نام تجاری:

• لومینال

داروی فنوباربیتال می تواند بعضی از انواع تشنج را کنترل کند. تأثیر فنوباربیتال بر درمان مشکلات خواب نیز قابل توجه است. هرگز نباید مصرف فنوباربیتال را بدون مشورت با پزشک قطع کرد.

اشکال دارویی:

• قرص 15، 60 و 100 میلی گرم
• تزریقی: 100 و 200 میلی گرم بر میلی لیتر

مکانیسم اثر:

• فنوباربیتال با تداخل در تأثیر گابا، باعث تضعیف انتقال امواج ناشی از کانون صرع واقع در کورتکس، تالاموس و سیستم لیمبیک می شود و آستانۀ تشنج را بالا می برد. فنوباربیتال همچنین اثر تحریکی اسید گلوتامیک را کاهش می دهد.

نکته :

مصرف فنوباربیتال در طولانی مدت می تواند وابستگی ایجاد کند.

• موارد منع مصرف:

• حساسیت شدید
• اختلال  تنفسی
• مشکلات کلیه
• افسردگی با سابقۀ تمایل به خودکشی
• سابقۀ سوء مصرف مواد

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی فنوباربیتال عبارت است از:

• سیستم عصبی مرکزی : تضعیف سیستم عصبی مرکزی، سردرد، گیجی، خواب آلودگی، بی خوابی، کابوس، تحریک پذیری
• سیستم گوارش:  تهوع، استفراغ، اسهال، یبوست، درد معده
• سیستم قلب و عروق:  کاهش ضربان قلب، افت فشار خون، کولاپس عروقی
• عوارض پوستی:  درماتیت، راش جلدی، خارش
• سایر:  تضعیف تنفس، اسپاسم برونش، اسپاسم حنجره

مصرف در بارداری و شیردهی:

• بارداری:  مصرف فنوباربیتال در بارداری تنها باید در صورتی انجام شود که مزایای آن بر خطرهای احتمالی غالب باشد.  تأثیر فنوباربیتال در بارداری قابل توجه است. اگر در طول بارداری از فنوباربیتال استفاده شود، نوزاد باید تا 14 روز بعد از تولد به لحاظ علائم قطع فنوباربیتال بررسی شود. استفاده از ویتامین K و مکمل اسید فولیک ضروری است. اثر فنوباربیتال بر جنین، زیاد است؛ چون فنوباربیتال از جفت عبور کرده و در بافت های جنین از جمله کبد و مغز توزیع می شود. مصرف فنوباربیتال در سه ماهۀ اول و سوم بارداری با تأثیر تراتوژنیک همراه است.  
• شیردهی:  شیردهی در دوران درمان با فنوباربیتال توصیه نمی شود. ترشح فنوباربیتال در شیر مادر مشهود است و نوزادانی که به دلیل مصرف شیر مادر، در معرض فنوباربیتال قرار می گیرند؛ با افزایش خواب آلودگی رو به رو هستند.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

• قبل و بعد از درمان با فنوباربیتال، وضعیت ذهنی بیمار را مورد بررسی قرار دهید.
• قبل و بعد از درمان با فنوباربیتال، وضعیت تنفسی بیمار را از نظر تعداد، عمق، ریتم و الگوی تنفسی بررسی کنید.
• تشنج را از نظر نوع، شدت، مدت، الگوی تشنج و اورای قبل از حمله مورد توجه قرار دهید.
• در هنگام درمان با فنوباربیتال آزمایش های شمارش سلول های خونی، عملکرد کبدی و عملکرد کلیه را بررسی کنید.
• در زمان درمان با فنوباربیتال به نشانه های آلرژی، آنافیلاکسی و دیسکرازی خونی توجه کنید.
• سطح سرمی فنوباربیتال را در حد 15 تا 40 میکروگرم بر میلی لیتر نگاه دارید.
• تزریق عضلانی فنوباربیتال باید در عضلات بزرگ و عمیق انجام شود.
• نحوۀ تزریق فنوباربیتال در حالت وریدی باید آهسته و با سرعت حداکثر 50 میلی گرم بر دقیقه باشد.
• با توجه به احتمال گیجی و خواب آلودگی ناشی از تأثیر فنوباربیتال، ممکن است کمک کردن به بیمار در زمان حرکت لازم باشد.

