#تشنج

سلامت روان

استرس به طور کلی پاسخی است که هر فرد  به تغییرهای زندگی‌اش می‌دهد؛ به ویژه اگر مرتبط با یک تهدید یا یک دستور باشد. استرس می‌تواند از محرک‌های محیطی، جسمی یا روانی منشأ بگیرد.

همۀ افراد، چه افراد مبتلا به صرع، چه  خانواده‌های ایشان، دوستانشان و یا  دیگران  می‌توانند در زمان‌های مختلف استرس داشته باشند. استرس بخشی از  زندگی طبیعی است و با موارد زیر مرتبط است:

  • یک برنامۀ شلوغ که زمان کمی برای استراحت یا تفریح باقی می‌گذارد.

  • انتظارهای غیرواقعی یا درخواست‌های خیلی زیاد

  • احساس شتاب همیشگی و کار بیش از حد

  • یک موقعیت سخت در زندگی مثل یک مسئلۀ جدی سلامتی یا چالشی در روابط

  • تغییرهای بزرگ زندگی مثل تغییر شغل یا مهاجرت

  • فقدان مهارت یا توانمندی پذیرش مسئولیت

استرس می تواند هم به ما کمک کند و هم آسیب زننده باشد.  

  • استرس می‌تواند محرکی برای فرد باشد تا به مسئله‌های طبیعی زندگی‌اش به همان خوبی موقعیت‌های خطرناک یا چالش‌برانگیز پاسخ دهد.

  • اگر فرد استرس بیش از اندازه داشته باشد یا مهارت‌های لازم برای سازگاری با استرس نداشته باشد؛ خیلی راحت می‌تواند تحت استرس شدید قرار بگیرد.

  • ابتلاء به یک مسئلۀ سلامتی، مثل صرع و تشنج‌های تکرارشونده هم، می‌تواند عامل به وجودآورندۀ استرس باشد.

دلیل اینکه چرا استرس ممکن است سبب تحریک تشنج شود، هنوز مشخص نیست.

استرس افراد را به روش‌های مختلف تحت تأثیر قرار می‌دهد :

• استرس موجب آزادسازی هورمون‌های مرتبط با سیستم عصبی می‌شود؛ که به نوبۀ خود، مغز را درگیر می‌کند.

• قسمتی از مغز که درگیر تشنج می‌شود، اهمیت دارد. مثلاً تشنج‌های موضعی، همان قسمت‌هایی از مغز هستند که در پاسخ به استرس، درگیر می‌شوند.

• استرس ممکن است الگوی خواب فرد را مختل کند که خود می‌تواند موجب تحریک تشنج شود.

بیشتر

کمبود خواب و صرع

آیا کمبود خواب باعث تشدید تشنج می‌شود؟

تشنج‌ها به الگوهای خواب خیلی حساس هستند. بعضی از افراد اولین و تنها تشنج خود را بعد از یک شب بی‌خوابی یا کم‌خوابی طولانی مدت، تجربه کرده‌اند. اگر صرع دارید، بدانید که نداشتن ” خواب خوب” در خیلی از افراد مبتلا به صرع باعث تشنج می‌شود. کم‌خوابی حتی می‌تواند شدت و زمان تشنج را افزایش دهد. بعضی از انواع صرع به طور خاص به مشکلات خواب مربوط می‌شوند.

چرا کمبود خواب موجب تشدید تشنج می‎‌شود؟ 

 در دوره‌های امواج طبیعی خواب، تغییرهایی در فعالیت الکتریکی و هورمونی در مغز اتفاق می‌افتد. این تغییرها می تواند موجب شود که بعضی از افراد تشنج‌های بیشتری در خواب نسبت به دیگران داشته باشند و به همین دلیل، خواب ناکافی می‌تواند تشنج‌ها را تحریک کند. تشنج بعضی از افراد به خواب بسیار وابسته است. این تشنج‌ها ممکن است فقط در خواب، یا شروع خوابیدن یا اول بیدارشدن اتفاق بیفتند. برای بعضی دیگر ممکن است کم‌خوابی به این شدت تحریک کننده نباشد و همراه با عوامل دیگر، موجب تحریک تشنج‌ها شود.

