Mahmoud Reza Ashrafi

Professor of Pediatric Neurology , Children’s Medical Center , Tehran University of Medical Sciences

Benign childhood focal seizures and epileptic syndromes are one of  the most common seizure disorders of children and  affect 25% of cases  with nonfebrile seizures of this age group .

The three most common and recognized syndromes of idiopathic childhood focal epilepsies are

1. benign childhood epilepsy with centrotemporal spikes (BCECTS)
2. early onset benign childhood occipital epilepsy (Panayiotopoulos type)
3. late-onset childhood occipital epilepsy (Gastaut type) .

BCECTS or rolandic seizures is the most common manifestation of benign childhood seizures with excellent prognosis and remission within 2–4 years of onset . Onset is from age 1 to 14 years and peak  age of 8 or 9 years.The cardinal clinical manifestations of rolandic seizures are infrequent, often single, focal seizures of facial muscles with sensorimotor symptoms , oropharyngolaryngeal manifestations, speech arrest and drooling . BCECTS is a genetic epilepsy with autosomal dominant inheritance . Except  the EEG, all paraclinical findings including brain imaging  are normal. In inter-ictal EEG , central temporal spikes  are the hallmark of BCECTS . In some children with rolandic seizures , particularly if the seizures are infrequent, mild or nocturnal, may be no need for therapy . Carbamazepine is the preferred AED and Levetiracetam seems to be highly effective.

Ali A. Asadi-Pooya, M.D.

1. Jefferson Comprehensive Epilepsy Center, Department of Neurology, Thomas Jefferson University, Philadelphia, PA, USA
2. Department of Neurology, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran

Scalp EEG samples only one third of the cortex, so that discharges arising within sulci, in basal regions, and in interhemispheric regions are not detected. Besides, scalp recordings are subject to muscle and other artifacts, which may obscure the EEG. Patients with lesional epilepsy (not close to the eloquent cortex) or those with hippocampal sclerosis and concordant interictal and ictal foci without other discordant findings can proceed directly to surgery. In other patients, intracranial EEG recordings can more accurately lateralize and localize the epileptic focus and map functional areas before surgery. Modalities for intracranial EEG studies include:

• Intraoperative electrocorticography (ECoG)
• Extraoperative intracranial EEG through open craniotomy
• Stereotactic intracerebral EEG (SEEG)

Ali A. Asadi-Pooya, M.D.

1. Jefferson Comprehensive Epilepsy Center, Department of Neurology, Thomas Jefferson University, Philadelphia, PA, USA
2. Department of Neurology, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran

Drug resistant epilepsy is an epilepsy syndrome in which seizures persist and seizure freedom is very unlikely to be attained with further manipulation of antiepileptic drug therapy. In some patients with drug-resistant epilepsy, resective epilepsy surgery may produce seizure freedom. However, some patients are not good candidates for resective surgery. For example, symptomatic (structural-metabolic) generalized epilepsies, including Lennox-Gastaut and other catastrophic childhood-onset generalized epilepsy syndromes, are notoriously resistant to medical treatment. When these patients become adults, most continue to experience drug-resistant disabling seizures as well as cognitive, psychiatric, and behavioral problems. Usually there is no resectable epileptogenic lesion and therefore, resective and potentially curative surgery is not an option for these patients. Alternative treatments, including surgical procedures such as vagal nerve stimulation (an antiepileptic device) or corpus callosotomy, can palliate the severity of seizures in these conditions. The decision regarding which procedure might be best for an individual should take into account multiple factors, including the patient’s predominant seizure types and their role in affecting his/her quality of life, severity of seizures, the risks and potential benefits from each procedure, cost, and probably the most important factor, the patient’s expectations.

Mohammad Arbabi, Neuropsychitrist, Tehran University of Medical Sciences

It is undoubtable Functional Neurological Disorders seems to be more prevalent than perivious.10-30% of neurologic outpatients are those with symptoms that cannot be clearly explained by a structural or pathophysiological lesion. On-epileptic attacks make up around 10–20% of the patients referred to specialist epilepsy clinics with intractable seizures and up to 50% of patients admitted to hospital in apparent status epilepticus. This kind of disorders as a Medically unexplained symptoms are common in people who use frequent health care services.

