نام تجاری :

 نورونتین

گاباپنتین دارویی است که در درمان صرع یا دردهای عصبی به کار می‌رود. همچنین یکی از موارد مصرف گاباپنیتن، بیماری زونا است. شایعترین اثر جانبی گاباپنتین گیجی، خستگی و حرکت‌های غیر قابل کنترل چشم‌ها است. مصرف همزمان آنتی اسیدها با گاباپنتین تداخل دارد. بنابراین باید بین زمان مصرف این داروها حداقل دو ساعت فاصلۀ زمانی ایجاد کرد.

اشکال دارویی:

• کپسول: 100 ، 300 و 400 میلی گرم

تداخل دارویی:

• آنتی اسیدها جذب گاباپنتین را کاهش می‌دهند.
• الکل و داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی اثر گاباپنتین را افزایش می‌دهند.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی‌شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی گاباپنتین عبارت است از:

• سیستم عصبی مرکزی:  ضعف و خستگی، بی‌قراری، لرزش، تحریک پذیری، افسردگی، عدم تعادل، خواب آلودگی، اختلال در تکلم، افکار خودکشی
• سیستم گوارش:  تهوع و استفراغ، یبوست، خشکی دهان، پراشتهایی، سوء‌هاضمه
• سایر عوارض:  افزایش وزن، گرفتگی بینی، آلرژی، حرکت غیرقابل‌کنترل چشم‌ها، ورم محیطی، اتساع عروقی، کاهش تعداد گلبول‌های سفید خون، تب، عفونت ویروسی، تاری دید، تنبلی چشم، دوبینی، ناتوانی جنسی

مصرف در بارداری و شیردهی:

• بارداری:  در صورت بارداری یا قصد بارداری با پزشک مشورت کنید.
• شیردهی:  گاباپنیتن در شیر انسان ترشح می‌شود. تأثیر گاباپنتین در نوزادان شیرخوار مشخص نیست. نوزادان شیرخواری که در معرض گاباپنتین قرار دارند؛ باید از نظر خواب‌آلودگی، افزایش وزن و نقاط عطف در رشد بررسی و ارزیابی شوند.

مراقبت‌های پزشکی و پرستاری:

• کیفیت تشنج‌ها را  از نظر  شدت، مدت، اورا، فعالیت‌های تشدیدکننده و کاهش‌دهنده بررسی کنید.
• در هنگام درمان با گاباپنتین، آزمایش‌های عملکرد کلیه، آزمایش‌های عملکرد بینایی و وضعیت ذهنی بیمار را مورد بررسی قرار دهید.
• حداکثر غلظت گاباپنتین ظرف دو تا سه ساعت ایجاد می‌شود. گاباپنیتن مشکلات خواب ناشی از درد عصب را ظرف یک هفته بهبود می‌بخشد؛ اما بهبود علائم ناشی از درد عصب تا دو هفته زمان می‌برد. کاهش تشنج در اثر مصرف گاباپنتین، معمولاً بین چند هفته ظاهر می‌شود.
• تا دو ساعت قبل و بعد از مصرف گاباپنتین، از مصرف آنتی اسیدها پرهیز کنید.
• از قطع ناگهانی گاباپنتین خودداری کنید. قطع گاباپنتین باید زیر نظر پزشک و به تدریج انجام شود.
• برای برطرف شدن خشکی دهان ناشی از گاباپنیتن، از آدامس یا آب نبات استفاده کنید.
• برای رفع یبوست ناشی از گاباپنتین، از رژیم غذایی پرفیبر و مایعات فراوان استفاده کنید.

مراقبت‌های بیمار و خانواده:

• گاباپنتین خواب‌آور است؛ بنابراین در هنگام درمان با گاباپنتین، از انجام فعالیت‌هایی که به هوشیاری بالا نیاز دارند، خودداری کنید.
• گاباپنتین باید بر اساس دستور پزشک مصرف شود. از قطع ناگهانی گاباپنتین پرهیز کنید.  
• مصرف همزمان الکل با گاباپنتین تداخل دارد.  
• در صورت بروز تغییر خلق وخو یا وجود افکار خودکشی در زمان درمان با گاباپنتین، حتماً با پزشک مشورت کنید.
• راش، تب، دشواری در تنفس و یا تورم صورت در زمان مصرف گاباپنتین را سریعاً به پزشک گزارش کنید.
• در صورت بارداری یا داشتن قصد بارداری در زمان درمان با گاباپنتین، با پزشک مشورت کنید.

نام تجاری :

آتیوان

داروی لورازپام  به عنوان آرامبخش در درمان اضطراب و تشنج به کار می‌رود.  خواب‌آلودگی از شایعترین عوارض جانبی لورازپام محسوب می‌شود. مهمترین تداخل لورازپام مصرف همزمان آن با الکل است. لورازپام وابستگی ایجاد می‌کند، بنابراین باید کمترین میزان لورازپام در کوتاه‌ترین مدت در نظر گرفته شود. همچنین قطع لورازپام باید تحت نظر پزشک انجام شود.

اشکال دارویی:

• قرص: 1  و 2 میلی گرم
• آمپول: 2  و 4 میلی گرم بر میلی لیتر

مکانیسم اثر:

• لورازپام سبب تضعیف سیستم عصبی مرکزی در ناحیه‌ی ساب کورتیکال و لیمبیک می‌شود. لورازپام موجب تحریک گیرنده‌های گابا در سیستم ARAS می‌شود.

