#صرع

نخستین وبینار تخصصی صرع در سال 1400

انجمن صرع ایران اولین وبینار تخصصی خود را در سال جدید با عنوان تازه های صرع، روز پنجشنبه سوم تیر ماه از ساعت 10 تا 13، با همکاری متخصصان مغز و اعصاب و شرکت روناک دارو برگزار کرد.

این وبینار که با هدف به روز رسانی دانش پزشکان متخصص دربارۀ صرع برگزار شد، برای متخصصان مغز و اعصاب و فوق تخصصان مغز و اعصاب کودکان 3 امتیاز بازآموزی؛ و برای جراحان مغز و اعصاب و روانپزشکان، 2:25 امتیاز بازآموزی داشت.

این برنامۀ علمی با میزبانی از 140 شرکت کننده و با سخنرانی متخصصان مغز و اعصاب فعال در دانشگاه های علوم پزشکی سطح کشورکه فلوشیپ صرع دارند، برگزار شد.

نخستین سخنران این برنامه دکتر بهنام صفرپور، معاون آموزشی انجمن صرع ایران، فلوشیپ صرع و استادیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود که در مورد صرع اتوایمن سخنرانی کرد؛ و سپس دکتر مهیار نوربخش، فلوشیپ صرع و متخصص مغز و اعصاب در مورد مرگ ناگهانی در صرع؛ دکتر وحید صالحی فر، فلوشیپ صرع و استادیار علوم پزشکی کرمانشاه در مورد درمان در صرع های پایدار؛ و دکتر پرویز بهرامی، فلوشیپ صرع و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی خرم آباد در مورد بررسی موارد جراحی در صرع سخنرانی کردند و در ادامه به معرفی چند مورد بیمار کاندید جراحی پرداخته شد.
در پایان این برنامه، سخنرانان در مورد درمان صرع، جلسۀ پرسش و پاسخ برگزار کردند.

انجمن صرع ایران پیرو سیاست آموزشی خود همچون سنوات گذشته، برگزاری چندین برنامۀ علمی تخصصی دیگر را تا پایان سال جاری در دستور کار خود دارد.

اسلایدهای برنامه را می توانید از اینجا دانلود کنید: 

بیشتر

لورازپام

نام تجاری :

آتیوان

داروی لورازپام  به عنوان آرامبخش در درمان اضطراب و تشنج به کار می‌رود.  خواب‌آلودگی از شایعترین عوارض جانبی لورازپام محسوب می‌شود. مهمترین تداخل لورازپام مصرف همزمان آن با الکل است. لورازپام وابستگی ایجاد می‌کند، بنابراین باید کمترین میزان لورازپام در کوتاه‌ترین مدت در نظر گرفته شود. همچنین قطع لورازپام باید تحت نظر پزشک انجام شود.

اشکال دارویی:

  • قرص: 1  و 2 میلی گرم
  • آمپول: 2  و 4 میلی گرم بر میلی لیتر

مکانیسم اثر:

  • لورازپام سبب تضعیف سیستم عصبی مرکزی در ناحیه‌ی ساب کورتیکال و لیمبیک می‌شود. لورازپام موجب تحریک گیرنده‌های گابا در سیستم ARAS می‌شود.

تداخل دارویی:

  • مصرف لورازپام همراه با الکل و داروهای تضعیف کنندۀ سیستم عصبی مرکزی، کاهش عملکرد عصبی را تشدید می‌کند.
  • مصرف لورازپام اثر ال دوپا را کاهش می‌دهد.
  • باربیتورات‌ها، ریفامپین و والپروئیک اسید اثر لورازپام را کاهش می‌دهند.
  • سایمتیدین عوارض لورازپام را افزایش می‌دهد.