مراقبت های بیمار و خانواده:

• فنوباربیتال باید بر اساس دستور پزشک مصرف شود. میزان مصرف فنوباربیتال را افزایش ندهید. از قطع ناگهانی فنوباربیتال پرهیز کنید. قطع مصرف، باید تدریجی و بر اساس دستور پزشک انجام شود.
• از مصرف الکل، داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی و هر گونه داروی بدون نسخه، بدون مشورت با پزشک خودداری کنید.
• در هنگام درمان با فنوباربیتال از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری کامل نیاز دارند، اجتناب کنید.
• در طول درمان با فنوباربیتال، از بارداری جلوگیری کرده و چنانچه قصد بارداری دارید با پزشک مشورت کنید. فنوباربیتال می تواند تأثیر قرص های ضد بارداری هورمونی را کاهش دهد. بنابراین باید علاوه بر مصرف قرص های ضدبارداری خوراکی، از روش های دیگری نیز استفاده کنید.
• شروع اثر فنوباربیتال ممکن است دو تا سه هفته طول بکشد.
• مصرف مایعات را در زمان درمان با فنوباربیتال بیشتر کنید. در صورت بروز یبوست، از رژیم غذایی پرفیبر استفاده کنید.

کلونازپام دارویی است که روی سلول های عصبی عمل می کند تا فعالیت الکتریکی غیر طبیعی مغز را آرام کند. بنابراین کلونازپام برای درمان تشنج استفاده می شود. مصرف کلونازپام در بارداری و شیردهی خطرناک است. بنابراین اگر قصد بارداری دارید با پزشک مشورت کنید.

اشکال دارویی:

قرص آهسته رهش:   1 و 2 میلی گرم

موارد مصرف:

• صرع ابسانس و آتپیک، صرع میوکلونیک

مکانیسم اثر:

• تأثیر کلونازپام با اثر بر واسطه های مهاری گابا مشخص می شود و در نتیجه تشنج های تونیک- کلونیک مهار می شود.

مهم:

• کلونازپام تنها باید در کوتاه مدت مورد توجه قرار گیرد. مصرف بیش از 9 ماه بدون مشورت پزشک توصیه نمی شود.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی کلونازپام عبارت است از:

• سیستم عصبی مرکزی:  سردرد، گیجی، لرزش، عدم تعادل، خواب آلودگی و ضعف
• سیستم گوارشی:  تهوع و استفراغ، عطش شدید، یبوست، شکم درد
• سایر عوارض:  دو بینی، نیستاگموس، بثورات جلدی، سوزش ادرار، احتباس ادرار، هایپرکلسمی، تضعیف تنفس

مصرف در بارداری و شیردهی:

•  مصرف کلونازپام در دوران بارداری تنها در صورتی در نظر گرفته می شود که مزایای درمان برای مادر ارجح بر خطرهایی باشد که جنین را تهدید می کند. اثر کلونازپام روی جنین  خطرناک است و خطر وابستگی وجود دارد.
• شیردهی:  مصرف کلونازپام در دوران شیردهی باید قطع شود. کلونازپام وارد شیر انسان می شود.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

• قبل و در طول درمان با کلونازپام عملکرد کلیه ها، آزمایش های خونی، آزمایش های کبدی و سطح پلاسمایی کلونازپام را بررسی کنید.
• وضعیت ذهنی بیمار را در نظر بگیرید.
• در طول درمان با کلونازپام، واکنش های آلرژیک را در نظر داشته باشید.
• به علائم مسمومیت ناشی از کلونازپام توجه داشته باشید: تهوع، استفراغ، عدم تعادل، تضعیف مغز استخوان، دو بینی، تب
• برای کاهش نشانه های گوارشی مصرف کلونازپام را با غذا توصیه کنید.
• در شروع درمان با کلونازپام برای سالمندان، آنها را در حرکت کردن یاری کنید.