تداخل دارویی:

• مصرف لورازپام همراه با الکل و داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی، کاهش عملکرد عصبی را تشدید می‌کند.
• مصرف لورازپام اثر ال دوپا را کاهش می‌دهد.
• باربیتورات‌ها، ریفامپین و والپروئیک اسید اثر لورازپام را کاهش می‌دهند.
• سایمتیدین عوارض لورازپام را افزایش می‌دهد.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی‌شود، ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی لورازپام عبارت است از:

• سیستم عصبی مرکزی: سردرد، سرگیجه، خستگی، ضعف، خواب‌آلودگی، کابوس شبانه، آتاکسی، لرزش، افسردگی
• سیستم گوارش: تهوع و استفراغ، خشکی دهان، اختلال در بلعیدن، یبوست، بی‌اشتهایی
• سایر: راش و حساسیت جلدی، کندی ضربان قلب، احتباس ادراری، دوبینی، تاری دید، دپرسیون تنفسی

مصرف در بارداری و شیردهی:

• بارداری:  اطلاعات کافی مبنی بر مطالعۀ تأثیر لورازپام در بارداری انسان در دست نیست. پژوهش‌ها نشان داده است کودکان متولد شده از مادرانی که در اواخر بارداری از بنزودیازپین‌هایی مانند لورازپام استفاده می‌کردند، در خطر مشکلات تنفسی، مشکلاتی در تغذیه و کاهش دمای بدن قرار دارند.
• شیردهی:  مصرف لورازپام در شیردهی توصیه نمی‌شود و ادامۀ درمان با لورازپام یا قطع مصرف آن بستگی به اهمیت لورازپام برای مادر دارد. لورازپام در شیر ترشح می‌شود. نوزادانی که مادران آنها در طول شیردهی از لورازپام استفاده می‌کنند در خطر خواب‌آلودگی و ناتوانی قرار دارند.

مراقبت‌های پزشکی و پرستاری:

• در هنگام درمان با لورازپام این موارد را بررسی کنید: شمارش سلول‌های خونی، آنزیم‌های کبدی، عملکرد کلیوی
• در زمان درمان با لورازپام تزریقی، وضعیت تنفسی بیمار را در نظر داشته باشید.
• فشار خون را در دو وضعیت خوابیده و ایستاده کنترل کنید.
• بررسی وضعیت ذهنی بیمار در زمان درمان با لورازپام اهمیت دارد.
• نشانه‌های وابستگی به لورازپام را در نظر داشته باشید: تهوع و استفراغ، سردرد، درد عضلانی، لرزش، تشنج
• برای رفع خشکی دهان ناشی از مصرف لورازپام، مصرف آدامس یا آب نبات را پیشنهاد دهید.
• تزریق لورازپام عضلانی باید به صورت عمیق انجام شود.
• در ابتدای درمان با لورازپام به دلیل کاهش فشار خون وضعیتی، بیمار را در هنگام حرکت کمک کنید.

مراقبت‌های بیمار و خانواده:

• در هنگام درمان با لورازپام از تغییر وضعیت ناگهانی پرهیز کنید؛ زیرا لورازپام سبب گیجی می‌شود.
• برای کاهش نشانه‌های گوارشی لورازپام، آن را با غذا مصرف کنید.
• از مصرف الکل و هر گونه داروی غیر نسخه‌ای بدون مشورت با پزشک خودداری کنید؛ زیرا ممکن است تأثیر خواب‌آلودگی یا مشکلات تنفسی تشدید شود.
• لورازپام باید بر اساس دستور پزشک با میزان مصرف معین استفاده شود. از قطع ناگهانی لورازپام اجتناب کنید.
• لورازپام خواب‌آور است؛ بنابراین در هنگام درمان با لورازپام، از انجام فعالیت‌هایی که به هوشیاری کامل نیاز دارند، پرهیز کنید.
• در زمان درمان با لورازپام از روش‌های ضدبارداری استفاده کنید.
• حداکثر مدت استفاده از لورازپام چهار ماه با دستور پزشک است.
• لورازپام اعتیادآور است و می‌تواند وابستگی روانی و فیزیکی را به دنبال داشته باشد. بنابراین باید در کمترین میزان و برای کوتاهترین دورۀ درمانی در نظر گرفته شود.
• قطع لورازپام باید تدریجی و زیر نظر پزشک انجام شود.

نام تجاری :

• کپرا
• لوبل

داروی لوتیراستام برای درمان تشنج استفاده می شود. اشکال دارویی لوتیراستام عبارت است از محلول خوراکی، قرص و شکل تزریقی. میزان مصرف لوتیراستام در درمان تشنج بر اساس سن و نوع تشنج ها تعیین می شود.

اشکال دارویی:

• قرص: : 250، 500  و 1000 میلی گرم
• محلول خوراکی: 100 میلی گرم بر میلی لیتر
• محلول تزریقی: 100 میلی گرم بر میلی لیتر

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود، ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی لوتیراستام عبارت است از:

• سیستم عصبی:  گیجی، افسردگی، تمایل به خودکشی، سایکوز ( توهم و هذیان)، خواب آلودگی
• سایر: عفونت، ضعف، کم خونی

مصرف در بارداری و شیردهی:

• بارداری:  در پژوهش های حیوانی در میزان مصرف مشابه مصرف انسانی و حتی بیشتر، لوتیراستام سمیت های رشدی را برای جنین در پی داشته است. در انسان مطالعه های کنترل شده در مورد مصرف لوتیراستام در بارداری انجام نشده است. مطالعه های حیوانی احتمال بروز مرگ جنین را نشان داده است. در نهایت مصرف لوتیراستام در دوران بارداری تنها در صورتی مجاز خواهد بود که منافع آن بر خطرهای احتمالی غالب باشد. باید به خاطر داشت تشنج کنترل نشده می تواند برای مادر و جنین هر دو خطرناک باشد.
• شیردهی:  تصمیم گیری در مورد قطع مصرف لوتیراستام در شیردهی به اهمیت مصرف لوتیراستام در مادر بازمی گردد؛ به ویژه اگر نوزاد بیش از دو ماه داشته باشد. اگر مصرف لوتیراستام در شیردهی برای مادر ضروری باشد، دلیلی بر قطع شیردهی وجود ندارد. اما نوزاد باید به لحاظ احساس خواب آلودگی و افزایش وزن بررسی شود. برخی شواهد نشان می دهد لوتیراستام می تواند مقدار شیر مادر را در بعضی خانم ها کاهش دهد.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

• در هنگام درمان با لوتیراستام، عملکرد کلیه، سلول های خونی، مقدار هموگلوبین و مقدار مصرف و دفع مایعات باید بررسی شود.
• در زمان درمان با داروی لوتیراستام، الگوی تشنج ها را از نظر مدت، شدت، نوع تشنج، عوامل تشدید کننده و عوامل تسکین دهنده بررسی کنید .
• در طول درمان با داروی لوتیراستام وضعیت ذهنی بیمار را مورد توجه قرار دهید.
• برای کاهش عوارض گوارشی، لوتیراستام می تواند همراه با غذا تجویز شود.
• در هنگام درمان با داروی لوتیراستام، از تغییر ناگهانی وضعیت بیمار خودداری کنید.

مراقبت های بیمار و خانواده:

• در هنگام درمان با داروی لوتیراستام، از انجام فعالیت هایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند پرهیز کنید.
• داروی لوتیراستام را براساس دستور پزشک مصرف کنید. از قطع ناگهانی داروی لوتیراستام پرهیز کنید.
• داروی لوتیراستام نباید با الکل استفاده شود.
• مصرف لوتیراستام می تواند تغییر خلق و خو (مانند اضطراب، تحریک پذیری، عصبانیت، بروز افکار خودکشی) به دنبال داشته باشد. در صورت بروز تغییر خلق و خو با پزشک تماس بگیرید.
• اگر در زمان مصرف داروی  لوتیراستام، دچار راش جلدی شدید، با پزشک تماس بگیرید.

نام تجاری :

دیلانتین

فنی توئین دارویی ضد تشنج است که امواج مغزی مؤثر در ایجاد تشنج را آهسته می کند. فنی توئین اشکال دارویی مختلفی مانند کپسول و سوسپانسیون دارد. در صورت داشتن حساسیت به فنی توئین یا ترکیبات مشابه، از مصرف آن باید پرهیز کرد.

اشکال دارویی:

• کپسول: 100  میلی گرم
• تزریقی: 50 میلی گرم بر میلی لیتر
• سوسپانسیون: 30 میلی گرم بر 5 میلی لیتر / 125 میلی گرم بر 5 میلی لیتر

مکانیسم اثر:

• فنی توئین موجب تثبیت غشای نورون ها و محدود کردن فعالیت کانون تشنج می شود. مکانیسم اثر فنی توئین افزایش خروج سدیم و کاهش ورود آن به سلول های عصبی است.

تداخل دارویی:

• فنی توئین اثر گلیکوزیدهای قلبی، داروهای ضدبارداری خوراکی و اسید فولیک را کاهش می دهد.
• سایر داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی، سمیت فنی توئین را تشدید می کنند.
• آنتی اسیدها جذب فنی توئین را کاهش می دهند.
• تتراسایکلین ها، متابولیسم فنی توئین را افزایش می دهند.
• فنی توئین با اثر ضد انعقادی های خوراکی، تداخل دارد.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه  همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی فنی توئین عبارت است از:

• سیستم عصبی :  سردرد، بی خوابی، سرگیجه، ناهماهنگی در حرکت عضلات، پرش عضلانی، تحریک پذیری، لکنت زبان، از دست دادن تعادل، حرکت های غیرطبیعی چشم
• سیستم گوارشی :  تهوع، استفراغ، خشکی دهان، حجیم شدن لثه ها، یبوست
• عوارض خونی: آگرانولوسیتوز، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، کم خونی
• عوارض پوستی : درماتیت، نکروز اپیدرم، راش جلدی، پرمویی، حساسیت به نور
• سایر: افزایش قند خون، دو بینی، هپاتیت، نرمی استخوان

مصرف در بارداری و شیردهی:

• بارداری:  داده های کنترل شده ای در مورد بارداری انسان در دست نیست. در خانم های باردار مبتلا به صرع، استفاده از فنی توئین با افزایش احتمال بروز ناهنجاری های مادرزادی ارتباط دارد. فنی توئین نباید در دوران بارداری استفاده شود؛ مگر آن که مزایای مصرف آن، بر خطرهای احتمالی که جنین را تهدید می کند، غالب باشد.
• شیردهی:  استفاده از فنی توئین در دوران شیردهی توصیه نمی شود. مقدار اندکی از فنی توئین در شیر مادر یافت شده است. شیردهی در طول درمان تک دارویی با فنی توئین، به نظر نمی رسد مشکلاتی را در رشد نوزاد به همراه داشته باشد. اما در صورت درمان ترکیبی فنی توئین با سایر داروها، احتمال افزایش خواب آوری یا علائم قطع دارو، در نوزاد وجود دارد.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