 

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه همۀ این عوارض در یک فرد مشاهده نمی‌شود، ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض جانبی لورازپام عبارت است از:

  • سیستم عصبی مرکزی: سردرد، سرگیجه، خستگی، ضعف، خواب‌آلودگی، کابوس شبانه، آتاکسی، لرزش، افسردگی
  • سیستم گوارش: تهوع و استفراغ، خشکی دهان، اختلال در بلعیدن، یبوست، بی‌اشتهایی
  • سایر: راش و حساسیت جلدی، کندی ضربان قلب، احتباس ادراری، دوبینی، تاری دید، دپرسیون تنفسی

مصرف در بارداری و شیردهی:

  • بارداری:  اطلاعات کافی مبنی بر مطالعۀ تأثیر لورازپام در بارداری انسان در دست نیست. پژوهش‌ها نشان داده است کودکان متولد شده از مادرانی که در اواخر بارداری از بنزودیازپین‌هایی مانند لورازپام استفاده می‌کردند، در خطر مشکلات تنفسی، مشکلاتی در تغذیه و کاهش دمای بدن قرار دارند.
  • شیردهی:  مصرف لورازپام در شیردهی توصیه نمی‌شود و ادامۀ درمان با لورازپام یا قطع مصرف آن بستگی به اهمیت لورازپام برای مادر دارد. لورازپام در شیر ترشح می‌شود. نوزادانی که مادران آنها در طول شیردهی از لورازپام استفاده می‌کنند در خطر خواب‌آلودگی و ناتوانی قرار دارند.

مراقبت‌های پزشکی و پرستاری:

  • در هنگام درمان با لورازپام این موارد را بررسی کنید: شمارش سلول‌های خونی، آنزیم‌های کبدی، عملکرد کلیوی
  • در زمان درمان با لورازپام تزریقی، وضعیت تنفسی بیمار را در نظر داشته باشید.
  • فشار خون را در دو وضعیت خوابیده و ایستاده کنترل کنید.
  • بررسی وضعیت ذهنی بیمار در زمان درمان با لورازپام اهمیت دارد.
  • نشانه‌های وابستگی به لورازپام را در نظر داشته باشید: تهوع و استفراغ، سردرد، درد عضلانی، لرزش، تشنج
  • برای رفع خشکی دهان ناشی از مصرف لورازپام، مصرف آدامس یا آب نبات را پیشنهاد دهید.
  • تزریق لورازپام عضلانی باید به صورت عمیق انجام شود.
  • در ابتدای درمان با لورازپام به دلیل کاهش فشار خون وضعیتی، بیمار را در هنگام حرکت کمک کنید.

مراقبت‌های بیمار و خانواده:

  • در هنگام درمان با لورازپام از تغییر وضعیت ناگهانی پرهیز کنید؛ زیرا لورازپام سبب گیجی می‌شود.
  • برای کاهش نشانه‌های گوارشی لورازپام، آن را با غذا مصرف کنید.
  • از مصرف الکل و هر گونه داروی غیر نسخه‌ای بدون مشورت با پزشک خودداری کنید؛ زیرا ممکن است تأثیر خواب‌آلودگی یا مشکلات تنفسی تشدید شود.
  • لورازپام باید بر اساس دستور پزشک با میزان مصرف معین استفاده شود. از قطع ناگهانی لورازپام اجتناب کنید.
  • لورازپام خواب‌آور است؛ بنابراین در هنگام درمان با لورازپام، از انجام فعالیت‌هایی که به هوشیاری کامل نیاز دارند، پرهیز کنید.
  • در زمان درمان با لورازپام از روش‌های ضدبارداری استفاده کنید.
  • حداکثر مدت استفاده از لورازپام چهار ماه با دستور پزشک است.
  • لورازپام اعتیادآور است و می‌تواند وابستگی روانی و فیزیکی را به دنبال داشته باشد. بنابراین باید در کمترین میزان و برای کوتاهترین دورۀ درمانی در نظر گرفته شود.
  • قطع لورازپام باید تدریجی و زیر نظر پزشک انجام شود.
بیشتر

مواد مخدر

تمام اشکال کوکائین، بعد از چند ثانیه یا چند دقیقه یا حتی چند ساعت بعد از مصرف، تولید تشنج می کنند. تشنج های ایجاد شده، بسیار خطرناک هستند و معمولاً با حملۀ قلبی و مرگ همراه هستند. این موضوع می تواند حتی در فردی که هیچ سابقۀ تشنج هم نداشته، اتفاق بیفتد. اگر صرع دارید، حتماً از مصرف این مواد بپرهیزید.

آمفتامین ها هم محرک مغز هستند. اگر شما از آمفتامین ها یا داروهایی مانند آن استفاده می کنید، اختلال خواب، گیجی یا اختلال های جدی روانپزشکی در شما ایجاد می شود و در این صورت، احتمال فراموشی مصرف داروها، برایتان بیشتر می شود.