مراقبت های بیمار و خانواده:

• کلونازپام خواب آور است؛ بنابراین در طول درمان با آن، از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری نیاز دارند بپرهیزید.
• مصرف کلونازپام با الکل و سایر  داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی، ممنوع است.
• عوارض قطع ناگهانی قرص کلونازپام بسیار جدی است. بنابراین باید به صورت تدریجی قطع شود.
• در هنگام درمان با کلونازپام، از مایعات کافی و غذای پر فیبر استفاده کنید.

نام تجاری : مایزولین

این دارو به تنهایی یا به همراه داروهای دیگر در کنترل تشنج در بیماران مبتلا به صرع به کار می رود.

اشکال دارویی :

• قرص پریمیدون 250 میلی گرم
• قرص لیسکانتین 250 میلی گرم
• سوسپانسیون لیسکانتین 125 و 250 میلی گرم

پریمیدون یک باربیتورات با اثر ضد تشنجی است، که به تنهایی یا همراه با سایر داروهای  ضد تشنج در کنترل صرع تونیک- کلونیک، سایکوموتور و تشنج های فوکال به کار می رود.

مکانیسم اثر پریمیدون

• کاهش قابلیت تحریک نورونی و افزایش آستانۀ تشنج
• پریمیدون به دو ترکیب فعال متابولیزه می شود؛ فنیل اتیل مالونامید (فعالیت فنوباربیتال را افزایش می دهد) و فنوباربیتال

عوارض جانبی پریمیدون

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی پریمیدون عبارت است از:

• سیستم عصبی مرکزی:  خستگی مفرط، سرگیجه، تحریک پذیری، خواب آلودگی، تغییر در خلق وخو، آتاکسی، بی ثباتی، لرزش، راه رفتن ناپایدار، احساس سبکی در سر
• سیستم گوارشی:  تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، خشکی دهان
• سایر عوارض:  دو بینی، نیستاگموس، پر ادراری، لنفادنوپاتی، ورم، لکوپنی، استئومالاسی، مشکلاتی در هماهنگی و کنترل ماهیچه ها

مصرف در بارداری و شیردهی:

• بارداری:  خونریزی در نوزادانی که مادران آنها از پریمیدون یا سایر داروهای ضد تشنج استفاده می کردند گزارش شده است. بنابراین مصرف پیشگیرانۀ ویتامین K،  قبل و در طول زایمان برای خانم های بارداری که تحت درمان با داروهای ضد تشنج قرار دارند، توصیه می شود.
• شیردهی:  پریمیدون در شیر مادر به شکل قابل توجهی ترشح می شود. وجود خواب آلودگی در نوزادان شیرخواری که مادران آنها از پریمیدون استفاده می کنند، نشان می دهد مصرف پریمیدون در مادر باید قطع شود.

مراقبت های پزشکی و پرستاری:

• تشنج بیمار را در طول درمان با پریمیدون مورد توجه قرار دهید.
• وضعیت ذهنی بیمار را در طول درمان با پریمیدون بررسی کنید.
• بیمار را از نظر وضعیت تنفسی مورد توجه قرار دهید.
• درمان با پریمیدون ممکن است منجر به کم خونی، کاهش تعداد سلول های سفید و تعداد پلاکت ها شود.
• برای تأثیر کامل پریمیدون، چند هفته زمان لازم است.
• برای کاهش نشانه های گوارشی می توان پریمیدون را با غذا مصرف کرد.
• قبل از مصرف سوسپانسیون، آن را به خوبی تکان دهید.