• برای سطح سرمی فنی توئین باید حداقل یک هفته از شروع تجویز فنی توئین گذشته باشد.
• در طول درمان با فنی توئین، نوع تشنج را مورد بررسی قرار دهید.
• وقوع راش های ناشی از نکروز اپیدرمال و سندرم استیون جانسون، هشداری برای قطع مصرف فنی توئین است.
• نشانه های تب، لنفوآدنوپاتی و راش جلدی ممکن است در اثر حساسیت به فنی توئین ایجاد شود؛ که سه تا 12 هفته پس از شروع درمان به وجود می آید.
• در طول درمان با فنی توئین، بیمار را از نظر وضعیت ذهنی مورد بررسی قرار  دهید.
• در طول درمان با فنی توئین، وضعیت تنفسی بیمار را از نظر تعداد، عمق، ریتم و الگوی تنفسی بررسی کنید.
• در طول درمان با فنی توئین، به نشانه های دیسکرازی خون (تب، گلودرد، پتشی، راش، زردی) توجه کنید.
• در طول درمان با فنی توئین این موارد را بررسی کنید: شمارش سلول های خونی (نوتروفیل، سلول های سفید خون)، آلبومین، آزمایش های عملکرد تنفسی
• برای رقیق کردن فرم وریدی فنی توئین، از آب مقطر استفاده کنید.

• مراقبت های بیمار و خانواده:

• فنی توئین باید بر اساس دستور پزشک با میزان تعیین شده مصرف شود. از قطع ناگهانی فنی توئین پرهیز کنید.
• برای کاهش عوارض گوارشی فنی توئین، آن را با غذا مصرف کنید.
• بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. به حجیم شدن لثه ها توجه کرده و زیر نظر دندانپزشک باشید.
• قبل از مصرف سوسپانسیون فنی توئین، باید بطری را به خوبی تکان دهید.
• رنگ ادرار در طول درمان با فنی توئین ممکن است صورتی شود.
• در طول درمان با فنی توئین، از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری نیاز دارد، اجتناب کنید.
• از مصرف الکل، داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی و سایر داروهای غیر نسخه ای همزمان با فنی توئین خودداری کنید. الکل می تواند مقدار فنی توئین در خون را کاهش دهد و خطر بروز تشنج را به دنبال داشته باشد.
• در طول درمان با فنی توئین نشانه های آلرژی و آنافیلاکسی را فوراً گزارش کنید.
• فنی توئین اثر برخی داروهای ضدبارداری را کاهش می دهد. بنابراین بهتر است از روش های کنترل بارداری غیرهورمونی هم، برای پیشگیری از بارداری استفاده کنید.

نام تجاری:

• لومینال

داروی فنوباربیتال می تواند بعضی از انواع تشنج را کنترل کند. تأثیر فنوباربیتال بر درمان مشکلات خواب نیز قابل توجه است. هرگز نباید مصرف فنوباربیتال را بدون مشورت با پزشک قطع کرد.

اشکال دارویی:

• قرص 15، 60 و 100 میلی گرم
• تزریقی: 100 و 200 میلی گرم بر میلی لیتر

مکانیسم اثر:

• فنوباربیتال با تداخل در تأثیر گابا، باعث تضعیف انتقال امواج ناشی از کانون صرع واقع در کورتکس، تالاموس و سیستم لیمبیک می شود و آستانۀ تشنج را بالا می برد. فنوباربیتال همچنین اثر تحریکی اسید گلوتامیک را کاهش می دهد.

نکته :

مصرف فنوباربیتال در طولانی مدت می تواند وابستگی ایجاد کند.

• موارد منع مصرف:

• حساسیت شدید
• اختلال  تنفسی
• مشکلات کلیه
• افسردگی با سابقۀ تمایل به خودکشی
• سابقۀ سوء مصرف مواد

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی فنوباربیتال عبارت است از:

• سیستم عصبی مرکزی : تضعیف سیستم عصبی مرکزی، سردرد، گیجی، خواب آلودگی، بی خوابی، کابوس، تحریک پذیری
• سیستم گوارش:  تهوع، استفراغ، اسهال، یبوست، درد معده
• سیستم قلب و عروق:  کاهش ضربان قلب، افت فشار خون، کولاپس عروقی
• عوارض پوستی:  درماتیت، راش جلدی، خارش
• سایر:  تضعیف تنفس، اسپاسم برونش، اسپاسم حنجره

مصرف در بارداری و شیردهی:

• بارداری:  مصرف فنوباربیتال در بارداری تنها باید در صورتی انجام شود که مزایای آن بر خطرهای احتمالی غالب باشد.  تأثیر فنوباربیتال در بارداری قابل توجه است. اگر در طول بارداری از فنوباربیتال استفاده شود، نوزاد باید تا 14 روز بعد از تولد به لحاظ علائم قطع فنوباربیتال بررسی شود. استفاده از ویتامین K و مکمل اسید فولیک ضروری است. اثر فنوباربیتال بر جنین، زیاد است؛ چون فنوباربیتال از جفت عبور کرده و در بافت های جنین از جمله کبد و مغز توزیع می شود. مصرف فنوباربیتال در سه ماهۀ اول و سوم بارداری با تأثیر تراتوژنیک همراه است.  
• شیردهی:  شیردهی در دوران درمان با فنوباربیتال توصیه نمی شود. ترشح فنوباربیتال در شیر مادر مشهود است و نوزادانی که به دلیل مصرف شیر مادر، در معرض فنوباربیتال قرار می گیرند؛ با افزایش خواب آلودگی رو به رو هستند.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