پژوهش ها در این زمینه نشان داده است که تخریب ماندگار مغز در اثر استفاده از این مواد محرک ایجاد شده و در اثر مصرف زیاد، تشنج شدید تونیک – کلونیک به همراه حملۀ قلبی و مرگ اتفاق می افتد.

بیشتر

تشنج های کلونیک

  • کلونیک به معنای پرش های عضلانی تکرار شونده و مداوم است. علامت اصلی تشنج کلونیک، پرش عضلانی تمام بدن یا قسمت هایی از بدن است. 
  • این تشنج ها می توانند از یک قسمت مغز  شروع شوند( تشنج حرکتی موضعی)  یا هر دو طرف مغز را درگیر کنند( کلونیک منتشر).
  • حرکت بدن در تشنج کلونیک با محکم نگه داشتن فرد بیمار، متوقف نمی شود.
  • تشنج های کلونیک شیوع کمی دارند.

کلونوس به معنای منقبض و منبسط شدن سریع یک عضله به صورت تکرار شونده است. به معنای دیگر، این کلمه به معنی پرش تکراری اندام ها است.

تشنج های کلونیک بیشتر در نوزادان اتفاق می‌افتند و در بیشتر موارد، حرکت‌های کلونیک به عنوان بخشی از تشنج‌های تونیک کلونیک دیده می‌شوند.

تشنج‌های کلونیک صرفاً با حرکت‌های پرشی، از چند ثانیه تا یک دقیقه طول می‌کشند.

گاهی تشخیص تشنج‌های کلونیک از میوکلونیک بسیار دشوار است. پرش‌ها در تشنج کلونیک مداوم‌تر و پایدارتر هستند.

اگر در تشنج کلونیک، قسمتی از مغز درگیر شده باشد ( شروع موضعی ) فرد ممکن است در طول تشنج، هوشیار باشد و پس از آن تشنج، به کار قبلی خود ادامه می‌دهد.

 اگر تشنج کلونیک، شروع منتشر در مغز داشته باشد( که تمام مغز را درگیر می‌سازد)؛ معمولاً فرد در طول تشنج، هوشیار نیست و بعد از آن، به چند دقیقه استراحت نیاز دارد.

کمک‌های اولیه

  1. مهمترین اقدام برای کمک به فرد در حال تشنج کلونیک، مراقبت از او برای جلوگیری از آسیب در زمان پرش اندام‌ها یا احتمال سقوط او است.
  2. به هیچ عنوان تلاش نکنید حرکت اندام‌های او را محدود کنید.     
  3. اگر تشنج کلونیک به سمت تشنج تونیک کلونیک پیش برود؛ فرد بعد از تشنج، بسیار خسته و گیج خواهد بود. اجازه دهید استراحت کند و از او مراقبت کنید.
بیشتر

استرس و صرع

استرس به طور کلی پاسخی است که هر فرد  به تغییرهای زندگی‌اش می دهد؛ به ویژه اگر مرتبط با یک تهدید یا یک دستور باشد. استرس می‌تواند از محرک‌های محیطی، جسمی یا روانی منشأ بگیرد.

همۀ افراد، چه افراد مبتلا به صرع،چه خانواده‌های ایشان، دوستانشان و یا  سایرین می‌توانند در زمان‌های مختلف، استرس داشته باشند. استرس، بخشی از یک زندگی طبیعی است و اغلب با موارد زیر مرتبط است:

  • یک برنامۀ شلوغ که زمان کمی برای استراحت یا تفریح  می‌ماند.
  • انتظارهای غیرواقعی یا درخواست‌های خیلی زیاد
  • احساس شتاب همیشگی و کار بیش از حد
  • یک موقعیت سخت در زندگی مثل یک مسئلۀ جدی سلامتی یا چالشی در روابط
  • تغییرهای بزرگ زندگی مثل تغییر شغل یا مهاجرت
  • فقدان مهارت یا توانمندی پذیرش مسئولیت

استرس می‌تواند هم به ما کمک کند و هم صدمه زننده باشد.  