چه عواملی موجب اختلال خواب می‌شود؟ 

موارد زیادی می‌تواند خواب فرد را تحت تأثیر خود قرار دهد و موجب تشنج‌های بیشتر شود. عوامل زیر را می‌توان در نظر گرفت:

  • خواب کافی : میزان ساعت خواب خاصی برای هر فرد وجود ندارد. بعضی با 5 ساعت خواب شبانه، راحت هستند، در حالیکه ممکن است بعضی دیگر به 8 تا 10 ساعت خواب نیاز داشته باشند. به طور کلی حداقل بین 7 تا 8 ساعت خواب شبانه، مناسب در نظر گرفته می‌شود. اما کیفیت خواب هم لازم است توجه شود. اگر در بیشتر مواقع، کمتر از این میزان می‌خوابید، احتمالاً دچار کمبود خواب هستید و خواب خوبی ندارید.

  • کیفیت خوب خواب : خواب خوب به این معنی است که وقتی از خواب بیدار می‌شوید، احساس کنید خستگی‌تان در رفته است و انرژی کافی برای شروع روز دارید. چیزهای زیادی می‌توانند مانع از کیفیت خوب خواب شما شوند؛ مانند خواب ناکافی، مرتب بیدار شدن، یا خواب با بیقراری.

  • تشنج در شب: تشنج‌های شبانه می‌تواند افراد را از خواب بیدار کند یا خوابشان را مختل کرده و اجازه ندهد کیفیت خواب خوبی داشته باشند. در این افراد ممکن است در مغز، دوره‌های مهم خواب از دست برود. در نتیجه فردی که در شب تشنج‌های زیادی دارد، معمولاً عملکرد خوبی در روز نخواهد داشت. این افراد ممکن است به طور مداوم کمبود خواب داشته باشند و شاید در طول روز هم دچار تشنج شوند.

  • سخت به خواب رفتن : مشکلات خواب ممکن است از اینجا ناشی شود که فرد به سختی به خواب می‌رود، مرتب بیدار می‌شود، یا خیلی زود از خواب بیدار می‌شود. تشنج‌ها، خلق وخو، و عوارض جانبی داروها ممکن است موجب بی‌خوابی شوند.

  • خلق و خو: خواب دشوار علامت شایعی از افسردگی و اضطراب است. اگر مشکلات خواب بیش از دو هفته طول کشید یا علامت‌های دیگری از مشکلات خلق و خو به آن اضافه شد؛ زمان ملاقات پزشک یا روانشناس فرا رسیده است.

  • عادت‌های نادرست غذایی: دیر شام خوردن، حجم زیاد غذا قبل از خواب و خوردن قهوه یا نوشیدنی‌های کافئین‌دار در شب، از عادت‌های غذایی هستند که می‌توانند خوابتان را دچار اختلال کنند.

  • عوارض جانبی داروها: بعضی از داروهای ضدصرع، افراد را خواب آلوده می‌کنند. بعضی دیگر ممکن است به خواب رفتن را سخت کنند. زمان مصرف داروهای ضدصرع هم در این مسئله می‌تواند اثرگذار باشد.

  • اختلال‌های خواب: گاهی اوقات افراد به دلیل اختلال‌های خواب مانند آپنۀ خواب، سندرم پای بیقرار، یا سایر مشکلات خواب، دچار کمبود خواب می‌شوند. اختلال‌های خواب می‌تواند فرد را به صورت مزمن کم‌خواب و خسته کند.