• قبل و بعد از درمان با فنوباربیتال، وضعیت ذهنی بیمار را مورد بررسی قرار دهید.
• قبل و بعد از درمان با فنوباربیتال، وضعیت تنفسی بیمار را از نظر تعداد، عمق، ریتم و الگوی تنفسی بررسی کنید.
• تشنج را از نظر نوع، شدت، مدت، الگوی تشنج و اورای قبل از حمله مورد توجه قرار دهید.
• در هنگام درمان با فنوباربیتال آزمایش های شمارش سلول های خونی، عملکرد کبدی و عملکرد کلیه را بررسی کنید.
• در زمان درمان با فنوباربیتال به نشانه های آلرژی، آنافیلاکسی و دیسکرازی خونی توجه کنید.
• سطح سرمی فنوباربیتال را در حد 15 تا 40 میکروگرم بر میلی لیتر نگاه دارید.
• تزریق عضلانی فنوباربیتال باید در عضلات بزرگ و عمیق انجام شود.
• نحوۀ تزریق فنوباربیتال در حالت وریدی باید آهسته و با سرعت حداکثر 50 میلی گرم بر دقیقه باشد.
• با توجه به احتمال گیجی و خواب آلودگی ناشی از تأثیر فنوباربیتال، ممکن است کمک کردن به بیمار در زمان حرکت لازم باشد.

مراقبت های بیمار و خانواده:

• فنوباربیتال باید بر اساس دستور پزشک مصرف شود. میزان مصرف فنوباربیتال را افزایش ندهید. از قطع ناگهانی فنوباربیتال پرهیز کنید. قطع مصرف، باید تدریجی و بر اساس دستور پزشک انجام شود.
• از مصرف الکل، داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی و هر گونه داروی بدون نسخه، بدون مشورت با پزشک خودداری کنید.
• در هنگام درمان با فنوباربیتال از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری کامل نیاز دارند، اجتناب کنید.
• در طول درمان با فنوباربیتال، از بارداری جلوگیری کرده و چنانچه قصد بارداری دارید با پزشک مشورت کنید. فنوباربیتال می تواند تأثیر قرص های ضد بارداری هورمونی را کاهش دهد. بنابراین باید علاوه بر مصرف قرص های ضدبارداری خوراکی، از روش های دیگری نیز استفاده کنید.
• شروع اثر فنوباربیتال ممکن است دو تا سه هفته طول بکشد.
• مصرف مایعات را در زمان درمان با فنوباربیتال بیشتر کنید. در صورت بروز یبوست، از رژیم غذایی پرفیبر استفاده کنید.

کلونازپام دارویی است که روی سلول های عصبی عمل می کند تا فعالیت الکتریکی غیر طبیعی مغز را آرام کند. بنابراین کلونازپام برای درمان تشنج استفاده می شود. مصرف کلونازپام در بارداری و شیردهی خطرناک است. بنابراین اگر قصد بارداری دارید با پزشک مشورت کنید.

اشکال دارویی:

قرص آهسته رهش:   1 و 2 میلی گرم

موارد مصرف:

• صرع ابسانس و آتپیک، صرع میوکلونیک

مکانیسم اثر:

• تأثیر کلونازپام با اثر بر واسطه های مهاری گابا مشخص می شود و در نتیجه تشنج های تونیک- کلونیک مهار می شود.

مهم:

• کلونازپام تنها باید در کوتاه مدت مورد توجه قرار گیرد. مصرف بیش از 9 ماه بدون مشورت پزشک توصیه نمی شود.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی کلونازپام عبارت است از:

• سیستم عصبی مرکزی:  سردرد، گیجی، لرزش، عدم تعادل، خواب آلودگی و ضعف
• سیستم گوارشی:  تهوع و استفراغ، عطش شدید، یبوست، شکم درد
• سایر عوارض:  دو بینی، نیستاگموس، بثورات جلدی، سوزش ادرار، احتباس ادرار، هایپرکلسمی، تضعیف تنفس

مصرف در بارداری و شیردهی:

•  مصرف کلونازپام در دوران بارداری تنها در صورتی در نظر گرفته می شود که مزایای درمان برای مادر ارجح بر خطرهایی باشد که جنین را تهدید می کند. اثر کلونازپام روی جنین  خطرناک است و خطر وابستگی وجود دارد.
• شیردهی:  مصرف کلونازپام در دوران شیردهی باید قطع شود. کلونازپام وارد شیر انسان می شود.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

• قبل و در طول درمان با کلونازپام عملکرد کلیه ها، آزمایش های خونی، آزمایش های کبدی و سطح پلاسمایی کلونازپام را بررسی کنید.
• وضعیت ذهنی بیمار را در نظر بگیرید.
• در طول درمان با کلونازپام، واکنش های آلرژیک را در نظر داشته باشید.
• به علائم مسمومیت ناشی از کلونازپام توجه داشته باشید: تهوع، استفراغ، عدم تعادل، تضعیف مغز استخوان، دو بینی، تب
• برای کاهش نشانه های گوارشی مصرف کلونازپام را با غذا توصیه کنید.
• در شروع درمان با کلونازپام برای سالمندان، آنها را در حرکت کردن یاری کنید.