  • استرس می‌تواند محرکی برای فرد باشد تا به مسئله‌های طبیعی زندگی‌اش به همان خوبی موقعیت‌های خطرناک یا چالش‌برانگیز پاسخ دهد. 
  • اگر فرد استرس بیش از اندازه داشته باشد یا مهارت‌های لازم برای سازگاری با استرس نداشته باشد؛ خیلی راحت می‌تواند استرس شدید بگیرد.
  • ابتلاء به یک مسئلۀ مهم در سلامت، مثل صرع و تشنج‌های تکرارشونده هم می‌تواند عامل به وجود آورندۀ استرس باشد.

دلیل اینکه چرا استرس ممکن است سبب تحریک تشنج شود، هنوز مشخص نیست. استرس افراد را به روش‌های مختلف تحت تأثیر قرار می‌دهد :
• استرس موجب آزاد شدن هورمون های مرتبط با سیستم عصبی می‌شود که مغز را درگیر می کند.
• قسمتی از مغز که درگیر تشنج می شود، اهمیت دارد. مثلاً تشنج‌های موضعی همان قسمت‌هایی از مغز هستند که در پاسخ به استرس درگیر می‌شوند.
• استرس ممکن است الگوی خواب را مختل کند که می‌تواند موجب تحریک تشنج شود.

بیشتر

تشنج های میوکلونیک

تشنج های میوکلونیک، پرش های ناگهانی یک ماهیچه یا گروهی از ماهیچه ها است که شبیه به یک شوک ناگهانی است. معمولاً این تشنج ها بیشتر از یک یا دو ثانیه طول نمی کشند و ممکن است فقط یک بار اتفاق بیفتد یا گاهی در یک زمان کوتاه، تعداد زیادی پشت هم پیش می‌آیند.

حتی افرادی که صرع ندارند هم می توانند تجربۀ میوکلونوس را داشته باشند، مثلاً یک پرش ناگهانی وقتی تازه از خواب بیدار می‌شوید یا زمانی که خوابتان می‌برد. این میوکلونوس‌ها طبیعی هستند.

تشنج های میوکلونیک در صرع، معمولاً حرکات غیرطبیعی متقارن در دو طرف بدن به صورت همزمان ایجاد می کنند.

این تشنج ها در طیفی از سندرم های صرعی که ویژگی های متفاوتی دارند، اتفاق می افتند:

🔸 صرع میوکلونیک جوانان :

این تشنج ها معمولاً گردن، شانه ها و بازوها را درگیر می کنند. در بسیاری از بیماران تشنج ها اغلب بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب اتفاق می افتد. معمولاً در دوران بلوغ یا گاهی در آغاز سنین بزرگسالی شروع می شود و افراد مبتلا دارای هوش طبیعی هستند. در بیشتر موارد تشنج ها با دارودرمانی کنترل می شوند ولی لازم است که داروها در طول عمر مصرف شوند.

🔹 سندرم لنوکس-گاستو:

این سندرم خیلی شایع نیست و علاوه بر این تشنج، شامل انواع دیگر تشنج ها هم می شود. در اوایل کودکی شروع می شود. تشنج های میوکلونیک معمولاً گردن، شانه ها، بازوها و اغلب صورت را درگیر می کند. این تشنج ها ممکن است خیلی شدید بوده و به سختی کنترل شوند.

🔸 صرع میوکلونیک پیشرونده:

این سندرم نادر معمولاً ویژگی های ترکیبی تشنج های میوکلونیک و تونیک – کلونیک را با هم دارد. درمان معمولاً در دراز مدت موفق نیست.

وقتی تشنج میوکلونیک تمام می شود، معمولاً فرد می تواند فعالیت های خود را ادامه دهد. این افراد در زمان تشنج معمولاً بیدار بوده و می توانند به وضوح و شفاف فکر کنند. هیچ کمک خاصی برای این تشنج نیاز نیست.

بیشتر

حقایقی دربارۀ تشنج و صرع

هنوز  باورهای  نادرستی دربارۀ تشنج و صرع وجود دارد. باورهایی که می تواند آسیب زننده باشند. 

وجود این باورها شاید به این دلیل است که تشنج از هزاران سال پیش،  ذهن بشر را به خود معطوف کرده است و گاهی تشنج ها به نظر عجیب و حتی وحشتناک می آیند.

هزاران سال، تلاش  بر این بوده  تا روش هایی را  برای متوقف کردن تشنج ها پیدا کنند. به همین دلیل معجونی از  سحر و جادو، مواد مختلف و  باورهای عجیب به وجود آمد.