مراقبت های بیمار و خانواده:

• مقدار مصرف پریمیدون باید توسط  پزشک تعیین شود.
• از قطع ناگهانی پریمیدون اجتناب کنید.
• به دلیل گیجی و خواب آلودگی در طول درمان با پریمیدون از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری کامل نیاز دارد، اجتناب کنید.
• نشانه های دیسکرازی خونی (تب، گلودرد، زردی، بثورات جلدی) و واکنش های آلرژیک را گزارش کنید.
• از مصرف همزمان سایر داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی، الکل و هر گونه داروی غیر نسخه ای همزمان با پریمیدون اجتناب کنید.
• در طول درمان با پریمیدون از تغییر وضعیت ناگهانی خودداری کنید.
• عدم تأثیرگذاری پریمیدون در درمان تشنج را به پزشک گزارش دهید.
• قرص های هورمونی در کنترل بارداری ممکن است همزمان با مصرف پریمیدون به درستی عمل نکند. بنابراین بهتر است از کاندوم نیز برای پیشگیری از بارداری استفاده کنید.

• در صورت فراموش كردن يك نوبت مصرف دارو، به محض به ياد آوردن، آن نوبت بايد مصرف شود. مگر اينكه تا زمان مصرف نوبت بعدي كمتر از يك ساعت باقي مانده باشد. از دو برابر كردن مقدار مصرف بعدي خودداري کنید.

نام تجاری:

• دیاموکس

اشکال دارویی:

• قرص:250 میلی گرم
• تزریقی:500 میلی گرم

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه تمام این عوارض، در یک فرد مشاهده نمی شود؛ ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید:

• خواب آلودگی، بی حسی و گیجی
• بثورات جلدی
• اسهال، استفراغ، بی اشتهایی، تهوع
• اختلال شنوایی، وزوز گوش
• سنگ کلیه، ادرار همراه با خون و دفع کریستال های ادراری
• آنمیهمولیتیک و آپلاستیک، لکوپنی
• نزدیک بینی موقت

مصرف در بارداری و شیردهی:

• مصرف استازولامید در بارداری زمانی مجاز خواهد بود که منافع آن بر خطرهای احتمالی اش غالب باشد. به دلیل این که استازولامید در شیر انسان ترشح می شود، مصرف آن در شیردهی باید با احتیاط انجام گیرد.

مراقبت های پزشکی – پرستاری:

• در صورت مصرف همزمان استازولامید با سولفونامیدها مراقب واکنش های متقابل باشید.
• روزانه وزن بیمار و میزان مصرف و دفع مایعات او را کنترل کنید.
• الکترولیت های سدیم و پتاسیم و کلر و عملکرد کلیه ها، قند خون و آزمایش های کبدی را کنترل کنید. در صورت نیاز، رژیم غذایی بیمار در راستای برطرف کردن کمبودهای موجود، اصلاح شود.
• فشار خون را در وضعیت های مختلف بررسی کنید و احتمال کاهش فشار خون وضعیتی را درنظر داشته باشید.
• استازولامید به دلیل تأثیر دیورتیک، باید صبح مصرف شود.
• در طول درمان با استازولامید مردمک چشم ها را از نظر اتساع و واکنش به نور بررسی کنید.
• در صورت تهوع، استازولامید را با غذا مصرف کنید، تا جذب آن کاهش یابد.

مراقبت های بیمار و خانواده:

• مقدار مصرف استازولامید، به وسیلۀ پزشک تعیین می شود.
• در صورت بروز عوارض جانبی به پزشک اطلاع دهید.
• مصرف استازولامید شما را مستعد آفتاب سوختگی می کند؛ بنابراین در طول درمان با استازولامید از ضد آفتاب مناسب استفاده کنید.
• در صورت نداشتن ورم، روزانه دو تا سه لیتر مایعات استفاده کنید.
• در طول درمان به دلیل بروز خواب آلودگی از انجام کارهایی که به هوشیاری بالا نیاز دارد اجتناب کنید.
• در طول مصرف دارو، اگر باردار هستید و یا قصد باردار شدن دارید؛ پزشک خود را در جریان قرار دهید.
• مصرف استازولامید در افراد بالای 65 سال باید با احتیاط باشد.
• در صورت ابتلا به دیابت، قند خون خود را مرتب بررسی کنید.