Other than the diagnosis of this phenomenon and differentiation from epileptic seizure, treatment of this disorders are attracted by clinicians. In the classic definition of conversion disorder, psychological stress is recognized as an essential factor in the disorder.  In the diagnosis of psychiatry, psychiatric disorders such as anxiety and prophylaxis are considered very important  so therapists are trying to discover the related psychological factors in the occurrence of symptoms and to modify their role through the psychodynamic and cognitive behavioral therapies in order to resolve the symptom

On the other hand, I am going to talk about new approach to PNES. This model of care is a multidisciplinary team process, that patients with mild symptoms, symptoms that respond very positively to the initial explanation, or those with a good GP will probably not need (or accept) the complication of another referral. A patient who is unimproved after a receiving a careful explanation, a trial of antidepressants and psychotherapy  should probably be referred.

سینا احسانی*، حسین حسینی**

*کارشناس رادیولوژی، کمیته تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی مازندران،ایران

** کارشناس رادیولوژی، کمیته تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، ایران

مقدمه: مدت زیادی است که استفاده از ام آر آی به عنوان روشی ایمن و غیرتهاجمی برای بررسی و شناسایی صرع گسترش یافته و در حال پیشرفت است. این پیشرفت ها به طراحی و ساخت کویل های بهینه تر نیز رسیده است. حال در این مطالعه، هدف این است که در میان کویل های ام آر آی مختلف طراحی شده، کدامیک می تواند بهترین انتخاب برای مطالعۀ صرع باشد.

مواد و روش: به عنوان یک مطالعۀ مروری، از میان مقاله های موجود از سال 2012 تا کنون، تعداد 23 مقاله مرتبط پیدا شد. در این مقالات کویل های مورد استفاده از نظر کیفیت نهایی تصویر، نسبت سیگنال به نویز، هموژنیتی، دسترسی آسان، تعداد کانال، ناحیه تحت پوشش و راحتی بیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج در جداولی از پیش تعیین شده توسط محقق، وارد شد و مقایسه گردید.

نتایج: بسته به نوع دستگاه و ورژن آن، کویل های مورد استفاده در مقالات متفاوت بود. در مجموع دو نوع کویل کوادراچر(قفس پرنده) و آرایه فازی(چند کاناله) بیشترین استفاده را داشتند. کویل های سطحی نیز برای اهداف خاص نظیر ضایعات کورتیکال انتخاب بهتری بودند. ولی در MCD تفاوت چندانی ملاحظه نشد. نوع جدیدی نیز از کویل های سطحی انعطاف پذیر که قابلیت اتصال به یکدیگر را داشتند هم برای سنین پایین تر و دستیابی به ناحیه دلخواه پیشنهاد شدند. هم چنین در مطالعات TMS کویل های H شکل/ 8 شکل برتری داشتند. این نوع از تحریک کننده ها نیز باید بسته به ناحیه مورد تحریک قطرشان و عمق تاثیرشان بهینه سازی شود.

نتیجه گیری:برای تصویر برداری از نواحی تمپورال به صورت کلی و ارزیابی های اولیه کویل آرایه فازی با تعداد کانال بالا در میدان های سه تسلا پیشنهاد می شود. در حالی که برای مطالعات بعدی و دقیق تر مخصوصا در نواحی کورتیکو تمپورال و نزدیک به قشر مخ، کویل سطحی با جایگذاری صحیح پیشنهاد می شود. هم چنین در مطالعات TMS کویل های H شکل ارجحیت دارند و البته بسته به منطقه مورد بررسی قطر داخلی آنها باید بهینه سازی شود. غالبا کاربرد تمامی این کویل ها در میدان های 7 تسلا نسبت به 3 و 1.5 تسلا مؤثرتر بوده است. خصوصاً دربررسی ساختارها با رزولوشن بالا و کاهش محوشدگی T2

کلمات کلیدی: صرع، MCD, TMS, PAT       

دکتر حسینعلی ابراهیمی      استاد بیماری های مغز و اعصاب

دانشگاه علوم پزشکی کرمان – مرکز تحقیقات بیماریهای مغز و اعصاب

پیش گفتار: لاموتریژین یکی از داروهای جدید ضد صرعی می باشد و بیش از دو دهه است که مورد استفاده قرار گرفته است. لاموتریژن یک ترکیب ساختگی فنیل تریازین است که باعث افزایش فعالیت گابا می شود.

روش: در این مطالعه اثر بخشی و همچنین عوارض ناخواسته لاموتریژن بر روی بیماران صرعی مراجعه کننده در طی یک دهه  بررسی شده است.