مراقبت های بیمار و خانواده:

• کلونازپام خواب آور است؛ بنابراین در طول درمان با آن، از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری نیاز دارند بپرهیزید.
• مصرف کلونازپام با الکل و سایر  داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی، ممنوع است.
• عوارض قطع ناگهانی قرص کلونازپام بسیار جدی است. بنابراین باید به صورت تدریجی قطع شود.
• در هنگام درمان با کلونازپام، از مایعات کافی و غذای پر فیبر استفاده کنید.

نام تجاری : مایزولین

این دارو به تنهایی یا به همراه داروهای دیگر در کنترل تشنج در بیماران مبتلا به صرع به کار می رود.

اشکال دارویی :

• قرص پریمیدون 250 میلی گرم
• قرص لیسکانتین 250 میلی گرم
• سوسپانسیون لیسکانتین 125 و 250 میلی گرم

پریمیدون یک باربیتورات با اثر ضد تشنجی است، که به تنهایی یا همراه با سایر داروهای  ضد تشنج در کنترل صرع تونیک- کلونیک، سایکوموتور و تشنج های فوکال به کار می رود.

مکانیسم اثر پریمیدون

• کاهش قابلیت تحریک نورونی و افزایش آستانۀ تشنج
• پریمیدون به دو ترکیب فعال متابولیزه می شود؛ فنیل اتیل مالونامید (فعالیت فنوباربیتال را افزایش می دهد) و فنوباربیتال

عوارض جانبی پریمیدون

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی پریمیدون عبارت است از:

• سیستم عصبی مرکزی:  خستگی مفرط، سرگیجه، تحریک پذیری، خواب آلودگی، تغییر در خلق وخو، آتاکسی، بی ثباتی، لرزش، راه رفتن ناپایدار، احساس سبکی در سر
• سیستم گوارشی:  تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، خشکی دهان
• سایر عوارض:  دو بینی، نیستاگموس، پر ادراری، لنفادنوپاتی، ورم، لکوپنی، استئومالاسی، مشکلاتی در هماهنگی و کنترل ماهیچه ها

مصرف در بارداری و شیردهی:

• بارداری:  خونریزی در نوزادانی که مادران آنها از پریمیدون یا سایر داروهای ضد تشنج استفاده می کردند گزارش شده است. بنابراین مصرف پیشگیرانۀ ویتامین K،  قبل و در طول زایمان برای خانم های بارداری که تحت درمان با داروهای ضد تشنج قرار دارند، توصیه می شود.
• شیردهی:  پریمیدون در شیر مادر به شکل قابل توجهی ترشح می شود. وجود خواب آلودگی در نوزادان شیرخواری که مادران آنها از پریمیدون استفاده می کنند، نشان می دهد مصرف پریمیدون در مادر باید قطع شود.

مراقبت های پزشکی و پرستاری:

• تشنج بیمار را در طول درمان با پریمیدون مورد توجه قرار دهید.
• وضعیت ذهنی بیمار را در طول درمان با پریمیدون بررسی کنید.
• بیمار را از نظر وضعیت تنفسی مورد توجه قرار دهید.
• درمان با پریمیدون ممکن است منجر به کم خونی، کاهش تعداد سلول های سفید و تعداد پلاکت ها شود.
• برای تأثیر کامل پریمیدون، چند هفته زمان لازم است.
• برای کاهش نشانه های گوارشی می توان پریمیدون را با غذا مصرف کرد.
• قبل از مصرف سوسپانسیون، آن را به خوبی تکان دهید.

مراقبت های بیمار و خانواده:

• مقدار مصرف پریمیدون باید توسط  پزشک تعیین شود.
• از قطع ناگهانی پریمیدون اجتناب کنید.
• به دلیل گیجی و خواب آلودگی در طول درمان با پریمیدون از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری کامل نیاز دارد، اجتناب کنید.
• نشانه های دیسکرازی خونی (تب، گلودرد، زردی، بثورات جلدی) و واکنش های آلرژیک را گزارش کنید.
• از مصرف همزمان سایر داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی، الکل و هر گونه داروی غیر نسخه ای همزمان با پریمیدون اجتناب کنید.
• در طول درمان با پریمیدون از تغییر وضعیت ناگهانی خودداری کنید.
• عدم تأثیرگذاری پریمیدون در درمان تشنج را به پزشک گزارش دهید.
• قرص های هورمونی در کنترل بارداری ممکن است همزمان با مصرف پریمیدون به درستی عمل نکند. بنابراین بهتر است از کاندوم نیز برای پیشگیری از بارداری استفاده کنید.

• در صورت فراموش كردن يك نوبت مصرف دارو، به محض به ياد آوردن، آن نوبت بايد مصرف شود. مگر اينكه تا زمان مصرف نوبت بعدي كمتر از يك ساعت باقي مانده باشد. از دو برابر كردن مقدار مصرف بعدي خودداري کنید.

