دستورات دارویی

• مطمئن باشید که داروهایتان را به صورت منظم و با همان فاصلۀ زمانی معمول مصرف می‌کنید. قبل از مسافرت اختلاف ساعت مقصدتان را بررسی کنید و زمان مصرف داروهایتان را با آنجا مطابقت دهید. اگر مطمئن نیستید، قبل از سفر با پزشکتان در این مورد صحبت کنید. 
• نسخۀ دارویی و گواهی پزشکتان را دربارۀ جزئیات صرع خود، در ساک دستی همراه خود داشته باشید. تمام داروهایتان را در بسته بندی اصلی داروها همراه ببرید. قبل از سفر هرگونه محدودیت را برای مقدار دارویی که می‌توانید با خود ببرید، بررسی کنید.
• نسخۀ پزشک حتماً همراهتان باشد تا در هنگام سفر بتوانید داروهایتان را تجدید کنید. در بعضی کشورها، ممکن است نیاز به نسخۀ پزشک همان کشور را داشته باشید؛ پس نام ژنریک داروهایتان را بدانید.
• اگر برای مقصد واکسیناسیون لازم است، از پزشکتان بپرسید که آیا این واکسن، داروها یا تشنج‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
• از کم‌خوابی یا مصرف الکل جداً بپرهیزید. 

توصیه‌های عمومی

نکته‌هایی برای سفر :

•  مقررات و محدودیت‌های امنیتی  فرودگاه یا اسکله‌ای را که از آنجا سفر می‌کنید بررسی کنید. این موارد می‌توانند مرتباً تغییر کنند.
• دارو به میزان کافی برای زمانی که عازم خارج یا داخل هستید؛ در ساک دستی همراه خود داشته باشید.
•  مطمئن باشید که الگوی خوابتان قبل یا در هنگام سفری طولانی مختل نمی‌شود.
• اگر نیاز به بعضی تسهیلات در هنگام سفر دارید ( مثل رژیم غذایی یا حمل و نقل ) مطمئن باشید که  با شرکت مسافربری یا فرودگاه در این موارد به شکل مطلوبی به توافق رسیده‌اید.

نوشیدن مایعات

•  همانطور که سعی می‌کنید از کم‌آبی در تعطیلات بپرهیزید، به ویژه اگر در منطقه‌ای گرم به سر می‌برید؛ به خاطر داشته باشید که مصرف مایعات زیاد نیز می‌تواند موجب تشنج شود.
• الکل با داروهای ضد صرع تداخل دارد. از نوشیدن زیاد آن جداً خودداری کنید و به خاطر داشته باشید که  گرما می‌تواند اثر الکل را تشدید کند.

تغذیه

سعی کنید مرتب غذا بخورید؛ چرا که قند خون پایین موجب تشنج می‌شود. اگر سفرتان در ساعاتی غیرمعمول است یا خیلی طولانی خواهد بود؛ همراه خود میان‌وعده داشته باشید.

خواب

سفر به خارج از کشور، اغلب الگوی طبیعی خواب شما را مختل می‌کند. سعی کنید میزان ساعت معمولی را که می‌خوابید، در سفر حفظ کنید.

گردش

همان مراقبت‌هایی را که در خانه داشتید در سفر نیز  اعمال کنید.

• دوچرخه سواری: حتماً از کلاه ایمنی استفاده کنید و از دوچرخه سواری در مسیرهای شلوغ بپرهیزید.
• پیاده‌روی: از پیاده‌روی در لبۀ  بیرونی  پیاده‌رو بپرهیزید و نزدیک آب احتیاط کنید. برای عبور  عرض جاده، از خط عابر پیاده استفاده کنید یا از پل عابر پیاده رد شوید.
• حمل و نقل عمومی:  از کنار سکوی ایستگاه‌ها  دوری کنید، از درها کاملاً دور بایستید و از مسافرت روی پلۀ اتوبوس‌ها بپرهیزید.

محل سکونت

پیش از بستن قرارداد بررسی کنید که وسایل امنیتی مورد لزوم  شما منظور شده باشد مانند : طبقۀ همکف یا در صورت نیاز به صندلی چرخدار؛ آسانسور برای طبقات، دوش در حمام.      

تفریح شبانه

استفاده از کلوب‌های شبانه و بعضی از بارها، در صورتی که صرع حساس به نور دارید، برای شما خطر دارد. در این صورت، بهتر  است از این مکان‌ها استفاده نکنید.

ورزش

•  ورزش هایی که به نوعی با آب مرتبط هستند مانند شنا یا ماهیگیری، در صورت بودن یک همراه ( دوست یا یکی از اقوام ) که بتواند در مواقع اورژانس کمک کند، می‌توانند به شرط امنیت لذت‌بخش باشند.
• در صورت دوچرخه‌سواری یا اسب‌سواری، از کلاه ایمنی استفاده کنید.
• قبل از هرگونه ورزش پرخطری مطمئن شوید که پوشش بیمه‌ای مناسب دارید.

سلامت

بیماری‌های جدی مثل عفونت‌ها و اسهال، درمان دارویی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در صورتی که به یکی از این دو حالت بیش از 24 ساعت مبتلا شدید، باید حتماً  ویزیت پزشکی شوید.

بیمه

در زمان سفر همۀ جزئیات بیمه‌ای خود را همراه داشته باشید. هرگونه هزینه‌های درمانی که در هنگام سفر برای شما پیش می‌آید را نگه دارید، چرا که ممکن است شرکت بیمه آن را از شما درخواست کند.