نتایج: 1222 بیمار صرعی (667 مرد و 554 زن) تحت درمان با لاموتریژین قرار گرفتند (تک داروئی و یا چند داروئی). در بیش از 80% موارد بدون اختلاف معنی دار آماری بین دو جنس واکنش مطلوب دیده شد. در 5% موارد بثورات پوستی دیده شد. در بیش از 1% موارد سردرد به حدی بود که مجبور به قطع دارو شد. در 1% موارد میوکلونیک جرک پس از مصرف دارو دیده شد. در 3 مورد سندرم استیون-جانسون/نکروز توکسیک اپیدرم دیده شد. در 3 مورد لوکوپنی همراه ترومبوسیتوپنی دیده شد. در سه مورد که هر سه کودک بودند  دیستونی پاسخ پذیر به لوودوپا دیده شد.

نتیجه گیری : میزان اثر بخشی لاموتریژین بالا است. عوارض ناخواسته متعددی دارد، که مهمتر از همه واکنش های پوستی است. شروع تدریجی دارو از شدت و فراوانی آن می کاهد، ولی ضایعات پوستی شدید (سندرم استیون-جانسون) نادر است. برتری لاموتریژین بر سایر داروهای ضد صرعی ناشی از اختلال شناخت کمتر و خواب آوری کمتر است.

واژه های کلیدی: لاموتریژین، صرع، عوارض ناخواسته، اثر بخشی. 

Beheshte Amiri*- Shirin Asgharian- Zahra Ayazi

Background: Epilepsy is the most common of the functional disorder of brain. The psychological, social and economic effects of it can be effective on the quality of life of patients and his/her family seriously. The correct diagnosis of type of seizure and correct choice of the medicine and proper medical encounters can reduce these impacts.Nursing care commensurate with the causes of epilepsy can be highly effective on the reduction of cases of the disease.

Methods: this is an overview study that is written by library and electronically searches.

Findings: The factors of causing epilepsy are generally related to the causes before birth, time of birth and causes of after birth.Some of the causes before birth include hereditary factors and infectionsof during pregnancy. Nursing care and health care at the time of pregnancy and also Genetic counseling can reduce cases of epilepsy in the communities.Researches in developed countries represent that 12-14% of cases ofincidence of epilepsy is related to the damages at the time of birth. In these cases, placental and umbilical cord disorders, abnormal and prolonged labor and blockage of the air ducts of baby have been reported. Nursing care by attention to key signs of identifying the lack of oxygen can lead to nursing measuresfor the treatment of asthma and seizures, which is beneficial to the mother and fetus. Also application of methods of prevention and training of patients is effective on reducing medical urgency, such as recurring attacks of asthma and recurring attacks of epilepsy. About the after birth factors can be mentioned fever and brain injuries that easily can be prevent. Infectious diseases such as diphtheria, whooping cough, tetanus, measles, poliomyelitis, Pneumococcus infections and … that can directly and indirectly affect the functioning of the brain by increasing body temperature are preventable easily.

Conclusion: The importance of epilepsy is obvious, but the importance of paying attention to nursing care and training of pregnant mothers and keep track of their pregnancy time is not pay attention seriously. An issue that could significantly reduce cases of epilepsy.

Key words: Prevention, epilepsy

بهشته امیری *: دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، معاونت درمان- کارشناس پرستاری اداره پرستاری

شیرین اصغریان: مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، پژوهشیار مرکز،

زهرا ایازی: دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد-معاونت درمان،اداره پرستاری، کارشناس ارشدپرستاری،آموزش پزشکی

زمینه: بیماری صرع شایعترین اختلال عملکردی مغز می باشد. اثر طبیعی روان شناختی، اجتماعی و اقتصادی آن می تواند به طور جدی بر کیفیت زندگی بیمار و خانواده مؤثر باشد. تشخیص صحیح نوع تشنج به همراه انتخاب صحیح دارو و برخورد درمانی مناسب، می تواند این تأثیر را کاهش دهد. مراقبت های پرستاری متناسب با علل بروز صرع می تواند به شدت بر روی کاهش موارد بیماری مؤثر باشد.

روش مطالعه: این مقاله یک مطالعه مروری است که به روش جستجوی کتابخانه ای والکترونیک در سال 1397 به رشته تحریر در آمده است.