اگرچه مثل یک دوی سرعت می‌ماند؛ اما خط پایانی در افق دیده نمی‌شود.

اولین تشنج گراندمال پسرم، یک هفته بعد از سومین سالگرد تولدش اتفاق افتاد. آن شب برایم مثل یک کابوس بود. وحشت کرده بودم. البته فقط همان یک بار بود. دیگر برایم تکان‌دهنده نیست.

به خاطر می‌آورم آمبولانسی که پسرم را با سرعت به بیمارستان می‌برد. من با ماشینم پشت او می‌رفتم و داد می‌زدم: ” تندتر برو لعنتی، تندتر!”

در اتاق اورژانس بالای سر پسرم ایستاده بودم، در حالی که او در محاصرۀ سیم‌ها و سرم‌ها بود و دستگاه نوار مغز به سرش وصل کرده بودند. با خودم فکر می‌کردم:” دوباره هرگز این اتفاق نخواهد افتاد.”

چهار ماه بعد، تشنج بعدی پیش آمد. همان زمان تشخیص صرع دادند. صرع “مقاوم به درمان” عبارتی بود که متخصص مغز و اعصاب برای ما تکرار می‌کرد. همانطور که دکتر، نوع صرع را توضیح می داد که به طور معمول بهتر نمی‌شود؛ سر من سوت می‌کشید. ما باید خودمان را آماده می‌کردیم.

و این کار را کردیم.

صرع، همه کارۀ زندگی ما شد و ما را بلعید. روزهایمان با مبارزه با تشنج، هماهنگی برنامه‌ها و از دست رفتن شناخت فرزندم می‌گذشت. شب‌ها به جست‌وجوی درمان‌های جایگزین و عوارض دارویی سپری می‌شد. همسرم جوک ساخته بود که باید به او دیپلم افتخاری تخصص مغز و اعصاب را بدهند.

در حالیکه بیشتر والدین، نگران این موضوع هستند که بچه‌هایشان، سر وقت به مدرسه بروند؛ ما نگران ویزیت‌های سر وقت پسرم بودیم. اقدام‌های درمانی بیشمار، آزمایش‌های خون و مراقبت‌ها؛ درمان‌های پشت هم؛ فیزیوتراپی، کاردرمانی، موسیقی درمانی، بازی درمانی، گفتاردرمانی، هر درمانی را بگویید، رفتیم.

 باید نگران دوربینی می‌بودیم که در اتاقش کار گذاشته بودیم. اینکه به اندازۀ کافی نزدیک باشد تا اگر در خواب تشنج داشت، بتوانیم ببینیم و بشنویم. باید نگران زمان مصرف داروها در پنج نوبت روزانه می‌بودیم. هر وقت پسرم برای چند ثانیه به نقطه‌ای دور خیره می‌شد، ما باید این سؤال را از خودمان می‌پرسیدیم که : آیا این، یک تشنج ابسانس بوده است یا یک رویاپردازی سادۀ کودکانه؟

دوستم، که او هم پسرش صرع دارد، یک روز به من گفت:” هیچ کس به اندازۀ ما والدین کودکان مبتلا به صرع، خرافه‌پرست نیست.” او راست می‌گوید. پستی و بلندی‌های زندگی با صرع مثل جزر و مد اقیانوس است. در یک لحظه غرق شده‌ای؛ لحظۀ بعد خشک هستی.

با این همه و در بین این آشوب و بی‌ثباتی و شب‌های بی‌خوابی در بیمارستان، یک نقطۀ ثابت در زندگی ما باقی مانده است و آن امیدواری است. ما همیشه امید را انتخاب می کنیم. با این که زندگی مانند یک دوی سرعت، در برابر تندبادهای بی‌وقفه است؛ ولی بی‌تردید به گونه‌ای ادامه می‌دهیم که گویی هیچ خط پایانی در افق نیست.