رانندگی

اگر قصد دارید در  جاده رانندگی کنید؛ مطمئن باشید که هرگونه محدودیتی را برای رانندگی با صرع بررسی کرده‌اید. شرکت‌های اجاره ماشین و سایت‌های مرتبط با آنان، اطلاعات اختصاصی دربارۀ کشوری که قصد دیدنش را دارید به شما می‌دهند. خوب است بیمۀ رانندگی خود را بررسی کنید که آیا جاده‌ها را نیز تحت پوشش قرار می‌دهد.

جمله‌های سودمند به زبان کشوری که قصد مسافرت به آنجا را دارید:

• نزدیک‌ترین داروخانه کجاست؟
• نزدیک‌ترین پزشک جراح کجاست؟
• نزدیک‌ترین بیمارستان کجاست؟
• لطفاً به دکتر/ اورژانس تلفن کنید.
• من صرع دارم.
• داروهایم را یک / دو / سه / چهار بار در روز مصرف می‌کنم.
• داروهای ضدصرع من : ………………………….
• من با این داروها کاملاً کنترل شده‌ام.
• معمولاً  2/4/6/8/12/2/40 تشنج در هفته / ماه / سال دارم.
• معمولاً هوشیاری‌ام را در تشنج از دست نمی‌دهم.
• معمولاً در تشنج بیهوش می‌شوم.
• تشنج‌هایم معمولاً چند دقیقه‌ای طول می‌کشد.
• بعد از تشنج، چند دقیقه / ساعت طول می‌کشد تا  کاملاً هوشیاری‌ام را به دست بیاورم.
• در تشنج به طور طبیعی به خودم آسیب نمی‌زنم.
• ممکنه مرا به هتل برسانید؟ / ممکنه برایم تاکسی خبر کنید؟ / ممکنه به دوستم زنگ بزنید؟
• به آمبولانس نیازی ندارم. در عرض چند دقیقه  حالم بهتر خواهد شد.

استرس به طور کلی پاسخی است که هر فرد  به تغییرهای زندگی‌اش می دهد؛ به ویژه اگر مرتبط با یک تهدید یا یک دستور باشد. استرس می‌تواند از محرک‌های محیطی، جسمی یا روانی منشأ بگیرد.

همۀ افراد، چه افراد مبتلا به صرع،چه خانواده‌های ایشان، دوستانشان و یا  سایرین می‌توانند در زمان‌های مختلف، استرس داشته باشند. استرس، بخشی از یک زندگی طبیعی است و اغلب با موارد زیر مرتبط است:

• یک برنامۀ شلوغ که زمان کمی برای استراحت یا تفریح  می‌ماند.
• انتظارهای غیرواقعی یا درخواست‌های خیلی زیاد
• احساس شتاب همیشگی و کار بیش از حد
• یک موقعیت سخت در زندگی مثل یک مسئلۀ جدی سلامتی یا چالشی در روابط
• تغییرهای بزرگ زندگی مثل تغییر شغل یا مهاجرت
• فقدان مهارت یا توانمندی پذیرش مسئولیت

استرس می‌تواند هم به ما کمک کند و هم صدمه زننده باشد.  

• استرس می‌تواند محرکی برای فرد باشد تا به مسئله‌های طبیعی زندگی‌اش به همان خوبی موقعیت‌های خطرناک یا چالش‌برانگیز پاسخ دهد. 
• اگر فرد استرس بیش از اندازه داشته باشد یا مهارت‌های لازم برای سازگاری با استرس نداشته باشد؛ خیلی راحت می‌تواند استرس شدید بگیرد.
• ابتلاء به یک مسئلۀ مهم در سلامت، مثل صرع و تشنج‌های تکرارشونده هم می‌تواند عامل به وجود آورندۀ استرس باشد.

دلیل اینکه چرا استرس ممکن است سبب تحریک تشنج شود، هنوز مشخص نیست. استرس افراد را به روش‌های مختلف تحت تأثیر قرار می‌دهد :
• استرس موجب آزاد شدن هورمون های مرتبط با سیستم عصبی می‌شود که مغز را درگیر می کند.
• قسمتی از مغز که درگیر تشنج می شود، اهمیت دارد. مثلاً تشنج‌های موضعی همان قسمت‌هایی از مغز هستند که در پاسخ به استرس درگیر می‌شوند.
• استرس ممکن است الگوی خواب را مختل کند که می‌تواند موجب تحریک تشنج شود.

مادری که صرع دارد، با دو چالش رو به رو است: یکی بیماری صرع و دیگری مسئولیت هایش به عنوان یک مادر!

او باید نیازهای فرزندش را به همان خوبی نیازهای خود برآورده سازد و بتواند رابطۀ خوبی با فرزندش برقرار کند.

برای یافتن میزان مشکلاتی که یک مادر مبتلا به صرع با آن مواجه است، گزارشی از گروهی از پژوهشگران در انگلستان را آورده ایم. در این مطالعه، از مادران دربارۀ مشکلاتی که هنگام مراقبت از فرزندشان با آنها مواجه می شوند، سؤال شد. در این پژوهش به موارد زیر اشاره شد:

• فعالیت های بیرون از خانه مثل خرید
• حمام کردن نوزاد
• نگهداری و مراقبت از نوزاد
• حضور در گروه مادران
• امنیت در هنگام شیردهی به نوزاد
• شیردهی
• یافتن مهد کودک / مدرسه برای فرزند

با این همه مادر شدن، سفری است که زن مبتلا به صرع با بارداری، آن را آغاز می کند و از همان ابتدا نگرانی ها و دغدغه های زیادی برای فرزندش دارد. این سفر می تواند برای او همزمان هیجان و چالش ایجاد کند.