ما می خواهیم همه بدانند که چه چیزی دربارۀ تشنج، درست و چه چیزی نادرست است.

 درست یا نادرست؟

  1. تشنج زمانی اتفاق می افتد که کسی شما را نفرین کند.

نادرست : این عقیدۀ نادرست از زمان های بسیار دور آمده است. در آن زمان مردم نمی دانستند اختلال  عملکرد سلول های مغزی، موجب تشنج می شود. 

امروزه  ما می دانیم که  موارد زیادی می توانند موجب صدمۀ مغزی و بروز تشنج شوند؛ از جمله :

  • ضربه به سر
  • مسمومیت دارویی
  • عفونت های مغزی
  • مشکلات بارداری و هنگام زایمان

 

  1. داشتن تشنج به این معنا است که شخص، در تصرف شیطان یا روحی پلید است.

نادرست:  این توضیح مردمان در گذشته، برای توجیه رفتار عجیب و سرگردانی فرد در حال تشنج بوده است. امروزه ما می دانیم که تشنج ها با دارو قابل کنترل هستند. بنابراین صرع هم مانند بیماری های دیگر است.

 

  1. تشنج ها زمانی اتفاق می افتد که یک اختلال الکتریکی در مغز به وجود می‌آید.

درست : مغز با فعالیت الکتریکی میلیون‌ها سلول عصبی (نورون)، که هرکدام یک سیگنال الکتریکی را به دیگری انتقال می دهند؛ کار می کند. اگر  این سلول‌ها یکباره با هم، شروع به انتقال امواج الکتریکی کنند، تشنج اتفاق می افتد.

 

  1. افراد مبتلا به صرع، اختلال روانی دارند.

نادرست. صرع و  اختلال روانی، دو وضعیت متفاوت هستند که هر دو، مغز را تحت تأثیر قرار می دهند.

گاهی اوقات ممکن است اختلال روانی و صرع، در  یک نفر دیده شوند، مثل این که صرع و آرتریت یا صرع و دیابت با هم در یک نفر  وجود داشته باشند؛ ولی باید در نظر داشت که اینها،  دو موقعیت متفاوت هستند.

  1. افراد مبتلا به صرع و تشنج از لحاظ ذهنی، کم‌توان هستند.

نادرست : افراد مبتلا به صرع مثل بقیۀ مردم هستند. بعضی بسیار باهوش، برخی باهوش کمتر و بقیه هوش متوسط  دارند.

 

  1. افراد سالمند بیشتر در خطر ابتلا به تشنج و صرع  هستند.

درست : همچنان که سن فرد بیشتر می شود، تغییراتی در مغز اتفاق می افتد که می تواند منجر به بروز تشنج و صرع شود.

سکتۀ مغزی، بیماری قلبی و آلزایمر  می توانند موجب صرع شوند.

 

  1. تشنج‌ها در هر سنی می‌توانند شروع شوند.

درست :  افراد در هر سنی می توانند دچار صرع شوند.

 

  1. تنها روش درمان صرع، دارودرمانی است که لازم است تمام عمر مصرف شود.

نادرست: داروها معمولاً به عنوان اولین درمان انتخاب می شوند. اما اگر داروها در کنترل تشنج ها موفق نباشند، راه‌های دیگر درمان نیز هست. جراحی ممکن است در برخی افراد مؤثر واقع شود.

در  بعضی از بیماران نیز، یک دستگاه ارسال کنندۀ سیگنال‌های الکتریکی به مغز ( VNS )می تواند از  بروز تشنج ها جلوگیری کند. در کودکان مبتلا به تشنج، یک رژیم خاص غذایی ( رژیم کتوژنیک ) در برخی موارد مؤثر است.

 

  1. اگر تشنج های شما قطع شده است، می توانید داروی خود را نیز قطع کنید.

نادرست: نداشتن تشنج به معنای این است که داروهای شما مؤثر بوده اند. بنابراین اگر شما مصرف این داروها را قطع کنید؛ تشنج ها حتماً دوباره بازخواهند گشت.

 

  1. فشارهای روانی موجب تشنج می شوند.