نکتۀ دیگری هم در مورد والدین کودکان مبتلا به صرع صادق است. ما منبع تمام نشدنی امید هستیم. چون انتخاب دیگری نداریم. هر ویزیت پزشک، هر تجویز جدید، با نگاهی از امیدواری برای ما، حاکی از این است که اوضاع بهتر می‌شود.
شاید این یکی، همان باشد.

حقیقت این است که به ندرت ” آن یکی” پیدا می‌شود. به لحاظ آماری، اگر در کنترل تشنج‌های فرد مبتلا به صرع، دو داروی اول با شکست مواجه شود، شانس داروی سوم یا چهارم، به حدود پنج درصد می‌رسد. اما امیدواری به علم آمار ربطی ندارد. ما داروهای ضدصرع زیادی را امتحان کرده‌ایم چون :

🔸 شاید داروی بعدی مؤثر باشد.
🔸 شاید این پزشک جواب را بداند.
🔸 شاید این نوار مغز، سالم شده باشد.
🔸 شاید این درمان کمک کند.

شاید! اینها همه امیدواری است. صدایی کوچک در پس سر من که مرتب به من می‌گوید : شاید!

چون در تاریکترین لحظه‌های زندگی و پایین‌ترین نقطه‌ها، تنها چیزی که نیاز دارید یک ” شاید” است. اگرچه کوچک است؛ ولی قدرت دارد. “شاید” می‌تواند یک تنفس از هوای تازه به ریه‌های شما بدمد. “شاید” دستی است که انگشت‌های گره‌کرده‌تان را می‌فشارد. “شاید” یک یادآوری برای ناامید نشدن است. اینکه چیزها در زندگی، می‌توانند بهتر شوند.

چرا که نه؟ شاید، ممکن است.

نویسنده : رایان دور ( Ryan Durr)
ترجمه : فاطمه عباسی سیر
ویرایش : ویدا ساعی

صرع و تشنج می تواند شما یا هر فردی که ممکن است دوستش داشته باشید را درگیر کند. صرع می تواند زنان و مردان را در هر سنی و از هر نژاد و قشری تحت تأثیر خود قرار دهد. صرع شایعتر از چیزی است که فکر می کنید.

صرع، تمام خانواده را درگیر  می سازد و می تواند زندگی ها را تغییر دهد. می تواند در یادگیری فرد تأثیر گذاشته، موجب حوادث و جراحت هایی در فرد شود و حتی ممکن است منجر به مرگ زودرس شود.

رسالت انجمن صرع ایران، کمک به ارتقاء سطح کیفیت زندگی مبتلایان به صرع در سراسر ایران و رسیدن به نقطۀ “کنترل تشنج“ برای هر فرد مبتلا به صرع است.

هدایای شما، ما را در این مسیر حمایت کرده و امیدوارمان می سازد تا بتوانیم گام هایی برای بیش از یک میلیون نفر مبتلا به صرع در ایران و خانواده های آنها برداریم.

هدیه های شما می تواند انجمن صرع ایران را در زمینه های زیر حمایت کند :

·        کمک به تشخیص، درمان و ارتقاء کیفیت زندگی اعضای انجمن صرع ایران

·        برنامه هایی  برای افزایش آگاهی در درمان صرع

·        برنامه هایی برای تغییر نگرش عمومی نسبت به صرع

·        برنامه هایی برای پیشگیری از صرع

·        آموزش عمومی در مورد کمک های اولیه در زمان تشنج

·        برنامه های پژوهشی برای تحقیق در زمینه صرع

روش های زیادی برای حمایت از افراد مبتلا به صرع وجود دارد:

1.     درگاه پرداخت بانک

·        شماره کارت بانک ملی ( شهرداری) : 4675 – 9950 – 9911 –  6037

·        شماره کارت بانک ملی ( مخابرات) : 4857 – 9953 – 9918 –  6037

·        شماره کارت بانک ملت : 7894 – 9614 – 3371 – 6104

2.     پرداخت به حساب بانکی انجمن صرع ایران :

·        بانک ملی شعبه شهرداری : 0105583255008

·        بانک ملی شعبه مخابرات : 0108571668005

·        بانک ملت : 73/ 19422444    کد4/6359

·        بانک صادرات:    0102921639000 

·        بانک شهر:  7002370826

3.     دستگاه های خودپرداز بانک ملی و بانک ملت ( پرداخت خیریه )

4.     سامانه بام ( منوی نیکوکاری )

5.     تلفن همراه و تماس با کد دستوری # 8998*724*

6.     اهداء داروهای ضد صرع

7.     اهدای ارزاق

8.     اهدای اجناس

9.     پشتیبانی برنامه های مختلف مانند اردوهای انجمن، پروژه های ورزشی، کلاس های آموزشی و پروژه های بین المللی

10.   گرفتن قلک های خانگی، صندوق های جذب کمک ها برای فروشگاه ها یا سازمان ها

11.   خرید کتاب یا اشتراک فصلنامه

برای هرگونه حمایت، مشارکت و پیشنهادهای تازۀ شما، آماده ایم.

لطفاٌ با واحد جذب مشارکت های مردمی انجمن صرع ایران تماس بگیرید :  02188463355  

در جامعۀ ما رسم بدی عادت شده است و آن هم توجه و تماشای آسيب های آدم ها و همنوعان است!

 نمی دانم چرا ديدن رنج، سختی، مشكلات و كاستی ها برای ما جذابتر است تا تماشای پيشرفت و موفقيت يكديگر!

همانطور كه تا روزنامه می خريم، يكراست می رويم سراغ صفحۀ حوادث!

خبرنگاران و گزارشگران ما هم بيشتر از آنكه تمايل به درج كارهای نيک داشته باشند، مايلند بدبختی و خيانت و ظلم ها را درج كنند، غافل از اينكه اين روش باعث می شود كم كم فرهنگ بدبينی و عدم تحمل موفقيت و پيشرفت همنوعان در جامعه شكل بگيرد؛ كما اينكه اين اتفاق ديريست رخ داده است و جامعۀ ما ناخودآگاه يا خودآگاه هر روز به دنبال شكست و آسيب همشهری های خود است تا جائی كه حتی از موفقيت و پيشرفت همنوع خود، در درون عصبانی شده و رنج می برد.

با اين مقدمه در مقام قدرشناسی و سپاس و نیز زدودن بی انصافی، از چند دهه تلاش جناب دكتر اطهری برای كمک به تشخيص و گشودن راه درمان بيماران مغز و اعصاب كشور يادی می كنم و تشكر.

 ايشان با راه اندازی مركز ام آر آی اطهری در واقع از اولين مراكز ام آر آی خصوصی كشور بودند كه توانستند با دقت عمل و حفظ صيانت پزشكی و ارتباط منظم و اصولی با گروه نورولوژيست ها و جراحان اعصاب، كمك شايانی به تشخيص بيماری های سخت و پيچيده در حوزۀ مغز و اعصاب بنمايند، تا جايی كه يادم هست در آن اوايل كار، يعنی سال ها قبل كه  كسی چندان آشنايی با ام آر آی نداشت، متخصصان در موارد سخت تشخيصی با ارجاع بيمار به مركز ام آر آی اطهری، اميد گشوده شدن راه تشخيص داشتند.

ايشان با سرمايۀ شخصی، مركزی را بنياد نهادند كه سود معنوی آن كمک به درمان بيماران بوده است و بخش مهمی از سود مادی آن هم صرف گسترش خدمات و تجهيز و به روز رسانی دستگاه های پاراكلينيک نورولوژی شد.

