامازپین با الکل ممنوع است.
  • برای کاهش نشانه‌های گوارشی می‌توان کاربامازپین را با شیر و یا غذا مصرف کرد.

 

 

بیشتر

روزه و صرع

روزه برای افراد مبتلا به صرع با مصرف بیش از یک نوبت دارو در روز می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که در ماه رمضان، احتمال افزایش تعداد تشنج‌ها در افراد مبتلا به صرع وجود دارد. این موضوع می‌تواند به دلیل تغییر در ساعت مصرف دارو، تغییر در الگوی خواب، گرسنگی و تشنگی طولانی‌مدت، یا خستگی و استرس روانی باشد.

 روزه گرفتن در افراد مبتلا به صرع، می‌تواند با خطر افزایش تشنج همراه باشد. بنابراین توصیه می‌شود پیش از تصمیم برای روزه، با پزشک معالج خود مشورت کنید.

  • برخی مطالعه‌ها نشان داده‌اند که بعضی از افراد مبتلا به صرع که تشنج‌هایشان با حداقل میزان دارو کنترل شده است، می‌توانند به راحتی و بدون مشکل روزه بگیرند.
  • تعداد تشنج‌ها در  بعضی از انواع صرع مانند صرع موضعی، صرع ابسانس و صرع میوکلونیک در هنگام روزه کاهش داشته‌اند. 

در ماه رمضان در صورتی که روزه به سلامت جسمی شما آسیب وارد می‌کند، آموزه‌های دینی می‌گوید روزه بر شما حرام است.  

بیشتر

لاکوزاماید

نام تجاری :

  • لاکسا
  • یونیماید
  • ویمپات

 

لاکوزاماید یک داروی ضد صرع است. این دارو همراه با داروهای دیگر برای درمان تشنج در مبتلایان به صرع بالای ۱۷ سال استفاده می‌شود. لاکوزاماید برای درمان تشنج‌های موضعی که ممکن است به حالت منتشر نیز گسترش یابند تجویز می‌شود. این دارو سبب کاهش فعالیت‌های غیر الکتریکی مغز می‌شود.

اشکال دارویی :

قرص : 50، 100، 150 و 200 میلی گرم

عوارض جانبی :

تمام داروها در کنار تأثیر مثبت، می‌توانند موجب عوارض ناخواسته‌ای در بدن شوند. اگرچه این عوارض در همۀ افراد به وجود نمی‌آید؛ ولی اگر علائم زیر ادامه پیدا کرد، حتماً با پزشک معالج خود مشورت نمایید.عوارض جانبی لاکوزاماید عبارتند از:

  • سردرد، سرگیجه
  • مشکلات بینایی، دوبینی
  • حالت تهوع، آشفتگی معده
  • تغییر در خلق‌وخو، بی‌قراری، خشکی دهان، احساس ضعف و خستگی
  • ضربان قلب سریع، لرزش در قفسه سینه
  • تنگی نفس

مصرف در بارداری و شیردهی

  • بارداری : در صورت بارداری، از دستور پزشک خود در مورد مصرف داروی ضد تشنج پیروی کنید. کنترل تشنج در دوران بارداری بسیار مهم است، چون تشنج ممکن است به مادر و فرزند آسیب برساند. بدون مشورت با پزشکتان، مصرف این دارو را شروع یا قطع نکنید و در صورت باردار شدن بلافاصله به پزشکتان اطلاع دهید.
  • اینکه آیا لاکوزاماید در شیر مادر ترشح می‌شود یا می‌تواند به نوزاد در حال تغذیه با شیر مادر آسیب برساند، مشخص نشده است. در صورت شیردهی به نوزاد، به پزشکتان اطلاع دهید.

مراقبت‌های پزشکی و پرستاری

  1. در زمان مصرف لاکوزاماید، عملکرد کلیه‌ها و کبد را بررسی کنید. سابقۀ بیماری کلیوی و کبدی را از بیمار بپرسید.
  2. سابقۀ افسردگی، افکار یا اقدام به خودکشی و  سوء مصرف مواد مخدر یا الکل لازم است مورد بررسی قرار گیرند.
  3. بیماری‌های  قلبی مانند سندرم سینوس بیمار یا انسداد دهلیزی بطنی و  نارسایی قلبی و سایر اختلال‌های شدید قلبی را از بیمار بپرسید.
  4. مصرف لاکوزامید برای افراد کمتر از 17 سال تأیید نشده است. 

مراقبت‌های بیمار و خانواده

  1. لاکوزاماید را دقیقاً بر اساس میزان تجویز پزشکتان استفاده کنید.
  2. لاکوزاماید را می‌توان با غذا یا بدون غذا مصرف کرد.
  3. میزان داروی مایع را با قاشق مخصوص یا فنجان دارویی اندازه بگیرید.
  4. مصرف این دارو را ناگهان قطع نکنید. قطع ناگهانی خطر افزایش تشنج دارد. کاهش میزان مصرف فقط زیر نظر پزشک و به تدریج صورت می‌گیرد.
  5. اگر الگوی تشنج ها بیشتر شد و یا تغییر کرد، حتماً با پزشک معالج خود تماس بگیرید.
بیشتر

اسپری بینی میدازولام مورد تأیید قرار گرفت.