بزرگ کردن کودک، کاری بسیار هیجان انگیز، اغلب ترسناک، ترکیبی از شادی و نگرانی و چیزهای غیرمنتظره است. صرع، یک عامل دیگر برای همۀ این چیزهای درهم می افزاید. اما در اصل، چیزی را تغییر نمی دهد. مثل همۀ مادرهای دیگر، زنان مبتلا به صرع نیز هرکاری که بتوانند، برای کودکشان انجام می دهند. مثل اکثر مادران، آنها هم به کودکانشان کمک می کنند تا رشد کنند و جوانانی مستقل و همدل و با اعتماد به نفس بار بیایند.

به عنوان یک مادری که صرع دارد، نقش شما در خانواده مثل هر زن دیگری ، حیاتی است. ممکن است شما نیاز به کمی کمک بیشتر داشته باشید؛ همانگونه که هزاران زن دیگر نیاز دارند. ممکن است در این که چه میزان کار روزانه می توانید انجام دهید، محدودیت داشته باشید؛ یا در این که چه میزان می توانید در فعالیت های کودکانتان مشارکت داشته باشید یا فعالیت هایی که آنها دوست دارند با شما داشته باشند.

اما هیچ یک از این موارد، نقش محوری شما را در زندگی کودکانتان تغییر نمی دهد. و این حقیقت را عوض نمی کند که روزی کودکانتان به عقب بازخواهند گشت و به خاطر می آورند که چه قدر از تلاش زیاد شما و کارهایی که انجام دادید، احساس غرور دارند و چه قدر شما مهم هستید و در زندگیشان اهمیت دارید.

• مراقبت از کودکتان به معنای عشق دادن به آنها و امن نگه داشتن آنان است. ❤️
• مراقبت از کودکتان به معنای داشتن برنامه ای برای سازگاری با اتفاق های غیرقابل پیشگیری است.📃
• مراقبت از کودکتان به معنای کمک به کودکان بزرگتر برای سازگاری و درک تشنج های مادرشان بدون ترسیدن از آنها است. 💜
• مراقبت از کودکتان به معنای کمک به کودکان بزرگتر برای درک صرع و این که مادرشان چگونه با آن کنار آمده؛ است.🌷
• مراقبت از کودکتان به معنای بهترین کاری است که می توانید انجام دهید تا صرع را از مفهوم ” مانع ” در محیط های مدرسه، خانه، همسایگان و اقوام دور نگه دارید.

جولیا یک دانشجوی 24 ساله است که از 13 سالگی صرع میوکلونیک داشته است.
او به طور متوسط دو تا سه بار در سال دچار تشنج های تونیک-کلونیک می شود.

جولیا به یک شیرینی فروشی برای کار صندوقداری، درخواست کار داد و به مدیر آنجا اعلام کرد که صرع دارد؛ ولی می تواند وظایف شغلی خود را انجام دهد؛ که شامل آماده ساختن دونات ها و فروش آنها بود. جولیا استخدام شد.

یک هفته بعد، او درمحل کارش، دچار تشنج تونیک کلونیک شد و بعد از تشنج به خانه رفت تا استراحت کند. هیچ کس در این اتفاق، آسیبی ندید و هیچ وسیله ای هم شکسته یا تخریب نشد.

عصر همان روز، مدیر فروشگاه به جولیا تلفن کرد و بدون هیچ گفت وگویی دربارۀ وضعیت درمانی او یا بحثی در مورد رابطۀ تشنج ها و کارش، او را از کار برکنار کرد.

این برخورد سبب شد تا جولیا آشفته شده و دچار استرس شود؛ به اضافه اینکه دیگر تمایلی به گفتن صرع خود به دوستان و کارفرمایان احتمالی دیگر، نداشته باشد.

کمیتۀ تحقیق انتاریو، بر این عقیده است که مدیر فروشگاه با اخراج جولیا به دلیل بروز تشنجش، نسبت به او تبعیض روا داشته است. این کمیته، دلیل این اخراج را ترس مدیر فروشگاه از تشنج احتمالی بعدی پیدا کرد که ممکن بود مشتریان را وحشت زده کند. در واقع این تبعیض، به دلیل پیش فرض های کلیشه ای از صرع، در مقابل جولیا انجام شده است.

این کمیته به کارفرما اعلام کرد که طبق قانون حتی اگر جولیا قادر به انجام وظایف اصلی خود نبود؛ باز هم لازم بود در خصوص وضعیت بیماری و درمان او، پیگیری های لازم انجام شود.
🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹

در ایران، قوانین خاصی برای حمایت از اشتغال افراد مبتلا به صرع وجود ندارد. این موضوع سبب می شود که حقوق این افراد نادیده گرفته شده و مشکلات زیادی برای امرار معاش آنها فراهم شود.

نیاز به بازبینی قوانین کار و لحاظ شدن حقوق معیشتی برای افراد مبتلا به بیماری های مختلف در ایران احساس می شود.