بیشتر

تشنج های تونیک

  • در یک تشنج تونیک، بدن، بازوها یا زانوها ناگهان دچار سفتی و انقباض می شوند.
  • تشنج های تونیک، معمولاً در هردو طرف مغز شروع می شوند. اگر چه کانون شروع آنها می تواند از یک منطقه هم باشد.
  • معمولاً نیازی به کمک های اولیه نیست؛ مگر اینکه هوشیاری فرد تحت تأثیر قرار گرفته باشد.
  • این تشنج ها ممکن است در هر فردی اتفاق بیفتند، ولی بیشتر در سندرم لنوکس گاستو و سایر سندرم‌های صرعی، به صورت ترکیب با تشنج‌های دیگر، دیده می‌شوند.

“تون” عضلانی به کشش طبیعی ماهیچه‌های در حال استراحت گفته می شود. در یک تشنج تونیک، تون عضلانی به شدت افزایش می‌یابد : در بدن، بازوها، یا زانوها ممکن است ناگهان انقباض یا سفتی دیده شود.

فرد ممکن است هوشیار باشد یا تغییر کمی در سطح هوشیاری‌اش اتفاق بیفتد. این تشنج‌ها بیشتر در خواب اتفاق می‌افتند و معمولاً هر دو طرف مغز را درگیر می‌کنند.

مدت آنها کوتاه بوده و کمتر از 20 ثانیه طول می‌کشند. در زمان شروع تشنج، اگر فرد ایستاده باشد، بر زمین می‌افتد.

بیشتر

تشنج های کلونیک

  • کلونیک به معنای پرش های عضلانی تکرار شونده و مداوم است. علامت اصلی تشنج کلونیک، پرش عضلانی تمام بدن یا قسمت هایی از بدن است. 
  • این تشنج ها می توانند از یک قسمت مغز  شروع شوند( تشنج حرکتی موضعی)  یا هر دو طرف مغز را درگیر کنند( کلونیک منتشر).
  • حرکت بدن در تشنج کلونیک با محکم نگه داشتن فرد بیمار، متوقف نمی شود.
  • تشنج های کلونیک شیوع کمی دارند.

کلونوس به معنای منقبض و منبسط شدن سریع یک عضله به صورت تکرار شونده است. به معنای دیگر، این کلمه به معنی پرش تکراری اندام ها است.

تشنج های کلونیک بیشتر در نوزادان اتفاق می‌افتند و در بیشتر موارد، حرکت‌های کلونیک به عنوان بخشی از تشنج‌های تونیک کلونیک دیده می‌شوند.

تشنج‌های کلونیک صرفاً با حرکت‌های پرشی، از چند ثانیه تا یک دقیقه طول می‌کشند.

گاهی تشخیص تشنج‌های کلونیک از میوکلونیک بسیار دشوار است. پرش‌ها در تشنج کلونیک مداوم‌تر و پایدارتر هستند.

اگر در تشنج کلونیک، قسمتی از مغز درگیر شده باشد ( شروع موضعی ) فرد ممکن است در طول تشنج، هوشیار باشد و پس از آن تشنج، به کار قبلی خود ادامه می‌دهد.

 اگر تشنج کلونیک، شروع منتشر در مغز داشته باشد( که تمام مغز را درگیر می‌سازد)؛ معمولاً فرد در طول تشنج، هوشیار نیست و بعد از آن، به چند دقیقه استراحت نیاز دارد.

کمک‌های اولیه

  1. مهمترین اقدام برای کمک به فرد در حال تشنج کلونیک، مراقبت از او برای جلوگیری از آسیب در زمان پرش اندام‌ها یا احتمال سقوط او است.
  2. به هیچ عنوان تلاش نکنید حرکت اندام‌های او را محدود کنید.     
  3. اگر تشنج کلونیک به سمت تشنج تونیک کلونیک پیش برود؛ فرد بعد از تشنج، بسیار خسته و گیج خواهد بود. اجازه دهید استراحت کند و از او مراقبت کنید.
بیشتر

استرس و صرع

استرس به طور کلی پاسخی است که هر فرد  به تغییرهای زندگی‌اش می دهد؛ به ویژه اگر مرتبط با یک تهدید یا یک دستور باشد. استرس می‌تواند از محرک‌های محیطی، جسمی یا روانی منشأ بگیرد.