سازمان غذا و داروی آمریکا استفاده از اسپری میدازولام را برای استفاده در مهار تشنج‌ها در کودکان بالای 12 سال و بزرگسالان تأیید کرد.

اسپری میدازولام، دارویی برای درمان فوری تشنج‌های پشت هم است. یعنی می‌تواند در تشنج‌های خوشه‌ای، تشنج‌های متناوب و یا تکرارشونده، مورد استفاده قرار گیرد. این دارو به راحتی توسط افراد غیرمتخصص در فضایی خارج از بیمارستان، در هر زمانی که به آن احتیاج  باشد، می‌تواند استفاده شود.

این دارو حتی توسط خود فرد مبتلا به صرع نیز می‌تواند در زمان  بین دو تشنج  استفاده شود یا دیگری در زمان تشنج فرد مبتلا به صرع می‌تواند آن را مصرف کند.

میدازولام، دارویی از گروه بنزودیازپین‌ها است. این داروها در توقف سریع تشنج‌ها خیلی خوب عمل می‌کنند.

این دارو به عنوان داروی ضدصرع روزانه تأیید نشده است و نباید جایگزین داروی ضدصرع فرد شود.

این اولین دارویی است که به عنوان درمان نجات‌بخش، برای مهار تشنج‌های پی‌درپی، بعد از شیاف دیازپام رکتال که به همین منظور استفاده می‌شد، تأیید شده است.

تشنج های پشت هم می‌توانند فرد را به اورژانس کشانده؛ در بیمارستان بستری کنند یا حتی منجر به فوت زودرس شوند. این دارو می‌تواند تغییر بزرگی در زندگی افراد مبتلا به صرع و خانواده‌هایشان ایجاد کند.

اگرچه شیاف دیازپام رکتال نیز در مهار تشنج‌ها بسیار مؤثر بوده است، ولی شیوۀ استفادۀ آن ( رکتال ) مصرف آن را محدود می‌کرد. به نظر می‌رسد میدازولام انتخاب اثربخش‌تری باشد، چرا که استفاده از اسپری بینی، راحت‌تر می‌تواند در موقعیت‌های مختلف به ویژه برای نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به صرع، استفاده شود.

بیشتر

میدازولام

میدازولام دارویی است که به دستۀ بنزودیازپین‌ها تعلق دارد و قبل از انجام بعضی جراحی‌ها به منظور آرام شدن بیمار تجویز می‌شود. عوارض مصرف میدازولام متعدد است، اما بروز مشکلات تنفسی از مهمترین عوارض جانبی میدازولام محسوب می‌شود. یکی از موارد منع مصرف میدازولام، ابتلا به گلوکوم است. مصرف میدازولام در بارداری خطرناک است.

اشکال دارویی:

  • شربت: 2 میلی گرم بر میلی لیتر
  • آمپول: 1 و 5 میلی گرم بر میلی لیتر (یک، دو و سه میلی لیتر)

نکته :

  • میدازولام در بخش‌های مراقبت ویژه برای بیماران با تهویۀ مکانیکی به صورت انفوزیون مداوم استفاده می‌شود.
  • تا 24 ساعت بعد از مصرف میدازولام، نباید از الکل استفاده شود.
  • میدازولام می‌تواند تنفس را آهسته و یا متوقف کند.
  • میدازولام به صورت تک دوز استفاده می‌شود.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی‌شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

 

عوارض جانبی میدازولام عبارت است از:

  • سیستم عصبی مرکزی:  سردرد، سرگیجه، آتاکسی، خواب آلودگی، فراموشی
  • سیستم گوارشی: تهوع، استفراغ
  • سیستم قلب و عروق:  افزایش ضربان قلب، کاهش فشارخون
  • سایر عوارض:  تاری دید، دو بینی، کهیر، راش، خارش جلدی، قطع تنفسی، اسپاسم برونش ها

مراقبت‌های پزشکی و پرستاری:

  • در افراد با وزن بالا ممکن است نیمۀ عمر میدازولام طولانی شود.
  • محل تزریق میدازولام را به لحاظ قرمزی، درد و تورم بررسی کنید.
  • به فراموشی در سالمندان توجه کنید. وضعیت تنفسی در این بیماران اهمیت دارد.
  • تزریق وریدی میدازولام را در ماهیچه‌های بزرگ و عمیق انجام دهید.
  • تا زمان برگشت کامل هوشیاری و رفع گیجی، بیمار را در هنگام حرکت یاری دهید.
  • در هنگام تجویز وریدی میدازولام، وسایل احیای اورژانس را در دسترس قرار دهید.
  • در طول جراحی، تنفس، فشار خون، مقدار اکسیژن و سایر علائم حیاتی بیمار باید بررسی شود.

مراقبت‌های بیمار و خانواده:

  • با توجه به فراموشی گذرای ناشی از مصرف میدازولام، ممکن است حافظۀ نزدیک، دچار اختلال شود که بعداً بهتر خواهد شد.
  • تداخل میدازولام با گریپ‌فروت و آب‌میوه‌اش، می‌تواند منجر به بروز عوارض جدی شود. بنابراین از مصرف همزمان گریپ‌فروت و میدازولام باید اجتناب کرد.
بیشتر