درست: بعضی از بیماران ابراز می‌کنند زمانی که تحت فشارهای روانی هستند، تشنج هایشان بیشتر  می شود. کم‌خوابی و نخوردن داروها هم می‌تواند منجر به ایجاد تشنج شود.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بیشتر

پیشگیری از عوامل ایجاد کننده صرع

بهشته امیری *: دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، معاونت درمان- کارشناس پرستاری اداره پرستاری

 

شیرین اصغریان: مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، پژوهشیار مرکز،

زهرا ایازی: دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد-معاونت درمان،اداره پرستاری، کارشناس ارشدپرستاری،آموزش پزشکی

زمینه: بیماری صرع شایعترین اختلال عملکردی مغز می باشد. اثر طبیعی روان شناختی، اجتماعی و اقتصادی آن می تواند به طور جدی بر کیفیت زندگی بیمار و خانواده مؤثر باشد. تشخیص صحیح نوع تشنج به همراه انتخاب صحیح دارو و برخورد درمانی مناسب، می تواند این تأثیر را کاهش دهد. مراقبت های پرستاری متناسب با علل بروز صرع می تواند به شدت بر روی کاهش موارد بیماری مؤثر باشد.

روش مطالعه: این مقاله یک مطالعه مروری است که به روش جستجوی کتابخانه ای والکترونیک در سال 1397 به رشته تحریر در آمده است.

یافته ها: عوامل ایجاد کننده صرع به طور کلی مربوط به علل قبل از تولد، زمان تولد و علل بعد از تولد می باشد. برخی از عوامل قبل از تولد شامل عوامل ارثی و عفونت های حین بارداری می باشد. انجام مراقبت های پرستاری و مراقبت های بهداشتی در زمان بارداری و همچنین مشاوره ژنتیک می تواند باعث کاهش موارد بیمار صرع در جوامع شود. همچنین پژوهش های انجام شده در کشورهای توسعه یافته بیانگر آن است که 14-12 درصد موارد بروز صرع مربوط به آسیب در زمان تولد است. در این موارد بیماری های جفت، بند ناف، زایمان غیر طبیعی و طولانی مدت و انسداد مجاری هوایی نوزاد گزارش شده اند. مراقبت های پرستاری از طریق توجه به علامت های کلیدی برای شناسایی زودرس کمبود اکسیژن میتواند منجر به اقدامات لازم پرستاری برای درمان آسم و تشنج شود که برای جنین و مادر سودمند است.همچنین کاربرد روشهای پیشگیری و آموزش بیماران، روی کاهش بروز فوریت های پزشکی مانند حمله های تکرار شونده آسم و حمله های تکرار شونده صرع مؤثرند. در بعد عوامل پس از تولد می توان به تب و صدمات مغزی اشاره نمود که به آسانی می توان نسبت به پیشگیری از آنها اقدام نمود. بیماریهای عفونی همانند دیفتری، سیاه سرفه، کزاز ، سرخک، فلج اطفال، عفونت های پنوموکوکی و … که می توانند به طور مستقیم و غیر مستقیم به وسیله افزایش درجه حرارت بدن عملکرد مغز را تحت تأثیر قرار دهند، براحتی قابل پیشگیری می باشند.

نتیجه گیری: اهمیت بیماری صرع بر همگان آشکار است، اما اهمیت توجه به مراقبت های پرستاری با تأکید بر آموزش به مادران باردار و پیگیری دوران بارداری آنان به طور جدی مورد تأکید قرار نگرفته است مسئله ای که می تواند به میزان قابل توجهی موارد ابتلا به صرع را کاهش دهد.

کلمات کلیدی: پیشگیری، صرع

بیشتر

ده چیزی که هرکسی لازم است دربارۀ صرع بداند

  1. همۀ افراد مبتلا به صرع، به زمین نمی افتند و نمی لرزند.

بیش از چهل نوع صرع وجود دارد. یک فرد مبتلا به صرع، ممکن است یک یا چند نوع از انواع صرع را تجربه کند.

2. یک نفر همیشه هست که بداند شما کجا هستید.

فکر کنید می خواهید به یک قرار پنهانی بروید. ده نفر می دانند.

3. ما ” مصروع ” نیستیم.

ما  افراد مبتلا به صرع هستیم. واژه ها مهم هستند. یادت باشد ، ما غش نمی کنیم ، تشنج می کنیم .

4. تو نگاه های عجیبی می بینی.