همۀ افراد، چه افراد مبتلا به صرع،چه خانواده‌های ایشان، دوستانشان و یا  سایرین می‌توانند در زمان‌های مختلف، استرس داشته باشند. استرس، بخشی از یک زندگی طبیعی است و اغلب با موارد زیر مرتبط است:

  • یک برنامۀ شلوغ که زمان کمی برای استراحت یا تفریح  می‌ماند.
  • انتظارهای غیرواقعی یا درخواست‌های خیلی زیاد
  • احساس شتاب همیشگی و کار بیش از حد
  • یک موقعیت سخت در زندگی مثل یک مسئلۀ جدی سلامتی یا چالشی در روابط
  • تغییرهای بزرگ زندگی مثل تغییر شغل یا مهاجرت
  • فقدان مهارت یا توانمندی پذیرش مسئولیت

استرس می‌تواند هم به ما کمک کند و هم صدمه زننده باشد.  

  • استرس می‌تواند محرکی برای فرد باشد تا به مسئله‌های طبیعی زندگی‌اش به همان خوبی موقعیت‌های خطرناک یا چالش‌برانگیز پاسخ دهد. 
  • اگر فرد استرس بیش از اندازه داشته باشد یا مهارت‌های لازم برای سازگاری با استرس نداشته باشد؛ خیلی راحت می‌تواند استرس شدید بگیرد.
  • ابتلاء به یک مسئلۀ مهم در سلامت، مثل صرع و تشنج‌های تکرارشونده هم می‌تواند عامل به وجود آورندۀ استرس باشد.

دلیل اینکه چرا استرس ممکن است سبب تحریک تشنج شود، هنوز مشخص نیست. استرس افراد را به روش‌های مختلف تحت تأثیر قرار می‌دهد :
• استرس موجب آزاد شدن هورمون های مرتبط با سیستم عصبی می‌شود که مغز را درگیر می کند.
• قسمتی از مغز که درگیر تشنج می شود، اهمیت دارد. مثلاً تشنج‌های موضعی همان قسمت‌هایی از مغز هستند که در پاسخ به استرس درگیر می‌شوند.
• استرس ممکن است الگوی خواب را مختل کند که می‌تواند موجب تحریک تشنج شود.

بیشتر

تشنج های میوکلونیک

تشنج های میوکلونیک، پرش های ناگهانی یک ماهیچه یا گروهی از ماهیچه ها است که شبیه به یک شوک ناگهانی است. معمولاً این تشنج ها بیشتر از یک یا دو ثانیه طول نمی کشند و ممکن است فقط یک بار اتفاق بیفتد یا گاهی در یک زمان کوتاه، تعداد زیادی پشت هم پیش می‌آیند.

حتی افرادی که صرع ندارند هم می توانند تجربۀ میوکلونوس را داشته باشند، مثلاً یک پرش ناگهانی وقتی تازه از خواب بیدار می‌شوید یا زمانی که خوابتان می‌برد. این میوکلونوس‌ها طبیعی هستند.

تشنج های میوکلونیک در صرع، معمولاً حرکات غیرطبیعی متقارن در دو طرف بدن به صورت همزمان ایجاد می کنند.

این تشنج ها در طیفی از سندرم های صرعی که ویژگی های متفاوتی دارند، اتفاق می افتند:

🔸 صرع میوکلونیک جوانان :

این تشنج ها معمولاً گردن، شانه ها و بازوها را درگیر می کنند. در بسیاری از بیماران تشنج ها اغلب بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب اتفاق می افتد. معمولاً در دوران بلوغ یا گاهی در آغاز سنین بزرگسالی شروع می شود و افراد مبتلا دارای هوش طبیعی هستند. در بیشتر موارد تشنج ها با دارودرمانی کنترل می شوند ولی لازم است که داروها در طول عمر مصرف شوند.