قانون کار در بعضی کشورها، بعضی مشاغل را برای افراد مبتلا به صرع، ممنوع یا محدود اعلام می کند؛ مثل کار با ماشین های صنعتی خطرناک یا حتی رانندگی.

بنابراین میزان شغل های در دسترس افراد مبتلا به صرع، به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. همچنین افراد مبتلا به صرع از پیوستن به نیروهای ارتشی منع شده اند؛ با وجود این که می توانند در موقعیت های ستادی ارتش، مثل سازمان های مختلف کار کنند.

دغدغه های اشتغال افراد مبتلا به صرع، مسئول 85 درصد از هزینه های مرتبط با صرع در جامعه است. درآمد متوسط یک فرد مبتلا به صرع، 93 درصد افراد دیگر است. میزان بیکاری افراد مبتلا به صرع نیز بین 25 تا 69 درصد گزارش شده است.

برنامه ریزی اقتصادی همان طور که از نامش پیداست ، برنامه ریزی برای مدیریت منابع مالی شماست. هر فردی ، چه مبتلا به صرع باشد و چه نه ؛ به این برنامه ریزی نیاز دارد. اگر یکی از اعضای خانوادۀ شما ، مبتلا به صرع است ، دقت به برنامه ریزی اقتصادی ومالی خانواده بسیار مهم است. لازم است دربارۀ نیازهای مالی فرد مبتلا به صرع ، مثل سایر اعضای خانواده ، فکر کنید. اولویت ها را مشخص کنید ، شکاف ها را تعیین نمایید و برای پر کردن این شکاف ها کمک بگیرید. ✳️

🔽🔽🔽موارد زیر را در نظر بگیرید :

• اگر شما مبتلا به صرع هستید و کار می کنید ، آیا صرع روی شغل و درآمد شما تأثیر می گذارد؟ آیا شما پشتیبانی مالی ، برای زمانی که نمی توانید کار کنید ، دارید؟

• اگر نتوانید کار کنید ، چه منابع مالی خواهید داشت؟ آیا وضعیت مالی شما ، برای زمان ناتوانی مناسب است؟ آیا این وضعیت می تواند نیازهای شما را تأمین کند؟

• اگر شما همسر یا والدین یک فرد مبتلا به صرع هستید ، اگر آنها نتوانند کار کنند ، آیا ثبات مالی خانواده و نیازهای افراد ، تحت تأثیر قرار می گیرد؟ آیا برای این مسئله ، برنامه خاصی دارید؟

• اگر کودک شما صرع دارد ، این مسئله ، اقتصاد خانواده را چگونه متأثر می کند ؟ در نظر بگیرید اگر نیاز به درمان های بیشتر و خدمات خاصی باشد ؛ چه هزینه های بیشتری را خواهید داشت؟

• اگر هر عضو دیگری از خانواده مبتلا به صرع است ؛ آیا این مسئله ، توانایی کار کردن شما را تحت تأثیر قرار می دهد؟ آیا خودتان نیاز به زمانی برای مراقبت از خود و مرخصی دارید؟ این مسئله چه تأثیری برایتان خواهد داشت؟ چه هزینه های اضافی برای شما در بر دارد؟

نکته هایی برای حفظ امنیت ✅

بر اساس یافته های انجمن صرع آمریکا، یک نفر از هر پنج نفر مبتلا به صرع، تنها زندگی می کند. این خبر خوبی برای کسانی است که می خواهند مستقل زندگی کنند. حتی اگر خطر بروز تشنج هم وجود داشته باشد، شما امکان آن را دارید تا یک روال معمول روزانه برای خود ایجاد کنید.

ما اینجا می خواهیم به شما گام هایی را نشان دهیم که در صورت وقوع تشنج، به شما کمک می کند. می توانید محل زندگی خود را به گونه ای طراحی کنید تا در صورت بروز تشنج، امنیت بیشتری داشته باشید.

از آنجایی که صرع، وضعیتی برای تمام زندگی است، تغییر سبک زندگی می تواند وضعیت سلامتی شما را ارتقاء داده و خطر تشنج ها را کم کند.

1. یک برگۀ ” طرح درمان” روی یخچال خود نصب کنید.
   این برگه به اطرافیان شما کمک می کند تا بدانند در موقع نیاز، چه اقدامی لازم است انجام دهند. نمونۀ این برگه را می توانید فردا از کانال انجمن صرع دریافت کنید. این برگه کمک می کند تا دیگران با نوع تشنج شما را آشنا شوند و نکته های مهمی را در مورد آن بدانند؛ مانند این که چه زمانی با اورژانس تماس بگیرند یا شما را در چه موقعیتی قرار دهند.
   برای تکمیل این برگه، از پزشک معالج خود کمک بگیرید. ممکن است پزشکتان، نکته هایی برای اضافه کردن به برگه داشته باشد، که ثبت آنها می تواند برای شما کمک کننده باشد.
2. محل زندگی خود را آماده کنید.
   تغییرهای کوچکی در فضای خانه، می تواند به شکل چشمگیری، خطر آسیب فیزیکی را در زمان تشنج کاهش دهد. گوشه های تیز وسایل را با پارچه های نرمی بپوشانید. اشیائی که ممکن است موجب سقوط شما شوند، از زمین بردارید. پوشش های غیرلغزندۀ زمین، می توانند کمک کننده باشند.
   در حمام برای پیشگیری از سقوط، دستگیره هایی را نصب کنید. در حمام نیز از کفی های بدون لغزش، برای جلوگیری از زمین خوردن و آسیب استفاده کنید. زیر دوش از نشستن روی یک صندلی کمک بگیرید و از دوش به جای وان، استفاده کنید.
   درها را بسته نگه دارید؛ ولی قفل نکنید، تا در صورت نیاز، بتوانند به شما کمک کنند. یه یک همسایۀ مطمئن، کلید منزل خود را بدهید.
   از آسانسور به جای پله، برای بالارفتن استفاده کنید. فضاهایی که ممکن است خطرناک باشند را قفل کنید، مثل بالکن یا ورودی پله های اضطراری.
3. تحریک کننده های تشنج خود را بشناسید.
   تحریک کننده های تشنج از فردی به فرد دیگر، مختلفند. بعضی از افراد می توانند تجربۀ تشنج خود را به یک رویداد نسبت دهند. این اطلاعات، بسیار مهم است؛ چون شانس وقوع تشنج را با اجتناب از این موارد، کاهش می دهد.
   برای مثال تحریک کننده ها می توانند موارد زیر باشند:

• استرس
• کم خوابی
• تب
• زمان مشخصی از روز
• کاهش قند خون
• دورۀ ماهیانه در بانوان
  با تشخیص تحریک کننده های تشنج خودتان، خیلی بهتر می توانید امنیت خود را مهیا کنید.
  گام هایی برای کاهش استرس بردارید؛ مثل ورزش مرتب، که شانس وقوع تشنج را در شما کم می کند. علاوه بر این اگر خانواده یا دوستانتان هم، تحریک کننده های تشنج شما را بشناسند، بهتر می توانند به شما کمک کنند.

4. در سبک زندگی خود، تغییرهایی به وجود آورید.
به سلامتی خود توجه کنید تا در طولانی مدت، به کاهش تشنج های شما هم کمک شود. خواب کافی، تغذیۀ مناسب و ورزش منظم توصیه می شود. داروهای خود را طبق توصیۀ پزشکتان مصرف کنید. تلاش کنید تا شغلی داشته باشید و با جامعه در تماس باشید. ممکن است اجازۀ رانندگی نداشته باشید. در این صورت می توانید از وسایل حمل و نقل عمومی برای فعالیت های خود استفاده کنید. حتماً در محیط بیرون، کارت صرع خود را همراه داشته باشید تا در صورت وقوع تشنج، اطرافیان شما بدانند چه اتفاقی افتاده است.
بعضی از افراد مبتلا به صرع، در خانه کار می کنند. این امکان، شانس کاهش تشنج ها را به فرد می دهد. همزمان به خاطر داشته باشید که بسیار مهم است از جامعه و مردم، دور نمانید. یک گروه حمایتی از دوستان مبتلا به صرع، می تواند به این ارتباط عاطفی کمک کند.
این کارها می تواند میزان استرس را در شما کاهش داده و در نتیجه خطر بروز تشنج را کم می کند.

با مراقبت از خود و ایجاد تغییر در سبک زندگی تان برای کاهش بروز تشنج ها، می توانید به تنهایی و مستقل همراه با صرع زندگی کنید.

1. آيا روشی وجود دارد كه اطمينان پيدا كنم باردار نخواهم شد؟
همۀ روش‌های پيشگيری از بارداری توسط افراد مبتلا به صرع قابل استفاده‌ هستند. اين روش‌ها عبارتند از:
الف – ایجاد مانع‌: عبارتند از ديافراگم‌ها، كرم‌های اسپرم‌كش واژينال، وسايل داخل رحمی (IUD) و كاندوم.
ج – پيشگيری هورمونی: قرص‌های ضد بارداری، ايمپلانت‌های هورمونی يا تزريق‌های هورمونی

در بين اين روش‌ها، پيشگيری هورمونی قابل اعتمادترين روش برای زنان است. به ياد داشته باشيد كه حتی در ميان عموم جامعه نيز با وجود مصرف صحیح داروهای ضدبارداری، احتمال مختصری برای بارداری ناخواسته وجود دارد.
اگر تصميم گرفته‌ايد كه ديگر صاحب فرزند نشويد، می توانيد عمل جراحی بستن لوله ها را انجام دهيد. اين عمل مطمئن‌ترين راه برای تضمين اين مسئله است كه شما هرگز باردار نخواهيد شد. همسر شما نيز می تواند چنين عملی را انجام دهد كه وازكتومی ناميده می شود. اين تصميم مهمی است و بايد قبل از انتخاب هر كدام از این عمل های جراحی، به دقت در مورد آن فكر كنيد.

2. از كجا بدانم كه بهترين روش برای من كدام است؟
لازم است با متخصص زنان و متخصص مغز و اعصاب خود مشورت كنيد، تا مناسب‌ترين روش پيشگيری از بارداری را براي شما انتخاب كنند. ممكن است داروی ضد صرع شما، داروی پيشگيری هورمونی شما را ضعیف كند كه منجر به بارداری ناخواسته می شود. امكان دارد شما و پزشكتان به تركيب‌های متفاوتی از داروهای ضد بارداری و داروهای ضد صرع برسيد كه بهترين كارآيی را برای شما داشته باشد.