آيا چنین خدمت خطیری، جای قدردانی و تشكر ندارد!

مطلع هستم مركز ايشان ارتباط خوبی هم با نهادهای مردمی و انجمن های خيريه دارند و بيمارانی كه از طرف اين نهادها معرفی می شوند، به صورت رايگان يا با تخفيف سرويس می گيرند.

برای ايشان آرزوی سلامتی و موفقيت دارم و اميدوارم در مسير بهداشت و درمان كشور عزيزمان ايران، همواره با موفقیت به پيش بروند!

دکتر داریوش نسبی طهرانی

افزایش مهارت های ارتباطی و ارتباطات موثر و حضور در جمع :

1. برگزاری اردوهای تفریحی
2. برگزاری دوره های آموزش مهارت های ارتباطی
3. طراحی و برگزاری جشن ها و مناسبت ها

افزایش آگاهی و ایجاد نگرش مناسب در افراد جامعه نسبت به بیماران و صرع :

1. نشر ایده های مناسب برای تولید انیمیشن و فیلم های داستانی مؤثر بر نگرش جامعه نسبت به صرع
2. همکاری در برنامه های علمی ـ آموزشی رسانه ای
3. نشر پیام های آموزشی مرتبط به شکل های مختلف در مراکز عمومی (وسایل حمل ونقل عمومی مانند اتوبوس و مترو، پلاکارد و بیلبورد در سطح شهر و … )
4. طراحی و برگزاری جشن ها و مناسبت ها
5. برگزاری مسابقات آموزشی در ارتباط با صرع

 افزایش مهارت های حرفه ای – هنری :

1. برگزاری کلاس های آموزشی با هدف ایجاد مهارت برای بیماران (کامپیوتر – گلسازی – عروسک سازی – قصه نویسی – نقاشی – خوشنویسی )

بهبود شرایط رفاهی مبتلایان: 

1. پرداخت وام به بیماران
2. پرداخت کمک هزینه دارویی به بیماران
3. تسهیلات بیمه
4. ایجاد امکان استفاده از تسهیلات سازمان ها و ادارات مختلف ( کسب مهارت، اشتغال زایی، معافیت از سربازی، …. )
5. اهدای دارو، بن خرید کالا، پوشاک، ارزاق، ….
6. تلاش جهت تصویب یا اصلاح قوانین موجود در راستای رفاه مبتلایان
7. اهدای کمک های مالی به بیماران
8. صدور معرفی نامه های مختلف به اعضاء شامل معرفی به:
   1. متخصصین و مراکز تشخیصی و درمانی که با انجمن همکاری می کنند
   2. مرکز مشاوره و کلینیک دندانپزشکی  انجمن جهت برخورداری از تخفیف مددکاری
   3. مراکز دیگر مانند دانشگاه ها(تخفیف شهریه، انتقالی و..)، نظام وظیفه، شهرداری و… 
9. معرفی برای تحویل آرم طرح ترافیک 

افزایش آگاهی بیماران به فرآیندهای تشخیص و درمان:

1. برگزاری دوره های آموزشی یک روزه برای عموم مردم
2. برگزاری جلسه های آموزشی برای اعضاء، خانواده ها و سازمان های مختلف
3. چاپ و نشر بروشور، پوستر، کتاب های آموزشی و پیام های آموزشی عمومی و تخصصی
4. تهیه و نشر فیلم های آموزشی
5. پاسخگویی به سوال های پزشکی اعضا
6. نشر مقاله های آموزشی در شبکه های مجازی انجمن 

آموزش همگانی شناسایی عوامل خطر و پیشگیری از برخورد با این عوامل در سطح خانواده ، محیط های کاری و اجتماع

1. انتشار مقاله های آموزشی در مورد صرع در نشریات آموزشی و علمی
2.  ارائه پیام های آموزشی در فضاهای مجازی
3. نشر ایده های مناسب جهت تهیه انیمیشن و یا فیلم های داستانی