🔹 سندرم لنوکس-گاستو:

این سندرم خیلی شایع نیست و علاوه بر این تشنج، شامل انواع دیگر تشنج ها هم می شود. در اوایل کودکی شروع می شود. تشنج های میوکلونیک معمولاً گردن، شانه ها، بازوها و اغلب صورت را درگیر می کند. این تشنج ها ممکن است خیلی شدید بوده و به سختی کنترل شوند.

🔸 صرع میوکلونیک پیشرونده:

این سندرم نادر معمولاً ویژگی های ترکیبی تشنج های میوکلونیک و تونیک – کلونیک را با هم دارد. درمان معمولاً در دراز مدت موفق نیست.

وقتی تشنج میوکلونیک تمام می شود، معمولاً فرد می تواند فعالیت های خود را ادامه دهد. این افراد در زمان تشنج معمولاً بیدار بوده و می توانند به وضوح و شفاف فکر کنند. هیچ کمک خاصی برای این تشنج نیاز نیست.

بیشتر

حقایقی دربارۀ تشنج و صرع

هنوز  باورهای  نادرستی دربارۀ تشنج و صرع وجود دارد. باورهایی که می تواند آسیب زننده باشند. 

وجود این باورها شاید به این دلیل است که تشنج از هزاران سال پیش،  ذهن بشر را به خود معطوف کرده است و گاهی تشنج ها به نظر عجیب و حتی وحشتناک می آیند.

هزاران سال، تلاش  بر این بوده  تا روش هایی را  برای متوقف کردن تشنج ها پیدا کنند. به همین دلیل معجونی از  سحر و جادو، مواد مختلف و  باورهای عجیب به وجود آمد.

ما می خواهیم همه بدانند که چه چیزی دربارۀ تشنج، درست و چه چیزی نادرست است.

 درست یا نادرست؟

  1. تشنج زمانی اتفاق می افتد که کسی شما را نفرین کند.

نادرست : این عقیدۀ نادرست از زمان های بسیار دور آمده است. در آن زمان مردم نمی دانستند اختلال  عملکرد سلول های مغزی، موجب تشنج می شود. 

امروزه  ما می دانیم که  موارد زیادی می توانند موجب صدمۀ مغزی و بروز تشنج شوند؛ از جمله :

  • ضربه به سر
  • مسمومیت دارویی
  • عفونت های مغزی
  • مشکلات بارداری و هنگام زایمان

 

  1. داشتن تشنج به این معنا است که شخص، در تصرف شیطان یا روحی پلید است.

نادرست:  این توضیح مردمان در گذشته، برای توجیه رفتار عجیب و سرگردانی فرد در حال تشنج بوده است. امروزه ما می دانیم که تشنج ها با دارو قابل کنترل هستند. بنابراین صرع هم مانند بیماری های دیگر است.

 

  1. تشنج ها زمانی اتفاق می افتد که یک اختلال الکتریکی در مغز به وجود می‌آید.

درست : مغز با فعالیت الکتریکی میلیون‌ها سلول عصبی (نورون)، که هرکدام یک سیگنال الکتریکی را به دیگری انتقال می دهند؛ کار می کند. اگر  این سلول‌ها یکباره با هم، شروع به انتقال امواج الکتریکی کنند، تشنج اتفاق می افتد.

 

  1. افراد مبتلا به صرع، اختلال روانی دارند.

نادرست. صرع و  اختلال روانی، دو وضعیت متفاوت هستند که هر دو، مغز را تحت تأثیر قرار می دهند.

گاهی اوقات ممکن است اختلال روانی و صرع، در  یک نفر دیده شوند، مثل این که صرع و آرتریت یا صرع و دیابت با هم در یک نفر  وجود داشته باشند؛ ولی باید در نظر داشت که اینها،  دو موقعیت متفاوت هستند.

  1. افراد مبتلا به صرع و تشنج از لحاظ ذهنی، کم‌توان هستند.

نادرست : افراد مبتلا به صرع مثل بقیۀ مردم هستند. بعضی بسیار باهوش، برخی باهوش کمتر و بقیه هوش متوسط  دارند.