3. داروهای ضد تشنج من چگونه داروی هورمونی پيشگيری از بارداری را تحت‌تأثير قرار می دهند؟
تداخل‌های پيچيده‌ای بين هورمون‌های موجود در قرص‌های پيشگيری از بارداری و بعضی از داروهای ضد تشنج وجود دارد. بعضی از اين داروها، تخريب هورمون‌های ضد بارداری را در بدن افزايش می دهند و باعث می شوند كه تأثير آنها در جلوگيری از بارداری كاهش يابد. داروهای ضدتشنجی كه اين اثر را دارند معمولاً داروهای «القاءكننده آنزيم‌های كبدی» ناميده می شوند.

4.آيا نگرانی های خاصی در مورد «قرص» برای زنان مبتلا به صرع وجود دارد؟
بله، وجود دارد. قرص‌های رايج ضد بارداری خوراكی كه تركيبی هستند، حاوی مقادير كمی از استروژن هستند (كمتر از 35 ميكروگرم). امكان دارد اين مقدار استروژن برای زنان مبتلا به صرع كه داروهای ضد صرع القاءكننده آنزيم دريافت می كنند؛ برای پيشگيری از بارداری مناسب نباشد. ممكن است شما به قرص‌های پيشگيری حاوی دوزهای بالاتری از استروژن نياز داشته باشيد و حتی با اين قرص‌ها هم، خطر بارداری ناخواسته وجود دارد. يك پیشنهاد خوب اين است كه در صورتی كه داروهای ضد صرع شما، تخريب هورمون‌های موجود در قرص‌های پيشگيری از بارداری را تسريع می كند، علاوه بر قرص ضد بارداری، از روش‌های ایجاد مانع (ديافراگم، كرم اسپرم‌كش يا كاندوم) استفاده كنيد.

5. آيا با ساير شیوه های پيشگيری هم مشكلی وجود دارد؟
ايمپلانت‌های هورمونی مثل لوونورژسترل (Norplant) كه زير پوست قرار داده می شوند، در صورتی كه داروهای ضد صرع خاصی را مصرف می کنید، ممكن است محافظت كافی در برابر بارداری ايجاد نكند.
مدروكسی پروژسترون يك داروی هورمونی تزريقی است كه برای پيشگيری از بارداری استفاده می شود و ممكن است در زنانی كه بعضی از داروهای ضدصرعی را مصرف می كنند، لازم باشد كه با فاصلۀ زمانی كوتاهتری تكرار شود.

6. در صورتی كه روش پيشگيری از بارداری من مؤثر نباشد، آيا علامت هشداردهنده‌ای برای آن وجود دارد؟
خونريزی در اواسط سيكل ماهانه در زمان انجام پيشگيری هورمونی، می تواند نشانۀ اين باشد كه شما تخمك ‌گذاری داريد و ممكن است باردار شويد. در صورتی كه شما از قرص‌های ضدبارداری استفاده می كنيد، خونريزی در هر زمانی غير از زمانی كه قرص‌هايتان از قرص‌های فعال به قرص‌های غيرفعال تبديل می شوند؛ ممكن است نشانۀ اين باشد كه قرص‌ها كارآيی ندارند. در صورتی كه خونريزی اتفاق افتاد، از پزشک خود بخواهيد تا به شما كمک كند که يک روش دیگر پيشگيری مثل ديافراگم، كرم اسپرم‌ كش واژينال يا كاندوم را هم انتخاب كنيد. ممکن است پيشگيری هورمونی بدون علائم خونريزی بی موقع هم دچار شكست شود.

7. آيا منظم نبودن پريود من اهميتي دارد؟
بله، چون اين مسئله روش‌های پيشگيری هورمونی و زمان‌بندی را مشكلتر می كند. معمولاً نامنظم بودن سيكل قاعدگی به اين معنا است كه هورمون‌ها به نوعی خارج از تعادل هستند. آگاهی پزشک زنان و مغز و اعصاب از نامنظم بودن پريودهای شما مسئلۀ مهمي است، تا آنها بتوانند به شما كمک كنند كه بهترين روش پيشگيری را انتخاب كنيد. ممكن است نياز باشد كه با يک متخصص غدد مشورت كنيد.

8. در صورتی كه من از روش‌های هورمونی پيشگيری از بارداری استفاده كنم، آيا تشنج های من تغييری خواهد داشت؟
پژوهش های اخير نشان نداده‌اند كه استفاده زنان از پيشگيری هورمونی، تعداد تشنج ها را تغيير دهد. ولی گزارش‌های فردی، حاکی از این هستند كه چنين تغييری ممكن است اتفاق بيفتد. بعضی از زنان تشنج‌های زيادتری را گزارش كرده‌اند و بعضی ها كمتر شدن تشنج‌ها را گزارش داده‌اند. در صورتی كه شما در هنگام استفاده از پيشگيری هورمونی متوجه تغيير الگوی تشنج خود شديد، با پزشک خود تماس بگيريد.

دكتر احمد شهيدزاده ماهانی

سالمندی یکی از شایعترین دوره های ابتلا به صرع است. حدود یک تا دو درصد سالمندان مبتلا به صرع هستند. در حال حاضر امید به زندگی در تمام کشورها افزایش یافته و با افزایش جمعیت سالمند، تعداد افراد مبتلا به صرع نیز افزایش بیشتری می‌یابد.

در افراد مسن، تشنج به دلیل بیماری، سکتۀ مغزی، استفاده از داروهای مختلف؛ و گاهی هم تشنج بدون علت مشخص به وجود می‌آید.