نام تجاری:

• دیاموکس

اشکال دارویی:

• قرص:250 میلی گرم
• تزریقی:500 میلی گرم

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه تمام این عوارض، در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید:

• خواب آلودگی، بی حسی و گیجی
• بثورات جلدی
• اسهال، استفراغ، بی اشتهایی، تهوع
• اختلال شنوایی، وزوز گوش
• سنگ کلیه، ادرار همراه با خون و دفع کریستال های ادراری
• آنمیهمولیتیک و آپلاستیک، لکوپنی
• نزدیک بینی موقت

مصرف در بارداری و شیردهی:

• مصرف استازولامید در بارداری زمانی مجاز خواهد بود که منافع آن بر خطرهای احتمالی اش غالب باشد. به دلیل این که استازولامید در شیر انسان ترشح می شود، مصرف آن در شیردهی باید با احتیاط انجام گیرد.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

• در صورت مصرف همزمان استازولامید با سولفونامیدها مراقب واکنش های متقابل باشید.
• روزانه وزن بیمار و میزان مصرف و دفع مایعات او را کنترل کنید.
• الکترولیت های سدیم و پتاسیم و کلر و عملکرد کلیه ها، قند خون و آزمایش های کبدی را کنترل کنید. در صورت نیاز، رژیم غذایی بیمار در راستای برطرف کردن کمبودهای موجود، اصلاح شود.
• فشار خون را در وضعیت های مختلف بررسی کنید و احتمال کاهش فشار خون وضعیتی را درنظر داشته باشید.
• استازولامید به دلیل تأثیر دیورتیک، باید صبح مصرف شود.
• در طول درمان با استازولامید مردمک چشم ها را از نظر اتساع و واکنش به نور بررسی کنید.
• در صورت تهوع، استازولامید را با غذا مصرف کنید، تا جذب آن کاهش یابد.

مراقبت های بیمار و خانواده:

• مقدار مصرف استازولامید، به وسیلۀ پزشک تعیین می شود.
• در صورت بروز عوارض جانبی به پزشک اطلاع دهید.
• مصرف استازولامید شما را مستعد آفتاب سوختگی می کند؛ بنابراین در طول درمان با استازولامید از ضد آفتاب مناسب استفاده کنید.
• در صورت نداشتن ورم، روزانه دو تا سه لیتر مایعات استفاده کنید.
• در طول درمان به دلیل بروز خواب آلودگی از انجام کارهایی که به هوشیاری بالا نیاز دارد اجتناب کنید.
• در طول مصرف دارو، اگر باردار هستید و یا قصد باردار شدن دارید؛ پزشک خود را در جریان قرار دهید.
• مصرف استازولامید در افراد بالای 65 سال باید با احتیاط باشد.
• در صورت ابتلا به دیابت، قند خون خود را مرتب بررسی کنید.

اگرچه مثل یک دوی سرعت می‌ماند؛ اما خط پایانی در افق دیده نمی‌شود.

اولین تشنج گراندمال پسرم، یک هفته بعد از سومین سالگرد تولدش اتفاق افتاد. آن شب برایم مثل یک کابوس بود. وحشت کرده بودم. البته فقط همان یک بار بود. دیگر برایم تکان‌دهنده نیست.

به خاطر می‌آورم آمبولانسی که پسرم را با سرعت به بیمارستان می‌برد. من با ماشینم پشت او می‌رفتم و داد می‌زدم: ” تندتر برو لعنتی، تندتر!”

در اتاق اورژانس بالای سر پسرم ایستاده بودم، در حالی که او در محاصرۀ سیم‌ها و سرم‌ها بود و دستگاه نوار مغز به سرش وصل کرده بودند. با خودم فکر می‌کردم:” دوباره هرگز این اتفاق نخواهد افتاد.”

چهار ماه بعد، تشنج بعدی پیش آمد. همان زمان تشخیص صرع دادند. صرع “مقاوم به درمان” عبارتی بود که متخصص مغز و اعصاب برای ما تکرار می‌کرد. همانطور که دکتر، نوع صرع را توضیح می داد که به طور معمول بهتر نمی‌شود؛ سر من سوت می‌کشید. ما باید خودمان را آماده می‌کردیم.

و این کار را کردیم.

صرع، همه کارۀ زندگی ما شد و ما را بلعید. روزهایمان با مبارزه با تشنج، هماهنگی برنامه‌ها و از دست رفتن شناخت فرزندم می‌گذشت. شب‌ها به جست‌وجوی درمان‌های جایگزین و عوارض دارویی سپری می‌شد. همسرم جوک ساخته بود که باید به او دیپلم افتخاری تخصص مغز و اعصاب را بدهند.

در حالیکه بیشتر والدین، نگران این موضوع هستند که بچه‌هایشان، سر وقت به مدرسه بروند؛ ما نگران ویزیت‌های سر وقت پسرم بودیم. اقدام‌های درمانی بیشمار، آزمایش‌های خون و مراقبت‌ها؛ درمان‌های پشت هم؛ فیزیوتراپی، کاردرمانی، موسیقی درمانی، بازی درمانی، گفتاردرمانی، هر درمانی را بگویید، رفتیم.

 باید نگران دوربینی می‌بودیم که در اتاقش کار گذاشته بودیم. اینکه به اندازۀ کافی نزدیک باشد تا اگر در خواب تشنج داشت، بتوانیم ببینیم و بشنویم. باید نگران زمان مصرف داروها در پنج نوبت روزانه می‌بودیم. هر وقت پسرم برای چند ثانیه به نقطه‌ای دور خیره می‌شد، ما باید این سؤال را از خودمان می‌پرسیدیم که : آیا این، یک تشنج ابسانس بوده است یا یک رویاپردازی سادۀ کودکانه؟

دوستم، که او هم پسرش صرع دارد، یک روز به من گفت:” هیچ کس به اندازۀ ما والدین کودکان مبتلا به صرع، خرافه‌پرست نیست.” او راست می‌گوید. پستی و بلندی‌های زندگی با صرع مثل جزر و مد اقیانوس است. در یک لحظه غرق شده‌ای؛ لحظۀ بعد خشک هستی.