یافته ها: عوامل ایجاد کننده صرع به طور کلی مربوط به علل قبل از تولد، زمان تولد و علل بعد از تولد می باشد. برخی از عوامل قبل از تولد شامل عوامل ارثی و عفونت های حین بارداری می باشد. انجام مراقبت های پرستاری و مراقبت های بهداشتی در زمان بارداری و همچنین مشاوره ژنتیک می تواند باعث کاهش موارد بیمار صرع در جوامع شود. همچنین پژوهش های انجام شده در کشورهای توسعه یافته بیانگر آن است که 14-12 درصد موارد بروز صرع مربوط به آسیب در زمان تولد است. در این موارد بیماری های جفت، بند ناف، زایمان غیر طبیعی و طولانی مدت و انسداد مجاری هوایی نوزاد گزارش شده اند. مراقبت های پرستاری از طریق توجه به علامت های کلیدی برای شناسایی زودرس کمبود اکسیژن میتواند منجر به اقدامات لازم پرستاری برای درمان آسم و تشنج شود که برای جنین و مادر سودمند است.همچنین کاربرد روشهای پیشگیری و آموزش بیماران، روی کاهش بروز فوریت های پزشکی مانند حمله های تکرار شونده آسم و حمله های تکرار شونده صرع مؤثرند. در بعد عوامل پس از تولد می توان به تب و صدمات مغزی اشاره نمود که به آسانی می توان نسبت به پیشگیری از آنها اقدام نمود. بیماریهای عفونی همانند دیفتری، سیاه سرفه، کزاز ، سرخک، فلج اطفال، عفونت های پنوموکوکی و … که می توانند به طور مستقیم و غیر مستقیم به وسیله افزایش درجه حرارت بدن عملکرد مغز را تحت تأثیر قرار دهند، براحتی قابل پیشگیری می باشند.

نتیجه گیری: اهمیت بیماری صرع بر همگان آشکار است، اما اهمیت توجه به مراقبت های پرستاری با تأکید بر آموزش به مادران باردار و پیگیری دوران بارداری آنان به طور جدی مورد تأکید قرار نگرفته است مسئله ای که می تواند به میزان قابل توجهی موارد ابتلا به صرع را کاهش دهد.

کلمات کلیدی: پیشگیری، صرع

Siamak Afshinmajd: Department of neurology. Neurophysiology research center. Shahed university

Massoud Moghadamnia. Department of psychiatry .Shahed university

Objectives: Epilepsy is a common disorder in all societies, especially in psychiatric patient communities. This study is designed to compare the rate of seizure attacks in depressed patients treated by tricyclic antidepressants (TCA) with patients treated with serotonin reuptake inhibitors (SSRI).

Methods: Two-hundred and forty three depressed patients selected according to DSM4 criteria in two years duration in mostafa Khomeini hospital. The only problem of these patients were depression and they were treated with only single drugm which were TCA or SSRI’S. Patients with other kind of psychiatric or neurologic disorders (especially previous  seizure attacks) except depression is not permitted. All patients were above eighteen and below sixty –five years old and examined by a psychiatrist and neurologist for detection of depression. All patients were followed for appearance of seizure for at least three years.

Results: There were one hundred and fifty- two females (63%) and eighty –eight(37%) males’ patients.  Thirty – three(14%) patients had seizure attacks in two years duration. Twenty- five(76%) attacks were in patients taking TCA and eight(24%) patients were in those who received SSRI’S.   

Conclusion: Seizure  attacks is more prevalent in patients who receive TCA in comparison to patients who receive SSRI’S. It is rationale to use paramedical items or at least   SSRI’S in patients with history of  seizure attacks instead of TCA’S.

Dr. Tayebeh Abbasyoun Neurologist – Clinical Neurophysiologist, Arad General Hospital

Abstract: Epilepsy is a chronic neurologic disorder manifesting by repeated epileptic seizures (attacks or fits) which result from paroxysmal uncontrolled discharges of neurons within the central nervous system (gray matter disease). The clinical manifestations range from a major motor convulsion to a brief period of lack of awareness. The stereotyped and uncontrollable nature of attacks is characteristic of epilepsy. Non epileptic attacks can be mistaken with epileptic attacks. LTM (long term monitoring EEG and video) can differentiate epileptic from non-epileptic attacks. Non epileptic attacks can be subdivided to Psychogenic non epileptic attacks (PNEA) non Psychogenic non epileptic attacks such as: Syncope,Migraine, parasomnia.

Key words: non epileptic attacks, LTM (long term monitoring EEG and video