وقتی کسی به تو، نگاه عجیبی می اندازد، احتمال دارد دچار یک نوع حملۀ کوچک شده باشی. زمانی که هوشیاری فرد مختل می شود و او حملۀ کانونی را تجربه می کند، ممکن است از این نوع نگاه ها داشته باشد. گاهی اوقات این نگاه ها، یک نشانه هستند.   

5. ما همه، به نور حساس نیستیم.

بضی از تشنج ها با نور تحریک می شوند. ولی درصد کمی از افراد مبتلا به صرع ( سه درصد )، صرع حساس به نور دارند.

6. ما با صرع به دنیا نیامده ایم.

صرع می تواند برای هرکسی در هر سنی اتفاق بیفتد. دلیل های زیادی برای بروز صرع در افراد وجود دارد؛ ولی در اکثر افرادی که تشنج می کنند؛ دلیل قابل توجهی پیدا نشده است.

7. ما به زبان خود آسیب نمی رسانیم.

سعی نکنید دهان فرد درحال تشنج را باز کنید. این کار به فک و دندان های او آسیب وارد می کند.

8. صرع بیماری نادری است.

در ایران حدود یک میلیون نفر و در جهان پنجاه میلیون نفر، به صرع مبتلا هستند.

9. اصلاً به نظر نمی آید که تو صرع داشته باشی !!!…

واقعاً به نظر شما یک فرد مبتلا به صرع، چگونه باید باشد؟

10. ما هنوز هم می توانیم یک زندگی سرشار داشته باشیم.

آموزش، تحصیلات، شغل و ازدواج مواردی هستند که با وجود تجربه های تشنج، کاملاً امکان پذیرند.

نوع سازگاری با صرع، به شدت آن بستگی دارد؛ ولی قطعاً تو می توانی. 

بیشتر

آیا سگ ها می توانند بوی تشنج های صرعی را بفهمند؟

دانشمندان فرانسوی اثبات کردند که سگ ها می توانند بوی یک تشنج صرعی را درک کنند. کمیتۀ پژوهشی دانشگاه رنه ( Renne )  امیدوارند این یافته بتواند راه هایی برای جلوگیری از وقوع تشنج در افراد به وجود آورد.

این یافته سگ ها را شامل می شود با  بینی های الکترونیک، که قادرند بوی وقوع قریب الوقوع بودن تشنج را بفهمند.

پیش از این هم سگ ها نشان داده بودند که می توانند بیماری هایی مانند سرطان ، پارکینسون، مالاریا و دیابت را با بوکشیدن متوجه شوند.

در آخرین یافته، پنج سگ تربیت شدند تا بوی عرق بدن بیماری که تشنج داشته را تشخیص دهند. سپس به آنها هفت نمونه عرق از بیمارانی دادند که درحال استراحت بودند یا ورزش می کردند یا تشنج داشتند. دو  سگ دو سوم زمان طول کشیدتا  نمونه های تشنج را  پیدا کنند و سه تای دیگر 100 درصد دقیق بودند.

این یافته می گوید : نتایج، فوق العاده واضح بود و اولین گام به سوی تشخیص بوی خاص تشنج برداشته شد.

این پژوهش نیاز به جزئیات تجزیۀ  شیمیایی عرق بدن، برای تشخیص ترکیب های خاص موجود در آن دارد.

این پژوهش  نشان داد که تشنج های صرعی تغییری در بوی بدن افراد ایجاد می کنند.

دکتر آملی کاتالا از دانشگاه رنه به خبرنگار بی بی سی گفت : تحقیق های بیشتری در آینده مورد نیاز است؛ ولی این احتمال وجود دارد که تحریک کننده ها، برخی هورمون های عصبی را در بدن آزاد کنند، که در نهایت باعث به وجود آمدن این بو  می شود یا مولکول های مرتبط با استرس و مسیرهای آنها، در ایجاد این بو تأثیر داشته باشند. البته تمام تئوری ها، نیاز به بررسی دارند.

ولی پژوهشگران امیدوارند که این موضوع بتواند در نهایت به بیماران کمک کند.

این یافتۀ رضایت بخش می تواند پیشرفت هایی را در تشخیص تشنج و جلوگیری از آن به وجود آورد و  می تواند به فرد مبتلا،  فرصت دهد قبل از این که تشنج آغاز شود؛ از کسی کمک بگیرد یا به جایی برود که امن تر است.

بیشتر