با این همه و در بین این آشوب و بی‌ثباتی و شب‌های بی‌خوابی در بیمارستان، یک نقطۀ ثابت در زندگی ما باقی مانده است و آن امیدواری است. ما همیشه امید را انتخاب می کنیم. با این که زندگی مانند یک دوی سرعت، در برابر تندبادهای بی‌وقفه است؛ ولی بی‌تردید به گونه‌ای ادامه می‌دهیم که گویی هیچ خط پایانی در افق نیست.

نکتۀ دیگری هم در مورد والدین کودکان مبتلا به صرع صادق است. ما منبع تمام نشدنی امید هستیم. چون انتخاب دیگری نداریم. هر ویزیت پزشک، هر تجویز جدید، با نگاهی از امیدواری برای ما، حاکی از این است که اوضاع بهتر می‌شود.
شاید این یکی، همان باشد.

حقیقت این است که به ندرت ” آن یکی” پیدا می‌شود. به لحاظ آماری، اگر در کنترل تشنج‌های فرد مبتلا به صرع، دو داروی اول با شکست مواجه شود، شانس داروی سوم یا چهارم، به حدود پنج درصد می‌رسد. اما امیدواری به علم آمار ربطی ندارد. ما داروهای ضدصرع زیادی را امتحان کرده‌ایم چون :

🔸 شاید داروی بعدی مؤثر باشد.
🔸 شاید این پزشک جواب را بداند.
🔸 شاید این نوار مغز، سالم شده باشد.
🔸 شاید این درمان کمک کند.

شاید! اینها همه امیدواری است. صدایی کوچک در پس سر من که مرتب به من می‌گوید : شاید!

چون در تاریکترین لحظه‌های زندگی و پایین‌ترین نقطه‌ها، تنها چیزی که نیاز دارید یک ” شاید” است. اگرچه کوچک است؛ ولی قدرت دارد. “شاید” می‌تواند یک تنفس از هوای تازه به ریه‌های شما بدمد. “شاید” دستی است که انگشت‌های گره‌کرده‌تان را می‌فشارد. “شاید” یک یادآوری برای ناامید نشدن است. اینکه چیزها در زندگی، می‌توانند بهتر شوند.

چرا که نه؟ شاید، ممکن است.

نویسنده : رایان دور ( Ryan Durr)
ترجمه : فاطمه عباسی سیر
ویرایش : ویدا ساعی

صرع و تشنج می تواند شما یا هر فردی که ممکن است دوستش داشته باشید را درگیر کند. صرع می تواند زنان و مردان را در هر سنی و از هر نژاد و قشری تحت تأثیر خود قرار دهد. صرع شایعتر از چیزی است که فکر می کنید.

صرع، تمام خانواده را درگیر  می سازد و می تواند زندگی ها را تغییر دهد. می تواند در یادگیری فرد تأثیر گذاشته، موجب حوادث و جراحت هایی در فرد شود و حتی ممکن است منجر به مرگ زودرس شود.

رسالت انجمن صرع ایران، کمک به ارتقاء سطح کیفیت زندگی مبتلایان به صرع در سراسر ایران و رسیدن به نقطۀ “کنترل تشنج“ برای هر فرد مبتلا به صرع است.

هدایای شما، ما را در این مسیر حمایت کرده و امیدوارمان می سازد تا بتوانیم گام هایی برای بیش از یک میلیون نفر مبتلا به صرع در ایران و خانواده های آنها برداریم.

هدیه های شما می تواند انجمن صرع ایران را در زمینه های زیر حمایت کند :

·        کمک به تشخیص، درمان و ارتقاء کیفیت زندگی اعضای انجمن صرع ایران

·        برنامه هایی  برای افزایش آگاهی در درمان صرع

·        برنامه هایی برای تغییر نگرش عمومی نسبت به صرع

·        برنامه هایی برای پیشگیری از صرع

·        آموزش عمومی در مورد کمک های اولیه در زمان تشنج

·        برنامه های پژوهشی برای تحقیق در زمینه صرع

روش های زیادی برای حمایت از افراد مبتلا به صرع وجود دارد:

1.     درگاه پرداخت بانک

·        شماره کارت بانک ملی ( شهرداری) : 4675 – 9950 – 9911 –  6037

·        شماره کارت بانک ملی ( مخابرات) : 4857 – 9953 – 9918 –  6037

·        شماره کارت بانک ملت : 7894 – 9614 – 3371 – 6104

2.     پرداخت به حساب بانکی انجمن صرع ایران :

·        بانک ملی شعبه شهرداری : 0105583255008

·        بانک ملی شعبه مخابرات : 0108571668005

·        بانک ملت : 73/ 19422444    کد4/6359

·        بانک صادرات:    0102921639000 

·        بانک شهر:  7002370826

3.     دستگاه های خودپرداز بانک ملی و بانک ملت ( پرداخت خیریه )

4.     سامانه بام ( منوی نیکوکاری )

5.     تلفن همراه و تماس با کد دستوری # 8998*724*

6.     اهداء داروهای ضد صرع

7.     اهدای ارزاق

8.     اهدای اجناس

9.     پشتیبانی برنامه های مختلف مانند اردوهای انجمن، پروژه های ورزشی، کلاس های آموزشی و پروژه های بین المللی

10.   گرفتن قلک های خانگی، صندوق های جذب کمک ها برای فروشگاه ها یا سازمان ها

11.   خرید کتاب یا اشتراک فصلنامه

برای هرگونه حمایت، مشارکت و پیشنهادهای تازۀ شما، آماده ایم.

لطفاٌ با واحد جذب مشارکت های مردمی انجمن صرع ایران تماس بگیرید :  02188463355