40 درصد میزان مرگ ومیر در افراد سالخورده به دلیل صرع پایدار ( استاتوس) است که 30 درصد تشنج‌های افراد سالمند را به خود اختصاص می‌دهد.

سکتۀ مغزی حدود 30 تا 40 درصد موارد ابتلا به صرع را در بر می گیرد. بیماری آلزایمر و دمانس ها هم با افزایش خطر ابتلا به صرع به میزان 5 تا 10 برابر همراه هستند.

در بیماران مشکوک به صرع، تشخیص به وسیلۀ معاینۀ فیزیکی، اسکن مغز، ام آر آی و نوار مغزی انجام می‌شود.

80 درصد سالمندان مبتلا به صرع، به دارو درمانی جواب داده و انتخاب دارو بر اساس کمترین عوارض جانبی و تداخل‌های دارویی صورت می‌گیرد.

با توجه به اینکه صرع می‌تواند آثار جسمی و روانشناختی عمیقی در سنین بالا داشته باشد و تأثیر منفی بر کیفیت زندگی بگذارد؛ گروه‌های خودیار می‌توانند برای پیشگیری از کاهش اعتماد به نفس و افزایش استقلال زندگی در سالمندان، حمایت‌های مفید عاطفی را برای این بیماران فراهم آورند.

قرارهای عاشقانه، ممکن است در زندگی هر جوانی به صورت طبیعی پیش بیاید و البته خیلی هم راحت نیست. رفتن به اولین قرار عاشقانه، می تواند در بهترین شرایط، پراسترس باشد؛ حالا به آن صرع را هم اضافه کنید.

سؤالی که اغلب افراد نگران آن هستند، این است که چه زمانی به طرف مقابل خود بگویند که صرع دارند. قطعاً خیلی بهتر است که شما با هر کسی که قرار عاشقانه می گذارید، دربارۀ صرع خود، مثل همۀ چیزهایی که برایتان اهمیت دارد، بگویید. با این حال خوب است قبل از به میان آوردن چنین مسئله ای شخصی، کمی صبر کنید تا با فرد مقابل، احساس راحتی پیدا کنید.

هر رابطه ای به زمان خاص خود، نیاز دارد و فشار مسائل پیش از آمادگی، اصلاً ایدۀ خوبی نیست. بعضی از افراد ترجیح می دهند ابتدا واکنش فرد مقابل را در مورد صرع ببینند. این می تواند کار را راحت تر کند. به عنوان مثال با این سؤال : «چه کسانی را می شناسی که صرع داشته باشد؟ » شروع کنند و ببینند فرد مقابل چه واکنشی نشان می دهد.

با این حال بهتر است صبر کنید تا آن قدر احساس راحتی داشته باشید که بتوانید خود را کاملاً ابراز کرده و گفت وگویی صادقانه داشته باشید. توانایی پرسیدن سؤال ها و سهیم شدن احساس هایتان با هم در هر زمینه ای از جمله صرع، می تواند رابطه تان را قوی تر سازد.

◀️ اگر تشنج های من هنوز کنترل نشده باشند، چه ؟

البته اگر تشنج های شما هنوز به خوبی کنترل نشده است، بهتر است قبل از اینکه تشنج اتفاق بیفتد، زودتر دربارۀ صرع، گفت و گو کرده باشید.

احتمالاً این گفت وگو ممکن است کمی ناشیانه باشد ولی مطمئناً خیلی بهتر از زمانی است که بروز تشنج در اولین قرارتان با یک دوست تازه یا عشق آینده، یک موقعیت دشوار برایتان ایجاد کند.

اگرچه گفتن صرع به دیگران با تلفن یا ایمیل یا به صورت مجازی، ممکن است به نظر راحت تر باشد؛ ولی چنین محاورۀ‌ جدی، بهتر است چهره به چهره انجام شود. اگرچه شما نگران می شوید که گفت وگو، شکل ناراحتی به خودش بگیرد؛ اما می توانید هر چه در چهرۀ فرد مقابل اتفاق می افتد را ببینید و به آن واکنش نشان دهید. از طرف دیگر، شاید بهتر باشد صبر کنید و لحظۀ مناسب را پیدا کنید تا به صرع خود اشاره کنید؛ به جای این که از آن فرار کنید. هرچه قدر شما با فرد مقابل راحت تر باشید؛ گفت وگو راحت تر پیش خواهد رفت.

◀️ ترس از عدم پذیرش و رد شدن را چگونه مدیریت کنم؟

البته هر زمانی که شما با یک نفر دیگر، قراری دو نفره می گذارید؛ ترس از رد شدن وجود دارد. هرکسی نگران توافق های بعدی است. بعضی از افراد نگرانی زیادی دارند و به همین دلیل هرگز از طرف مقابل خود هیچ سؤالی نمی پرسند. به علاوه هر اخم طبیعی، ممکن است هزار جور تفسیر شود : مدل موهای مرا دوست دارد؟ نکنه جوش مرا دید؟ خنده ام بلند بود؟ رنگ لباس هایم خیلی روشن است؟

افراد مبتلا به صرع هم نگران این هستند که به دلیل وضعیت خود، کنار گذاشته شوند؛ که متأسفانه گاهی اتفاق می افتد.