 

  1. افراد سالمند بیشتر در خطر ابتلا به تشنج و صرع  هستند.

درست : همچنان که سن فرد بیشتر می شود، تغییراتی در مغز اتفاق می افتد که می تواند منجر به بروز تشنج و صرع شود.

سکتۀ مغزی، بیماری قلبی و آلزایمر  می توانند موجب صرع شوند.

 

  1. تشنج‌ها در هر سنی می‌توانند شروع شوند.

درست :  افراد در هر سنی می توانند دچار صرع شوند.

 

  1. تنها روش درمان صرع، دارودرمانی است که لازم است تمام عمر مصرف شود.

نادرست: داروها معمولاً به عنوان اولین درمان انتخاب می شوند. اما اگر داروها در کنترل تشنج ها موفق نباشند، راه‌های دیگر درمان نیز هست. جراحی ممکن است در برخی افراد مؤثر واقع شود.

در  بعضی از بیماران نیز، یک دستگاه ارسال کنندۀ سیگنال‌های الکتریکی به مغز ( VNS )می تواند از  بروز تشنج ها جلوگیری کند. در کودکان مبتلا به تشنج، یک رژیم خاص غذایی ( رژیم کتوژنیک ) در برخی موارد مؤثر است.

 

  1. اگر تشنج های شما قطع شده است، می توانید داروی خود را نیز قطع کنید.

نادرست: نداشتن تشنج به معنای این است که داروهای شما مؤثر بوده اند. بنابراین اگر شما مصرف این داروها را قطع کنید؛ تشنج ها حتماً دوباره بازخواهند گشت.

 

  1. فشارهای روانی موجب تشنج می شوند.

درست: بعضی از بیماران ابراز می‌کنند زمانی که تحت فشارهای روانی هستند، تشنج هایشان بیشتر  می شود. کم‌خوابی و نخوردن داروها هم می‌تواند منجر به ایجاد تشنج شود.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بیشتر

آیا سگ ها می توانند بوی تشنج های صرعی را بفهمند؟

دانشمندان فرانسوی اثبات کردند که سگ ها می توانند بوی یک تشنج صرعی را درک کنند. کمیتۀ پژوهشی دانشگاه رنه ( Renne )  امیدوارند این یافته بتواند راه هایی برای جلوگیری از وقوع تشنج در افراد به وجود آورد.

این یافته سگ ها را شامل می شود با  بینی های الکترونیک، که قادرند بوی وقوع قریب الوقوع بودن تشنج را بفهمند.

پیش از این هم سگ ها نشان داده بودند که می توانند بیماری هایی مانند سرطان ، پارکینسون، مالاریا و دیابت را با بوکشیدن متوجه شوند.

در آخرین یافته، پنج سگ تربیت شدند تا بوی عرق بدن بیماری که تشنج داشته را تشخیص دهند. سپس به آنها هفت نمونه عرق از بیمارانی دادند که درحال استراحت بودند یا ورزش می کردند یا تشنج داشتند. دو  سگ دو سوم زمان طول کشیدتا  نمونه های تشنج را  پیدا کنند و سه تای دیگر 100 درصد دقیق بودند.

این یافته می گوید : نتایج، فوق العاده واضح بود و اولین گام به سوی تشخیص بوی خاص تشنج برداشته شد.

این پژوهش نیاز به جزئیات تجزیۀ  شیمیایی عرق بدن، برای تشخیص ترکیب های خاص موجود در آن دارد.

این پژوهش  نشان داد که تشنج های صرعی تغییری در بوی بدن افراد ایجاد می کنند.

دکتر آملی کاتالا از دانشگاه رنه به خبرنگار بی بی سی گفت : تحقیق های بیشتری در آینده مورد نیاز است؛ ولی این احتمال وجود دارد که تحریک کننده ها، برخی هورمون های عصبی را در بدن آزاد کنند، که در نهایت باعث به وجود آمدن این بو  می شود یا مولکول های مرتبط با استرس و مسیرهای آنها، در ایجاد این بو تأثیر داشته باشند. البته تمام تئوری ها، نیاز به بررسی دارند.