گاهی افرادی که دربارۀ صرع هیچ چیزی نمی دانند، می ترسند؛ دقیقاً شبیه وحشت از مواجهه با یک چیز‌ ناشناخته. به هرحال با صبوری و فرصت، هرکسی می تواند یاد بگیرد که صرع ماجرایی وحشتناک نیست. چگونگی درک آنها و احساسشان نسبت به صرع، بازتاب درک و احساس فردی است که به آنها دربارۀ صرع آموزش می دهد.

هیچ کس از این که گاهی توسط دیگران پذیرفته نمی شود، فرار نمی کند. هرچیزی می تواند دلیل این رد شدن باشد مثل یک ویژگی شخصیتی، یک ویژگی جسمی که سبب می شود تا دیگری علاقه اش را از دست بدهد، یا حتی یک موقعیت اشتباه و بدشانسی. بیشتر وقت ها کسی که رد می کند، حتی نمی تواند برای خودش توضیح دهد که چرا فکر می کند طرف مقابل برای او مناسب نیست. گاهی اوقات حتی برای راحت تر کردن توضیح برای دوستانش، دلیلی می سازد که ممکن است علت واقعی نباشد.

بله؛ افراد دیگر ممکن است شما را به دلیل صرع رد کنند؛ ولی در بیشتر مواقع این، دلیل واقعی رد کردن آنها نیست. اگر هم باشد، فقط نشانه ای از یک سوءتفاهم و بی خبری است. با این همه گاهی اوقات، نگرانی داشتن برای رد شدن، می تواند باعث شود تا شما در ذهنتان، آن را در جاهایی ببینید که وجود خارجی ندارد. موقعیت برای شما خیلی راحت تر خواهد بود اگر طرف مقابلتان پیش از گفتن صرع خودتان، کمی دربارۀ آن بداند. در این موارد شما نیازی به توضیح زیاد ندارید یا نگران این نیستید که صرع، او را بی علاقه خواهد کرد.

هرچه که اتفاق بیفتد، حتی اگر موقعیت شما با شکست مواجه شود، صرع نباید مانع شما برای داشتن یک زندگی عاشقانه، کامل و البته پراسترس، مثل هر فرد دیگری شود.

جنسیت در بیماری صرع ، تأثیری ندارد و این اختلال در مردان و زنان به یک نسبت شیوع دارد؛ ولی زنان مبتلا به صرع در مقایسه
با مردان، در جامعه با مشکلات بیشتری دست و پنجه نرم می کنند. زن بودن و صرع داشتن، حقیقتاً در کشور ما، کار راحتی نیست. اکثر دختران جوان و خانواده های آنها، به دلیل ترس از عدم پذیرش، در مراحل خواستگاری از گفت وگو در این خصوص اجتناب می کنند.
بنابراین در مراحل اولیه ازدواج، این وضعیت پنهان می ماند؛ تا به مراحل نهایی برسد. همین پنهان کاری، نه تنها تأثیرهای منفی اجتماعی و روانی به همراه دارد؛ بلکه احتمال تشدید تشنج را نیز افزایش می دهد.

متأسفانه نگرش های منفی و باورهای نادرست هنوز هم دربارۀ زنان مبتلا به صرع از سن بلوغ و باروری تا سنین بالاتر شیوع دارد.
• نرخ ازدواج در زنان مبتلا به صرع نسبت به مردان مبتلا، کمتر است.
• بسیاری از زنان مبتلا به صرع در ازدواج مورد سوءاستفاده و خشونت، به شیوه های مختلف قرار می گیرند. ( سوءاستفاده های
جنسی، عاطفی، جسمی، مالی، اجتماعی )
این موارد می تواند کیفیت مطلوب زندگی این زنان را تحت تأثیر قرار دهد. برای مراقبت از زندگی خویش و کاهش باورهای اشتباه،
بانوی مبتلا به صرع می تواند فعالانه در آموزش خویش و دیگران در زمینۀ نوع تشنج ( یا تشنج هایی ) که دارد، نقش داشته باشد.
همچنین لازم است اطلاعات کافی در مورد عادت ماهیانه، روابط زناشویی، مراقبت های پیش و هنگام بارداری، روش های پیشگیری و زمان یائسگی داشته باشد.

بیشتر زنان مبتلا به صرع، دوران بارداری طبيعی را طی كرده و زايمان بی خطري خواهند داشت.
در بيش از نيمی از مبتلايان به صرع در دوران بارداری، هيچگونه تغييری در تعداد تشنج ها ایجاد نمی شود و حتی در برخی، تعداد تشنج ها کم می شود. البته در تعدادی، تشديد تشنج ها مشاهده شده است. در عين حال بر طبق مطالعات انجام شده، گزارش شده است كه بارداری  تاثير کمی روی صرع دارد. لازم است زنان مبتلا به صرع مانند تمام زنان باردار، در اين دوران مراقبت های جسمی و روانی مانند استراحت كافی، توجه به تغذيه، دوری از هيجان ، استرس و پرهيز از كم خوابی را رعايت نمايند.
ممکن است يك خانم مبتلا به صرع در هنگام بارداری با مشكلاتی مواجه شود. بنابراین بايد با پزشك خود به صورت مرتب در تماس باشد، زيرا به دنيا آوردن يك نوزاد سالم، ارزش اين مراقبت را دارد.
خوشبختانه بيش از 90 درصد زنان مبتلا به صرع، بارداری موفقی خواهند داشت و فرزندان سالمی به دنيا خواهند آورد.