ولی پژوهشگران امیدوارند که این موضوع بتواند در نهایت به بیماران کمک کند.

این یافتۀ رضایت بخش می تواند پیشرفت هایی را در تشخیص تشنج و جلوگیری از آن به وجود آورد و  می تواند به فرد مبتلا،  فرصت دهد قبل از این که تشنج آغاز شود؛ از کسی کمک بگیرد یا به جایی برود که امن تر است.

بیشتر

اورا

طبق گزارش های سازمان بهداشت جهانی تقریباً حدود 50 میلیون نفر در جهان مبتلا به صرع هستند. بنابراین صرع یکی از شایعترین بیماری های سیستم مغز و اعصاب است. در بعضی بیماران، صرع با یک آسیب جدی به مغز شروع می شود؛ در حالی که در برخی دیگر، ممکن است تشنج ها از بدو تولد دیده شوند. تشنج ها می توانند خیلی کوتاه بوده و به ندرت قابل مشاهده باشند یا برعکس، ساعت ها طول بکشند. در بعضی تشنج های موضعی وضعیتی وجود دارد که اصطلاحاً به آن “اورا” می گویند؛ که در واقع یک احساس پیش از وقوع تشنج است.

اورا اصطلاحی است که در بعضی افراد برای توصیف احساس پیش آگهی قبل از تشنج، استفاده می شود. در واقع اورا در صرع، یک تشنج موضعی با هوشیاری است.

اورا می تواند یک احساس، یک تجربه، یا یک حرکت که در افراد مختلف، متفاوت است؛ باشد. همچنین می تواند یک علامت هشدار برای وقوع تشنج در پیش رو هم باشد.

اورا  می تواند طیف وسیعی داشته باشد، از احساس های بینایی گرفته تا وضعیت های روانی مثل احساس آشنایی از چیزی  که به نظر می رسد قبلاً هم آن را دیده اند.

اگرچه در یک مطالعه، یافته ای مبنی بر میزان 64 درصدی از بیمارانی بود که تجربۀ اورا داشتند، ولی به این موضوع در مبحث صرع هنوز خیلی پرداخته نشده است.

از این رو با چند نفر از بیماران در مورد تجربه هایشان از اورا صحبت کرده ایم :

ریچارد یک مرد 52 ساله است که تشخیص صرع لوب فرونتال از دو سال پیش داشته است :

تشنج های من فقط 10 تا 20 ثانیه طول می کشد. بنابراین تشنج هایم قابل مدیریت کردن هستند. سخت می توانم تجربه واقعی از تشنج هایم را توضیح دهم. ولی در کل یک احساس نشاط است. معمولاً با یک احساس عجیب آشنایی از جایی که انگار وقتی کوچک بوده ام، آن را دیده ام، شروع می شود و تقریباً برای یک لحظه وارد وجود متفاوتی می شوم؛ انگار وارد  دنیاهای موازی می شوم.

من هرگز از داروهای روان گردان استفاده نکرده ام. ولی وقتی اورا را با چیزهای دیگر مقایسه می کنم، به نظرم می رسد شبیه احساس   مصرف هروئین است. همانطور هجوم می آورد ؛ همانطور به طرزی عجیب و غریب از آن لذت می برم.

اورا می تواند دردسرساز هم باشد، مثلا زمان رانندگی من مسیرم را گم می کنم یا در مغازه ها رمز کارت اعتباری ام را فراموش می کنم. یا در محل کار ممکن است به نظر بیکار برسم که خیلی مرا تحت فشار قرار می دهد.

با این همه، من گیج و سردرگم خواهم بود تا یک دو دقیقه بگذرد و حالم بهتر شود. 

بیشتر

مرگ ناگهانی در صرع

مرگ ناگهانی در صرع چیست؟

مرگ ناگهانی در صرع به زمانی گفته می شود که فرد مبتلا به صرع به شکلی غیرمنتظره فوت کند و قبل از آن در حالت سلامت معمول خود بوده باشد. برای فوت، دلیلی که مبتنی بر حادثه یا اورژانس تشنج ( تشنج پایدار ) پیدا نمی شود. بعد از نمونه برداری هم دلیلی برای فوت یافت نمی شود.

مرگ ناگهانی در صرع چه قدر شایع است؟

  • هر سال یک نفر از 1000 نفر در بزرگسالان و یک کودک از 4500 کودک مبتلا به صرع، بر اثر SUDEP فوت می کنند.
  • افراد با تشنج های کنترل نشده در خطر بیشتر قرار دارند.
  • تاکنون افراد مبتلا به صرع میوکلونیک یا ابسانس در خطر مرگ ناگهانی شناخته نشده اند.

دلیل مرگ ناگهانی چیست؟

کسی نمی داند چه چیزی علت مرگ ناگهانی است؛ ولی به موارد زیادی در این خصوص توجه می شود. مرگ ناگهانی معمولاً در شب یا هنگام خواب اتفاق می افتد؛ زمانی که هیچ شاهدی برای فوت وجود ندارد و پرسش های زیادی در این مورد بی جواب می مانند. گمان می رود که فرد قبل از فوت، تشنج کرده باشد، اما این مسئله در همۀ موارد قطعی نیست.

پژوهش های انجام شده در مورد علل احتمالی مرگ ناگهانی، روی مشکلاتی که در زمان تشنج در تنفس، ریتم قلبی و عملکرد مغز رخ می دهند، تمرکز کرده اند.

  • تنفس : در تشنج، فرد خیلی کوتاه دچار ایست تنفسی می شود ( آپنه ) . اگر این ایست تنفسی بیش از حد طولانی شود، ممکن است سبب کاهش میزان اکسیژن در قلب و مغز شود. کمبود اکسیژن اگر درمان سریع نگیرد، یکی از عوامل تهدید کنندۀ زندگی است. همچنین گاهی اوقات راه هوایی فرد، در زمان تشنج تونیک کلونیک  مسدود می شود؛ که می تواند منجر به خفگی فرد گردد.
  • ریتم قلبی : بندرت تشنج می تواند منجر به ریتم خطرناک قلبی یا ایست قلبی شود.
  • عملکرد مغز : تشنج ها ممکن است عملکرد حیاتی در ساقۀ مغز را مسدود یا مختل کنند. این منطقه مسئول ضربان قلب و تنفس است . تغییر در عملکرد مغز، می تواند تغییرهای خطرناکی در ریتم قلب و تنفس بوجود آورد.
  • سایر : مرگ ناگهانی بیش از یک دلیل دارد. ممکن است ترکیبی از مشکلات تنفسی و ریتم نامتعادل قلبی و تغییر در عملکرد مغز  در آن دخیل باشند؛ یا ممکن است به دلیل عواملی باشد که هنوز محققان نیافته اند.

چه کسانی در خطر مرگ ناگهانی قرار دارند؟

بزرگترین عامل خطر مرگ ناگهانی، تشنج های متعدد به ویژه تشنج های منتشر تونیک کلونیک است.

سایر عوامل خطرزا عبارتند از :

  • عدم مصرف دارو به صورت منظم
  • قطع ناگهانی دارو
  • سنین بین 20 تا 40 سال
  • کم توانی ذهنی ( ضریب هوشی کمتر از 70 )

مطالعات نشان داده است که افرادی که میزان بیشتری از داروهای ضد تشنج را مصرف می کنند، ممکن است در خطر بیشتری از مرگ ناگهانی قرار بگیرند. افرادی که چند نوع داروی ضد صرع مصرف می کنند ؛ احتمالاً نوع شدیدتری از صرع را تجربه می کنند. تعداد بیشتر تشنج ها ، خطر مرگ ناگهانی را بالا می برد و  نه مصرف داروها .

بیشتر